Ankeryt
|
|||
|
|||
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
| Skład chemiczny | Ca Fe[CO3]2 węglan wapnia i żelaza |
||
| Twardość w skali Mohsa | 3,5 – 4 | ||
| Przełam | nierówny, muszlowy | ||
| Łupliwość | doskonała, trójkierunkowa | ||
| Układ krystalograficzny | trygonalny | ||
| Gęstość minerału | 3,0 g/cm³ | ||
| Właściwości optyczne | |||
| Barwa | czerwona, zielona bądź brunatna | ||
| Rysa | biała | ||
| Połysk | szklisty, perłowy | ||
Ankeryt – minerał z gromady węglanów. Należy do minerałów pospolitych.
Nazwa minerału pochodzi od nazwiska austriackiego mineraloga Matthiasa Josepha Ankera żyjącego na przełomie XVIII-XIX wieku.
Charakterystyka[edytuj]
Właściwości[edytuj]
Minerał izomorficzny z dolomitem, z którym tworzy kryształy mieszane. Tworzy skupienia zbite, masywne, ziarniste. Tworzy kryształy o pokroju romboedru i zbliźniaczenia. Minerał kruchy, przeświecający, wolno rozpuszcza się w kwasach; wybucha płomieniem i brązowieje. Jest solą kwasu węglowego. Wykazuje podobieństwo do dolomitu, kalcytu, magnezytu. Niekiedy zawiera domieszkę magnezu i manganu, ceru i lantanu.
Występowanie[edytuj]
Powstaje w procesach metasomatozy, wskutek wypierania z dolomitu magnezu przez żelazo. Najczęściej jest spotykany w żyłach kruszcowych, kwarcowych i złotonośnych. Występuje głównie w żyłach hydrotermalnych, w dużych skupieniach występuje rzadko.
Miejsca występowania:
- Na świecie: duże pokłady tego minerału znajdują się na Węgrzech, w Bułgarii w okolicach Sofii, Austria – Eisenerz, Erzberg, Niemcy – Freiberg, Rumunia – Cavnic, Słowacja – Mlynky, Włochy – Traversella, Bolzano, Novara, Szwajcaria – Lengenbach, Binnental, Algieria – Djelfa.
- W Polsce: spotykany wyłącznie na Dolnym Śląsku: w żyłach kruszconośnych w okolicach Wałbrzycha, na Lirniku w Górach Sowich.
Zastosowanie[edytuj]
- uboga ruda żelaza,
- stosowany w przemyśle metalurgicznym jako topnik,
- interesuje kolekcjonerów.
