Andrzej Garlicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Andrzej Garlicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 3 czerwca 1935
Warszawa
Data i miejsce śmierci 14 kwietnia 2013
Warszawa
Zawód, zajęcie historyk, publicysta
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Andrzej Garlicki (ur. 3 czerwca 1935 w Warszawie, zm. 14 kwietnia 2013 tamże[1]) – polski historyk[2], publicysta, profesor i dydaktyk, syn Stanisława i brat Leszka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1956. Promotorem jego pracy doktorskiej o początkach Legionów był Henryk Jabłoński. Zajmował się historią najnowszą Polski.

W latach 1963–1981 był członkiem kolegium tygodnika „Kultura”[3], a od 1982 pracował w „Polityce”[3]. Wchodził również w skład redakcji „Przeglądu Historycznego” (od 1975).

Był profesorem w Instytucie Historycznym UW (do 2000), a następnie Instytutu Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił funkcję Dziekana Wydziału Historycznego UW w latach 1988–1999.

Był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa w latach 1953–1955 i 1964–1965[4]. Do współpracy przyznał się w wywiadzie udzielonym Gazecie Wyborczej i stwierdził, że miała charakter incydentalny[5]. Nosił pseudonim „Pedagog”[a][5].

Był członkiem PZPR, w tym wchodził w skład Komisji Ideologicznej Komitetu Uczelnianego PZPR na UW. Zmarł 14 kwietnia 2013 i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[6].

Uczniowie[edytuj | edytuj kod]

Do grona jego uczniów należą: Andrzej Chojnowski, Jerzy Kochanowski, Agnieszka Kowalewska, Jan Milewski, Lidia Mularska-Andziak, Tomasz Nałęcz, Andrzej Notkowski, Katsuyoshi Watanabe, Laurence Weinbaum, Wiesław Władyka, Paweł Ziętara.

Najważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Geneza legionów (1964),
  • Powstanie PSL Piast 1913-1914 (1966)
  • U źródeł obozu belwederskiego (1978)
  • Przewrót majowy (1979)[3]
  • Od maja do Brześcia (1981)
  • Od Brześcia do maja (1986)
  • Józef Piłsudski 1867-1935 (1988)
  • Stalinizm (1993)
  • Bolesław Bierut (1994)
  • Z tajnych archiwów (1988)
  • Rycerze Okrągłego Stołu (2004)
  • Piękne lata trzydzieste (2008)
  • Siedem mitów Drugiej Rzeczypospolitej (2013)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ List Andrzeja Garlickiego opublikowany w „Polityce” odnoszący się do artykułu[7] tygodnika „Wprost”: 19 listopada 1953 roku podpisałem zobowiązanie do dobrowolnej współpracy z organami bezpieczeństwa. Otrzymałem pseudonim „Pedagog”. Byłem 19-letnim studentem, przekonanym stalinistą[8][9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ http://wspomnienia.wyborcza.pl/2,504,,715,Andrzej-Garlicki+-wspomnienia.html.
  2. ↑ Andrzej Garlicki w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).
  3. ↑ a b c Andrzej Garlicki nie żyje. Był historykiem i publicystą „Polityki” w: Gazeta Wyborcza, 2013-04-15.
  4. ↑ Kryptonim „Pegaz”. Służba Bezpieczeństwa wobec Towarzystwa Kursów Naukowych 1978–1980, wybór, wstęp i oprac. Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra, Warszawa 2008, s. 195.
  5. ↑ a b Andrzej Garlicki, Zawsze mogło być inaczej, Gazeta Wyborcza, 3 czerwca 2005 [dostęp 2018-09-11].
  6. ↑ Nekrolog. [dostęp 2015-01-04].
  7. ↑ Jarosław Jakimczyk, Profesor z SB, Wprost, 6 marca 2005 [dostęp 2018-09-11].
  8. ↑ Andrzej Garlicki, List prof. Andrzeja Garlickiego, Polityka 9 (2493)/2005, 5 marca 2005, s. 92 [dostęp 2018-09-11].
  9. ↑ Przegląd mediów – 2 marca 2005 r., IPN, 2 marca 2005 [dostęp 2018-09-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-19].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Garlicki&oldid=54465752”