Adam Ferdynand Adamowicz
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 6 grudnia 1802 Wilno | |
| Data i miejsce śmierci | 12 maja 1881 Wilno | |
| Zawód | lekarz, lekarz weterynarii, historyk nauki | |
| Tytuł naukowy | profesor zwyczajny | |
Adam Ferdynand Adamowicz (ur. 6 grudnia 1802 w Wilnie, zm. 12 maja 1881 w Wilnie) – polski lekarz i lekarz weterynarii, historyk nauki. Był jednym z pionierów polskiej weterynarii oraz twórcą polskiego słownictwa weterynaryjnego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Józefa i Zofii z Jocherów. Do gimnazjum uczęszczał w Wilnie, gdzie również w latach 1818–1822 studiował przyrodę i medycynę, uzyskując w 1824 tytuł dr. med. Od roku 1822 był pomocnikiem Ludwika Henryka Bojanusa, a od 1828, po odbyciu uzupełniających studiów adiunktem.
W latach 1823–1828 wykładał w pierwszej w Polsce szkole weterynaryjnej przy Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim, a w 1832–1842 w Instytucie Weterynaryjnym Akademii Medyczno-Chirurgicznej w Wilnie. W roku 1835 otrzymał tam tytuł profesora zwyczajnego. Wykładał tam epizoosocjologię i anatomię porównawczą dla medyków oraz patologię i terapię dla lekarzy weterynaryjnych, od 1838 wykładał również historię medycyny. Po zamknięciu Akademii w roku 1842 Adamowicz pozostał w Wilnie pracując jako naczelny lekarz szpitala żydowskiego.
W 1841 został prezesem Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego w Wilnie.
Napisał pierwsze polskie prace weterynaryjne na poziomie uniwersyteckim, m.in. Nauka utrzymania i ulepszania zwierząt domowych ... (1836), O poznawaniu i leczeniu chorób zwierząt domowych ... (1838), Zoonomia weterynaryjna ... (1841)
Opracował Rys postępu anatomii w Polsce i na Litwie do przetłumaczonego dzieła Georges'a Cuviera Historia nauk przyrodniczych (1855).
Był jednym z autorów haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859-1868. Jego nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii.[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Encyklopedia Powszechna", tom I, wyd. Samuel Orgelbrand, Warszawa, 1859.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Bilikiewicz, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 26. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0
