Anthony Bourdain
Anthony Bourdain (2014) | |
Pełne imię i nazwisko |
Anthony Michael Bourdain |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 czerwca 1956 |
Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 2018 |
Zawód, zajęcie |
szef kuchni, osobowość telewizyjna, pisarz |
Anthony Michael „Tony” Bourdain[2][3] (ur. 25 czerwca 1956 w Nowym Jorku, zm. 8 czerwca 2018 w Kaysersberg-Vignoble) – amerykański szef kuchni, kucharz, aktor, muzyk, restaurator, piosenkarz, osobowość telewizyjna i pisarz pochodzenia francusko-żydowskiego[4].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Rodzina i edukacja
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 25 czerwca 1956 w szpitalu Columbia Presbyterian Hospital w Nowym Jorku[5]. Był synem dziennikarki Gladys Bourdain z domu Sacksman (ok. 1935–2020) i Pierre’a Bourdaina (1929–1987), menedżera ds. sprzedaży w wytwórni muzycznej Columbia Records, którzy pobrali się w 1954; ojciec był katolikiem, matka – żydówką[4][6]. Jego dziadkowie ze strony ojca byli Francuzami[7].
Dorastał w Leonii w stanie New Jersey[8]. Od okresu nastoletniego pozostawał w konflikcie z matką (którą obwiniał za oczernianie ojca) oraz młodszym bratem, Christopherem, z którymi utrzymywał sporadyczny kontakt w dorosłym życiu[9]. Jako nastolatek kolekcjonował komiksy i płyty muzyczne oraz interesował się rysowaniem, poza tym był hippisem i brał udział w różnych protestach ulicznych oraz uzależnił się od narkotyków[10]. Od 1973 prowadził pamiętnik, w którym m.in. opisywał swoje przemyślenia z podróży, a także pisał opowiadania i eseje[11].
Przez sześć lat uczęszczał do szkoły im. Anny C. Scott w Leonii, po czym przeniósł się do prywatnej Dwight-Englewood School w Englewood, którą ukończył w 1973[12]. Uczył się w Vassar College, jednak przerwał studia na drugim roku akademickim[13].
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]W latach 70. podjął pracę w restauracji „Dreadnaught” w Provincetown[14]. W latach 70. zaczął pracować nad uruchomieniem firmy cateringowej „Kitchen Confidential”, jednak nie wzbudziła ona zainteresowania na rynku i została zamknięta[15]. W 1978 przez dwa lata kształcił się w Amerykańskim Instytucie Kulinarnym (Culinary Institute of America) w Hyde Park w stanie Nowy Jork[16][17]. Pod koniec 1977 rozpoczął pracę w restauracji „Montana Eve”, następnie pracował jako kucharz bądź szef kuchni w nowojorskich restauracjach: „Rainbow Room”, „W.A.P.”, „Formerly Joe’s”, „Supper Club” (w latach 1992–1995), „One Fifth Avenue”, „Le Madri”, „Coco Pazzo Teatro”, „Sullivan’s” i „Brasserie Les Halles”[18]. W latach 90. był poważnie zadłużony w American Express[19]. W 1995 wydał swoją debiutancką powieść kryminalną pt. „Bone in the Throat” (pol. „Kość w gardle”), a dwa lata później — jej kontynuację pt. „Gone Bamboo” (pol. „Ucieczka w tropiki”), jednak obie zebrały mieszane recenzje od krytyków[20].
W kwietniu 1999 redakcja czasopisma „New Yorker” opublikowała jego esej pt. „Don't Eat Before Reading This” (pol. Nie jedz przed przeczytaniem) o tajnikach branży gastronomicznej, który odbił się szerokim echem w mediach[21]. Następnie wyjechał do Japonii, a przesyłanymi stamtąd tekstami wzbudził zainteresowanie wydawcy „New Yorkera”, który zaproponował Bourdainowi wydanie książki[22]. Autobiograficzna powieść pt. „Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly” (polski tytuł: „Kill Grill: Restauracja od kuchni”), wydana z 2000, zapewniła Bourdanowi rozgłos, stała się bestsellerem w USA i otrzymała przychylne recenzje od krytyków[23]. Na podstawie książki powstał serial komediowy Kill grill (2005)[24], który jednak nie cieszył się popularnością wśród widzów i został zdjęty z anteny[25].
Po sukcesie książki „Kitchen Confidential…” zaczął regularnie występować jako gość w programach telewizyjnych[26]. Był gospodarzem telewizyjnych programów kulinarno-podróżniczych: Podróż kucharza (A Cook’s Tour, 2002–2003), Anthony Bourdain: bez rezerwacji (Anthony Bourdain: No Reservations, 2005–2012), Postój z Anthonym Bourdainem (The Layover, 2011–2013), Miejsca nieznane (Anthony Bourdain: Explore Parts Unknown, 2013–2014) i Jeremiah Tower: The Last Magnificent (2016)[27][28]. Wydał także kilka książek, m.in. „A Cook’s Tour” (2001; polski tytuł: „Świat od kuchni. W poszukiwaniu posiłku doskonałego”), „Typhoid Mary: An Urban Historical” (2001; książka o Mary Mallon), „The Nasty Bits: Collected Varietal Cuts, Usable Trim, Scraps and Bones” (2006, „Głodne kawałki, czyli musztarda przed obiadem”) i „Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook” (2010; „O, kuchnia!”)[29]. Był jurorem w brytyjskiej i amerykańskiej edycji programu kulinarnego The Taste[24][30].
