Ankeryt
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
CaFe[CO3]2 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
3,5–4[1] |
| Przełam |
nierówny, muszlowy |
| Łupliwość |
wyraźna[1] |
| Układ krystalograficzny |
trygonalny |
| Właściwości mechaniczne |
kruchy |
| Gęstość |
2,97[1] g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
czerwona, zielona bądź brunatna |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty, perłowy |
| Inne |
dwójłomność: 0,180–0,202[2] dyspersja (optyka): silna[2] |
| Dodatkowe dane | |
| Klasyfikacja Strunza |
5.AB.10[2] |
Ankeryt – pospolity minerał z grupy węglanów[1].
Nazwa minerału pochodzi od nazwiska austriackiego mineraloga Matthiasa Josepha Ankera żyjącego na przełomie XVIII-XIX wieku.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Minerał izomorficzny z dolomitem, z którym tworzy kryształy mieszane. Tworzy skupienia zbite, masywne, ziarniste. Tworzy kryształy o pokroju romboedru i zbliźniaczenia. Minerał kruchy, przeświecający, wolno rozpuszcza się w kwasach; wybucha płomieniem i brązowieje. Jest solą kwasu węglowego. Wykazuje podobieństwo do dolomitu, kalcytu, magnezytu. Zawiera domieszkę magnezu i manganu[1], niekiedy też ceru i lantanu.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Powstaje w procesach metasomatozy, wskutek wypierania z dolomitu magnezu przez żelazo. Najczęściej jest spotykany w żyłach kruszcowych, kwarcowych i złotonośnych. Występuje głównie w żyłach hydrotermalnych, w dużych skupieniach występuje rzadko. Towarzyszą mu najczęściej kwarc, kalcyt, sfaleryt, galena, chalkopiryt, fluoryt, piryt, goethyt oraz syderyt[2].
Miejsca występowania:
- Na świecie: duże pokłady tego minerału znajdują się na Węgrzech, w Bułgarii w okolicach Sofii, Austria – Eisenerz, Erzberg, Niemcy – Freiberg, Rumunia – Cavnic, Słowacja – Mlynky, Włochy – Traversella, Bolzano, Novara, Szwajcaria – Lengenbach, Binnental, Algieria – Djelfa.
- W Polsce: spotykany wyłącznie na Dolnym Śląsku: w żyłach kruszconośnych w okolicach Wałbrzycha, na Lirniku w Górach Sowich.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- uboga ruda żelaza,
- stosowany w przemyśle metalurgicznym jako topnik,
- interesuje kolekcjonerów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.