Anthony Watson (rugbysta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anthony Watson
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Anthony Kenneth China Watson[1]

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1994
Ashford

Wzrost

185 cm[2]

Masa ciała

93 kg[2]

Rugby union
Pozycja

obrońca, skrzydłowy

Kariera juniorska
Lata Zespół
Effingham & Leatherhead
St. George’s College
2008–2012 London Irish
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2011–2013 London Irish[1] 8 (0)
2013– Bath Rugby[1] 69 (90)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2010  Anglia U-16
2010–2012  Anglia U-18
2012–2013  Anglia U-20
2014 Anglia England Saxons
2014–  Anglia[1] 43 (90)
2017 British and Irish Lions[1] 3 (0)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2011  Anglia U-18
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 22 września 2019 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 7 marca 2020 r.

Anthony Watson (ur. 26 lutego 1994 r. w Ashfordzie[1]) – angielski rugbysta nigeryjskiego pochodzenia występujący na pozycji obrońcy lub skrzydłowego; reprezentant kraju, dwukrotny uczestnik i srebrny medalista pucharu świata.

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Watson urodził się w Ashfordzie na przedmieściach Londynu, jednak pierwsze dwa lata życia spędził w Nigerii, ojczyźnie matki[3]. Po raz pierwszy z rugby zetknął się w wieku pięciu lat, kiedy trafił do szkółki zespołu Effingham & Leatherhead RFC[4].

Następnie uczęszczał do St. George’s Junior School w Weybridge, którą to szkołę reprezentował w rugby, hokeju na trawie i krykiecie[5]. W kategorii do lat 8 wraz ze szkolną drużyną rugby wywalczył mistrzostwo kraju[4]. Te same dyscypliny sportu uprawiał także w szkole średniej, St. George’s College. W wieku 14 lat dołączył do akademii London Irish[6], gdzie dzielił pokój z Jonathanem Josephem, późniejszym kolegą z klubu i reprezentacji[3]. W 2011 roku wraz ze szkolną drużyną dotarł do rozgrywanego na Twickenham Stadium finału młodzieżowego turnieju rugby Daily Mail Vase[5]. Watson był wicekapitanem zespołu[4], a w trakcie turnieju pełnił funkcję kapitana[5]. College, gdzie studiował chemię, ekonomię i wychowanie fizyczne[4], ukończył w roku 2012[5].

W młodości spędził rok w piłkarskiej akademii Wimbledonu, a w wieku 13 lat trafił na testy do Chelsea[4][7], jednak – jak sam przyznał – jego jedynym piłkarskim walorem była szybkość[8].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2010 roku Watson, członek akademii London Irish zadebiutował w rozgrywkach A League, ligi rezerw, w meczu z Bath Rugby[4]. Niespełna rok później, 24 września 2011 r. po raz pierwszy wystąpił w Premiership przeciw Newcastle Falcons[4][9]. Miał wówczas zaledwie 17 lat i został tym samym najmłodszym zawodnikiem, który w barwach „the Exiles” zagrał w ekstraklasie[5][6][9]. Był to jeden z zaledwie dwóch występów Watsona wśród seniorów w sezonie 2011/2012[10]. Nieco częściej pojawiał się w składzie londyńskiego klubu w trakcie kolejnego roku. W październiku 2012 roku zadebiutował w rozgrywkach europejskich, w European Challenge Cup, kiedy wszedł z ławki rezerwowych w spotkaniu z Union Bordeaux Bègles[11], a tydzień później w pojedynku z Stade Montois zdobył swoje pierwsze przyłożenie w seniorskiej karierze[12]. W barwach London Irish wystąpił łącznie w 18 spotkaniach[10].