Wystąpił jako naukowiec w dramacie sensacyjnym Uwe Bolla Far Cry (2008), jako dr Tony w programie edukacyjnym Nickelodeon Yo Gabba Gabba! (2010), serialach animowanych – Archer (2013) i Sanjay i Craig (2015) oraz komediodramacie biograficznym Big Short (The Big Short, 2015).
Śmierć i upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]8 czerwca 2018 ciało Bourdaina powieszone na pasku od szlafroka odkrył w pokoju hotelu Le Chambard w Kaysersberg-Vignoble (departament Górny Ren) jego przyjaciel, szef kuchni Eric Ripert[1][31]. Prokuratura uznała, że było to samobójstwo[32][33]. Nabożeństwo żałobne odbyło się 27 września 2018 w restauracji Golden Unicorn w Chinatown[34].
W 2021 premierę miał film dokumentalny Morgana Neville’a Roadrunner: A Film About Anthony Bourdain o życiu i karierze Bourdaina[35].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]10 września 1985 poślubił swoją licealną miłość Nancy Putkoski, z którą rozwiódł się w 2005[36]. Następnie przez około rok spotykał się z dziennikarką Paulą Froelich[37]. 20 kwietnia 2007 ożenił się z Ottavią Busią, z którą miał córkę Ariane (ur. 9 kwietnia 2007) i z którą rozstał się w 2018[38]. Latem 2016 nawiązał burzliwy romans z włoską aktorką i reżyserką Asią Argento[39][40].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Celebrity chef, TV host Bourdain dies of suicide at 61. Reuters. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (ang.).
- ↑ Personalidade: Anthony Bourdain (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-06-08]. (port.).
- ↑ Anthony Bourdain Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-06-08]. (ang.).
- ↑ a b Anthony Bourdain – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 29, 32.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 14, 33, 46, 48–55.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 49, 93.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 33, 39–40.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 14–15, 64–65.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 36, 40–43, 47, 84, 91.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 77–80, 92, 172–173, 176–177.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 33, 36, 77, 84.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 68, 82–83, 96–97.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 93–94, 97–98.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 159–161.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 71, 76.
- ↑ Anthony Bourdain. Listal. [dostęp 2016-07-17]. (ang.).
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 15, 122, 126–128, 135–136, 140–141, 149, 191, 195, 199–203, 207, 213.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 121.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 126, 197.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 208–211.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 214–218.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 214–219.
- ↑ a b Meet Anthony Bourdain. Travel Channel. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (ang.).
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 225.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 224–225.
- ↑ Anthony Bourdain – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-07-17]. (rum.).
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 19–23, 228, 235, 249–252, 263–264, 269–270.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 50–51, 59, 190, 196, 226–227.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 277.
- ↑ Le chef américain Anthony Bourdain retrouvé mort à Kaysersberg-Vignoble, Trump réagit à son décès. L’Alsace. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (fr.).
- ↑ Brian Stelter (2018-06-08): CNN’s Anthony Bourdain dead at 61. CNN. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (ang.).
- ↑ Anthony Bourdain popełnił samobójstwo. Miał 61 lat. Wprost. [dostęp 2018-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-08)]. (pol.).
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 305.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 281.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 44–45, 107–108, 180, 242–243.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 244–246.
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 16, 238, 277.
- ↑ Anthony Bourdain shows off romance with Italian star Asia Argento. foxnews.com, 2017-05-16. [dostęp 2020-06-26]. (ang.).
- ↑ Leerhsen 2023 ↓, s. 30, 255–256, 272–292, 298–302.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charles Leerhsen: Zagubiony w raju. Prawdziwa historia życia Anthony’ego Bourdaina. Arkadiusz Czerwiński (tłum.). Wydawnictwo Buchmann, 2023. ISBN 978-83-8319-307-6.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Anthony Bourdain w bazie IMDb (ang.)
- Anthony Bourdain w bazie Filmweb
- Anthony Bourdain w bazie Notable Names Database (ang.)
- Tomasz Stawiszyński, Kwadrans Filozofa: Pamięci Anthony’ego Bourdaine’a
- ISNI: 0000000109885579
- VIAF: 74779959
- LCCN: n94116084
- GND: 124232108
- NDL: 00656081
- BnF: 137722577
- SUDOC: 067308287
- SBN: TO0V453902
- NLA: 35413479
- NKC: xx0001772
- BNE: XX1533118
- NTA: 216750059
- BIBSYS: 2127999
- CiNii: DA12456827
- Open Library: OL543322A
- PLWABN: 9810665078405606
- NUKAT: n2008133813
- J9U: 987007428457005171
- PTBNP: 1145029
- CANTIC: a1145443x
- LNB: 000225558
- NSK: 000450713
- CONOR: 29599331
- BLBNB: 000283957
- KRNLK: KAC200302064
- LIH: LNB:BoSO;=Bp