Aleksander Leja
 major obserwator
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
.svg){kind=small}
Aleksander Leja (ur. 23 marca 1898 w Rostowie, zm. 1978 w Warszawie[1]) – major obserwator Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1925 roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu. Ukończył ją z 5. lokatą (I promocja) i w stopniu starszego sierżanta podchorążego obserwatora otrzymał przydział do 41. eskadry lotniczej 4. pułku lotniczego w Toruniu[2].
W listopadzie 1927 roku otrzymał awans na stopień podporucznika, w 1930 na porucznika. Od października 1934 do kwietnia 1935 roku był zastępcą dowódcy Oddziału Portowego 4. pułku lotnictwa. W 1935 roku otrzymał przydział na stanowisko wykładowcy silnikowego w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy[2].
Od czerwca 1936 był wykładowcą w Szkole Podchorążych Lotnictwa – Grupa Techniczna w Warszawie[3], a w marcu 1939 kierownikiem wyszkolenia silnikowego[4]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 2. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa techniczna[5].
Po kampanii wrześniowej został ewakuowany przez Rumunię do Francji. Otrzymał przydział do Stacji Zbornej Lyon-Bron, gdzie służył w Parku Obsługi[6]. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii i wstąpił do RAF. Otrzymał numer służbowy P-0598[1], został przydzielony do personelu naziemnego Polskich Sił Powietrznych[3]. W listopadzie 1942 roku został przeniesiony do Biura Instrukcji i Wydawnictw przy Centrum PSP w Blackpool, które zajmowało się tłumaczeniem wydawnictw technicznych dot. sprzętu lotniczego i sporządzaniem własnych podręczników do szkolenia żołnierzy PSP[7].
Po zakończeniu wojny został zdemobilizowany i repatriował się do Polski[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Leja Aleksander. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-09-04].
- ↑ a b Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009, s. 50. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- ↑ a b c Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012, s. 338. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 476.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 226.
- ↑ Płoszajski cz. 1 2007 ↓, s. 6.
- ↑ Płoszajski cz. 1 2007 ↓, s. 56.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Jerzy Płoszajski: Technicy lotnictwa polskiego na Zachodzie 1939-1946. Cz. 1. Londyn: Stowarzyszenie Techników Polskich w Wielkiej Brytanii, 1993. ISBN 0-9522473-0-5. OCLC 749530918.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.