Przed sezonem 2013/2014 Watson przeniósł się do drużyny Bath Rugby[13]. W zespole z zachodniej Anglii szybko wywalczył sobie miejsce w składzie, w pierwszym roku zaliczając we wszystkich rozgrywkach 29 występów i pięć przyłożeń[10][14]. Już w pierwszym sezonie w ekipie z Bath zagrał w finale European Challenge Cup, w którym jednak lepsi okazali się rywale z Northampton Saints. Watson zdobył nawet przyłożenie dla swojej drużyny, jednak później doznał kontuzji uda, która wykluczyła go z dalszego udziału w zawodach[15]. W sezonie 2014/2015 Bath dotarło do finału angielskiej ekstraklasy. Watson wystąpił w tym meczu w podstawowym składzie, jednak po zbyt wysokiej szarży Owena Farrella z drugiej minuty pojedynku musiał przedwcześnie opuścić plac gry. Ostatecznie spotkanie zakończyło się dwunastopunktowym zwycięstwem Saracens[16].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Watson był stypendystą programu rozwoju młodzieży prowadzonego przez RFU[17]. Po raz pierwszy wystąpił w drużynie narodowej w zespole do lat 16[4][17]. Po awansie do reprezentacji U-18, swoje pierwsze przyłożenie zdobył w grudniu 2010 roku w rozegranym na Donnybrook Stadium meczu z rówieśnikami z Irlandii[4].

W kwietniu 2011 roku brał udział w mistrzostwach Europy U-18. W końcówce półfinału z Walią popisał się decydującym przyłożeniem, które zapewniło Anglikom awans. W ścisłym finale lepsi okazali się być jednak reprezentanci Irlandii[4][18]. Pięć miesięcy później był jednym z członków drużyny do lat 18, która sięgnęła po złoto w rugby 7 podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów Młodzieży odbywających się na Wyspie Man[19][20].

W lutym kolejnego roku (wciąż mając zaledwie 17 lat) w ciągu trzech tygodni od przyłożenia, jakie zdobył w meczu reprezentacji U-18 z Francją, zadebiutował w młodzieżowej odmianie Pucharu Sześciu Narodów. W swoim pierwszym spotkaniu w zespole do lat 20, ze Szkocją, po wejściu na boisko z ławki rezerwowych zdobył także swoje pierwsze przyłożenie na tym szczeblu wiekowym. Dołożył do niego kolejne dwa w pojedynku z Walią na stadionie Twickenham Stoop[4]. Rok później angielska młodzież sięgnęła po zwycięstwo w tym turnieju, a Watson w meczach Pucharu zdobył cztery przyłożenia[4]. W czerwcu 2013 roku po zwycięstwie nad Walią został wraz z kolegami z drużyny mistrzem świata juniorów. Obrońca wymiernie przyczynił się do końcowego sukcesu, zdobywając punkty przez przyłożenie w półfinałowym meczu z Nową Zelandią[4].

Po owocnych występach na poziomie młodzieżowym, jesienią Watson wziął udział w zgrupowaniu reprezentacji seniorów przed meczem z Argentyną[21][14]. Otrzymał także powołanie na rozgrywany w lutym i marcu Puchar Sześciu Narodów[4], jednak w celu zdobycia doświadczenia został skierowany do drugiej reprezentacji, England Saxons. W swoim debiutanckim meczu z zespołem z Irlandii rozgrywanym na Kingsholm Stadium w Gloucester zdobył nawet przyłożenie[4][22]. W czerwcu uczestniczył w obozie przygotowawczym w Nowej Zelandii, w trakcie którego zadebiutował w pierwszej reprezentacji w sparingu z miejscowymi Crusaders[23]. Pełnowymiarowy debiut Watsona przypadł na listopadowy mecz z nowozelandzkimi „All Blacks”[4].

Dzięki swojej ponadprzeciętnej szybkości[8] oraz umiejętnościom gry w powietrzu[23] zanotował imponujący początek kariery reprezentacyjnej. Watson rozpoczynał na placu gry wszystkich pięć spotkań Pucharu Sześciu Narodów 2015, w których zdobył dwa przyłożenia[24]. Następnie otrzymał powołanie na rozgrywany w Anglii Puchar Świata w Rugby 2015[25][26]. W jego trakcie wystąpił w podstawowym ustawieniu na pozycji skrzydłowego we wszystkich czterech meczach swojej drużyny[24]. Zdobył w nich trzy przyłożenia – jedno z Australią i dwa z Urugwajem[4].

