Androsteron
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC )
(3R ,5S ,8R ,9S ,10S ,13S ,14S )-3-hydroksy-10,13-dimetylo-1,2,3,4,5,6,7,8,9,11,12,14,15,16-tetradekahydrocyklopenta[a ]-fenantren-17-on
Inne nazwy i oznaczenia
ADT
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny
C19 H30 O2
Masa molowa
290,44 g/mol
Wygląd
białe kryształki[1]
Identyfikacja
Numer CAS
53-41-8
PubChem
5879
SMILES
CC12CCC(CC1CCC3C2CCC4(C3CCC4=O)C)O
InChI
InChI=1S/C19H30O2/c1-18-9-7-13(20)11-12(18)3-4-14-15-5-6-17(21)19(15,2)10-8-16(14)18/h12-16,20H,3-11H2,1-2H3/t12-,13+,14-,15-,16-,18-,19-/m0/s1
InChIKey
QGXBDMJGAMFCBF-HLUDHZFRSA-N
Podobne związki
Podobne związki
androstan , testosteron
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotycząstanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Androsteron , ADT – organiczny związek chemiczny , męski hormon płciowy należący do androgenów [1] . Odpowiada częściowo za rozwój gruczołów rozrodczych i potowych, mutację głosu i owłosienie u mężczyzn. Wykryty w moczu samców i rzadziej samic. Jest męskim odpowiednikiem estriolu [potrzebny przypis ] . Jest to produkt przemiany testosteronu , o podobnym, lecz słabszym działaniu fizjologicznym[3] .
Androsteron był pierwszym męskim hormonem płciowym wyodrębnionym w stanie czystym i scharakteryzowanym. Dokonał tego w 1931 r.[4] Adolf Butenandt , uzyskując 1,4 mg czystego związku z 200 l moczu mężczyzn[3] .
↑ a b c d Podręczny słownik chemiczny , Romuald R. Hassa (red.), Janusz J. Mrzigod (red.), Janusz J. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 34, ISBN 83-7183-240-0 .
↑ a b Androsteron (nr 31579) (ang. ) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA ) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-02-26]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki )
↑ a b Ari M.P. A.M.P. Koskinen Ari M.P. A.M.P. , Asymmetric Synthesis of Natural Products , wyd. 2, Wiley, 2012, s. 237, DOI : 10.1002/9781118347300 , ISBN 978-1-118-34730-0 (ang. ) .
↑ A. A. Butenandt A. A. , Über die chemische Untersuchung der Sexualhormone , „Zeitschrift für Angewandte Chemie”, 44 (46), 1931, s. 905–908, DOI : 10.1002/ange.19310444602 (niem. ) .