Przejdź do zawartości

Ancylodactylus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ancylodactylus
Müller, 1907[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Infrarząd

Gekkota

Rodzina

gekonowate

Rodzaj

Ancylodactylus

Typ nomenklatoryczny

Ancylodactylus spinicollis Müller, 1907

Synonimy
Gatunki

19 gatunków – zobacz opis w tekście

Ancylodactylusrodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce Zachodniej, Środkowej i Wschodniej (Gwinea, Sierra Leone, Liberia, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana, Togo, Kamerun, Etiopia, Sudan Południowy, Gwinea Równikowa, Demokratyczna Republika Konga, Rwanda, Uganda, Kenia i Tanzania)[3][4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1907 roku niemiecki herpetolog Lorenz Müller na łamach Zoologischer Anzeiger[1]. Jako gatunek typowy Müller wyznaczył w ramach monotypii A. spinicollis.

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ancylodactylus: gr. αγκυλος ankulos ‘zakrzywiony, wygięty’, od αγκος ankos ‘zgięcie, zagłębienie’[5]; δακτυλος daktulos ‘palec’[6].
  • Paragonatodes: gr. παρα para ‘blisko, obok’[7]; rodzaj Gonatodes Fitzinger, 1843. Typ nomenklatoryczny: Gonatodes dickersoni Schmidt, 1919.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b L. Müller. Über einen neuen Gecko aus Kamerun und eine neue colubrine Schlange aus Centralchina. „Zoologischer Anzeiger”. 31, s. 825, 1907. (niem.). 
  2. G.K. Noble. The bony structure and phyletic relations of Sphaerodactylus and allied lacertilian genera, with the description of a new genus. „American Museum novitates”. 4, s. 14, 1921. (ang.). 
  3. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Ancylodactylus. The Reptile Database. [dostęp 2023-08-07]. (ang.).
  4. R. Midtgaard: Ancylodactylus. RepFocus. [dostęp 2023-08-07]. (ang.).
  5. Jaeger 1944 ↓, s. 16.
  6. Jaeger 1944 ↓, s. 67.
  7. Jaeger 1944 ↓, s. 161.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]