Na początku 2016 roku, podczas Pucharu Sześciu Narodów był podstawowym zawodnikiem swojej reprezentacji, zaś Anglicy po raz pierwszy od 13 lat sięgnęli po Wielki Szlem[27].

W 2019 roku brał udział w Pucharze Świata, podczas którego reprezentacja Anglii dotarła do finału. W nim jednak 12:32 uległa Południowej Afryce[28][29].

W maju 2021 roku ogłoszono, że zawodnik znalazł się w składzie British and Irish Lions na serię spotkań w Południowej Afryce[30].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • nominacja do tytułu Młodej Sportowej Osobowości Roku 2011 według BBC (2011 BBC Young Sports Personality of the Year)[4][20]
  • nominacja do tytułu Odkrycia Sezonu 2013/2014 (Discovery of the Season)[31]
  • nominacja do nagrody Młodego Gracza Roku 2014 według Rugby Players’ Association (RPA Young Player of the Year)[32]
  • nominacja do nagrody Młodego Gracza Roku 2015 według Rugby Players’ Association[33]

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Anthony’ego, Duncan związany jest z branżą petrochemiczną[3]. Podczas jednej z podróży służbowych poznał pochodzącą z nigeryjskiego Lagos Viv, swoją przyszłą żonę[3].

Nie tylko Anthony, ale także jego dwaj bracia związani są z rugby: trzy lata starszy Marcus, zawodnik m.in. Saracens czy Newcastle Falcons był reprezentantem Anglii w rugby 7 oraz młodzieżowym reprezentantem w odmianie piętnastoosobowej[3][4]. Z kolei trzy lata młodszy Callum ma za sobą występy w London Irish[3]. Także ojciec całej trójki, Duncan w przeszłości grał w rugby, jako rwacz w drużynie Saracens, jednak jego karierę szybko zakończyła kontuzja kolana[4][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Anthony Watson. England. ESPN Scrum. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  2. ↑ a b Anthony Watson. Bath Rugby. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Nik Simon: Anthony Watson reveals how sibling rivalry, a mind coach, best mate Jonathan Joseph and supportive parents all helped him become England's Rugby World Cup wing wizard. [w:] Daily Mail [on-line]. 2015-09-18. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-14)]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Anthony Watson. Rugby Football Union. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-05)]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e Anthony Watson makes England rugby debut. St George’s Reunite, 2014-11. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-14)]. (ang.).
  6. ↑ a b Michael Aylwin: Anthony Watson hopes potential will pay out for England and Bath. [w:] The Guardian [on-line]. 2014-02-27. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-29)]. (ang.).
  7. ↑ Anthony Watson: England Rugby World Cup 2015 player. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-14)]. (ang.).
  8. ↑ a b c Paul Rees: Anthony Watson will use pace to combat opponents at Rugby World Cup. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-09-12. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-14)]. (ang.).
  9. ↑ a b Alan Manicom: Watson to make his first start for London Irish. [w:] Get Reading [on-line]. 2011-10-21. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-29)]. (ang.).
  10. ↑ a b c Anthony Watson. Player statistics – club stats. It’s Rugby. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  11. ↑ Player Archive: Anthony Watson. European Professional Club Rugby. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  12. ↑ Clive Youlton: England call-ups just elementary for Watsons. [w:] Get Surrey [on-line]. 2014-05-09. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-10)]. (ang.).
  13. ↑ Tom Bradshaw: Bath Rugby sign david Sisi and Anthony Watson from London Irish. [w:] Bath Chronicle [on-line]. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-02)]. (ang.).
