Andrzej Garlicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Andrzej Garlicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1935
Warszawa

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 2013
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk, publicysta

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Grób Andrzeja Garlickiego, Aleksandry i Henryka Mierzeckich na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim

Andrzej Garlicki (ur. 3 czerwca 1935 w Warszawie, zm. 14 kwietnia 2013 tamże[1]) – polski historyk[2], publicysta, profesor i dydaktyk, syn Stanisława i brat Leszka Garlickich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1956. Promotorem jego pracy doktorskiej o początkach Legionów był Henryk Jabłoński. Zajmował się historią najnowszą Polski.

W latach 1963–1981 był członkiem kolegium tygodnika „Kultura”[3], a od 1982 pracował w „Polityce”[3]. Wchodził również w skład redakcji „Przeglądu Historycznego” (od 1975).

Był profesorem w Instytucie Historycznym UW (do 2000), a następnie Instytutu Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Pełnił funkcję Dziekana Wydziału Historycznego UW w latach 1988–1999.

Był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa w latach 1953–1955 i 1964–1965[4]. Do współpracy przyznał się w wywiadzie udzielonym Gazecie Wyborczej i stwierdził, że miała charakter incydentalny[5]. Nosił pseudonim „Pedagog”[a][5].

Należał do Związku Młodzieży Polskiej[6]. Zasiadał w zarządzie uczelnianym Związku Młodzieży Socjalistycznej na UW[7]. Był członkiem PZPR, w tym wchodził w skład Komisji Ideologicznej Komitetu Uczelnianego PZPR na UW. Zmarł 14 kwietnia 2013 i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[8] (aleja 29, grób 60)[9].

Uczniowie[edytuj | edytuj kod]

Do grona jego uczniów należą: Andrzej Chojnowski, Jerzy Kochanowski, Agnieszka Kowalewska, Jan Milewski, Lidia Mularska-Andziak, Tomasz Nałęcz, Andrzej Notkowski, Katsuyoshi Watanabe, Laurence Weinbaum, Wiesław Władyka, Paweł Ziętara, Jacek Sasin.

Najważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ List Andrzeja Garlickiego opublikowany w „Polityce” odnoszący się do artykułu[10] tygodnika „Wprost”: 19 listopada 1953 roku podpisałem zobowiązanie do dobrowolnej współpracy z organami bezpieczeństwa. Otrzymałem pseudonim „Pedagog”. Byłem 19-letnim studentem, przekonanym stalinistą[11][12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Andrzej Garlicki , Warszawa, Zmarł 15.04.2013 - wspomnienia, wspomnienia.wyborcza.pl [dostęp 2019-02-27] (pol.).
  2. ↑ Prof. zw. dr hab. Andrzej Garlicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2009-05-28].
  3. ↑ a b c Andrzej Garlicki nie żyje. Był historykiem i publicystą „Polityki” w: Gazeta Wyborcza, 2013-04-15.
  4. ↑ Kryptonim „Pegaz”. Służba Bezpieczeństwa wobec Towarzystwa Kursów Naukowych 1978–1980, wybór, wstęp i oprac. Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra, Warszawa 2008, s. 195.
  5. ↑ a b Andrzej Garlicki, Zawsze mogło być inaczej, Gazeta Wyborcza, 3 czerwca 2005 [dostęp 2018-09-11].
  6. ↑ Tadeusz Rutkowski, Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989, [w:] Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. Piotr M. Majewski, Warszawa 2016, s. 438.
  7. ↑ Tadeusz Rutkowski, Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989, [w:] Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. Piotr M. Majewski, Warszawa 2016, s. 441.
  8. ↑ Nekrolog. [dostęp 2015-01-04].
  9. ↑ śp. Andrzej Garlicki
  10. ↑ Jarosław Jakimczyk, Profesor z SB, Wprost, 6 marca 2005 [dostęp 2018-09-11].
  11. ↑ Andrzej Garlicki, List prof. Andrzeja Garlickiego, Polityka 9 (2493)/2005, 5 marca 2005, s. 92 [dostęp 2018-09-11].
  12. ↑ Przegląd mediów – 2 marca 2005 r., IPN, 2 marca 2005 [dostęp 2018-09-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-19].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Garlicki&oldid=66393556”