  14. ↑ a b Harry Abbott: Bath Rugby full-back Anthony Watson added to England squad for Argentina contest. [w:] Bath Chronicle [on-line]. 2013-11-04. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-02)]. (ang.).
  15. ↑ Chris Foy: Bath 16-30 Northampton: Phil Dowson and Ben Foden tries back-up Stephen Myler's supreme boot as Saints claim Cup glory. [w:] Daily Mail [on-line]. 2014-05-23. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-24)]. (ang.).
  16. ↑ Paul Rees: Saracens and Owen Farrell hit Bath early to win Premiership final. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-05-30. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-21)]. (ang.).
  17. ↑ a b Anthony Watson's rapid rise. Rugby Football Union, 2015-02-13. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)]. (ang.).
  18. ↑ U20 RWC :final game Wales vs England. Rugby Europe, 2013-06-19. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-23)]. (ang.).
  19. ↑ Competitor details – Anthony Watson. Igrzyska Wspólnoty Narodów Młodzieży 2011. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-14)]. (ang.).
  20. ↑ a b 2011 YSPOTY contenders: Anthony Watson Q&A. BBC News, 2011-11-25. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-31)]. (ang.).
  21. ↑ Watson called into England squad. Bath Rugby, 2013-11-03. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-13)]. (ang.).
  22. ↑ Watson to make Saxons debut. Bath Rugby, 2014-01-23. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-03)]. (ang.).
  23. ↑ a b Tom Hamilton: Watson adds to England's Six Nations X-factor. ESPN Scrum, 2015-02-13. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-29)]. (ang.).
  24. ↑ a b Statsguru. Tournament list. ESPN Scrum. [dostęp 2016-01-03]. (ang.).
  25. ↑ Lancaster names 31-man Rugby World Cup squad. Rugby Football Union, 2015-08-27. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-28)]. (ang.).
  26. ↑ Burgess and Slade get the nod for England. Puchar Świata w Rugby 2015, 2015-08-27. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-28)]. (ang.).
  27. ↑ Tom Fordyce: Six Nations 2016: England win Grand Slam with France victory. BBC Sport, 2016-03-19. [dostęp 2016-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)]. (ang.).
  28. ↑ England men announce squad for Rugby World Cup. Rugby Football Union. [dostęp 2019-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-11)]. (ang.).
  29. ↑ Robert Kitson, Rugby World Cup: South Africa surge to glory as England fall short, „The Guardian”, 2 listopada 2019 [zarchiwizowane z adresu 2020-03-07] (ang.).
  30. ↑ British and Irish Lions 2021: Sam Simmonds in 37-man squad but Billy Vunipola misses out [online], BBC Sport, 6 maja 2021 [dostęp 2021-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (ang.).
  31. ↑ Ford and Watson up for Discovery of the Season. Bath Rugby, 2014-04-29. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-13)]. (ang.).
  32. ↑ LV= Young Player of the Year Award 2014 Nominees. Rugby Players’ Association, 2014-05-19. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-03)]. (ang.).
  33. ↑ LV= Young Player of the Year Nominees 2015. Rugby Players’ Association, 2015-05-05. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-03)]. (ang.).
Skład reprezentacji Anglii na Pucharze Świata 2015
Młyn
  • Brookes
  • Cole
  • Easter
  • George
  • Haskell
  • Kruis
  • Launchbury
  • Lawes
  • Marler
  • Morgan
  • Parling
  • Robshaw (kap.)
  • B. Vunipola
  • M. Vunipola
  • Webber
  • Wilson
  • Wood
  • T. Youngs
Atak
Trener

Anglia

Skład reprezentacji Anglii na Pucharze Świata 2019
Młyn
Atak
Trener

Anglia

Skład British and Irish Lions – Nowa Zelandia 2017
Młyn
Atak
Trener

Skład British and Irish Lions – Południowa Afryka 2021
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anthony_Watson_(rugbysta)&oldid=65186505”