Antoni Mąkosa
| kanonik | |
| Kraj działania |
Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 lipca 1917 r. |
| Data śmierci |
15 maja 1999 r. |
| Miejsce pochówku | |
| Proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Radoszycach | |
| Okres sprawowania |
1973–1987 |
| Proboszcz parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy | |
| Okres sprawowania |
1965–1973 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja |
diecezja sandomierska |
| Prezbiterat |
10 maja 1941 |
Antoni Mąkosa (ur. 7 lipca 1917 r. w Makowie, zm. 15 maja 1999 r.) – polski duchowny rzymskokatolicki, kanonik, proboszcz parafii Stara Błotnica i Radoszyce, dziekan radoszycki.
Antoni Mąkosa urodził się 7 lipca 1917 r.[1] w Makowie w diecezji sandomierskiej[2], w parafii Skaryszew[3]. 10 maja 1941 r. przyjął święcenia kapłańskie[1] i został mianowany wikariuszem w parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Solcu nad Wisłą[4]. W 1942 r. został prefektem szkół powszechnych w Radomiu[5][1]. W 1948 r. zdał egzamin konkursowy na probostwo[6]. W latach 1959–1962 był wikariuszem w parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Radomiu, skąd został w 1962 r. przeniesiony na stanowisko administratora parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Starej Błotnicy[7]. W Starej Błotnicy wyręczał w zarządzeniu parafią schorowanego proboszcza ks. Stanisława Głąbińskiego[8]. Proboszczem został w 1965 r.[7] po śmierci ks. Głąbińskiego[8].
Podczas jego posługi, sanktuarium w Starej Błotnicy stało się lokalnym centrum pielgrzymkowym oraz wszczęto (na polecenie ks. bpa Piotra Gołębiowskiego ks. Mąkosa opracował wymaganą dokumentację) procedurę starań o koronację obrazu Matki Bożej Pocieszenia[8]. Już w pierwszym roku pracy w Starej Błotnicy zorganizował bez wymaganego zezwolenia pielgrzymkę na Jasną Górę[9]. Przeprowadził liczne prace remontowo-budowlane w błotnickim sanktuarium – wybudował odwodnienie i ogrodzenie kościoła, założył ogrzewanie, wzmocnił skarpę, na której stoi świątynia[10]. Funkcję proboszcza w Starej Błotnicy pełnił do 1973 r.[8], kiedy został mianowany proboszczem parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Radoszycach. W 1980 r. została mu nadana godność kanonika honorowego Kolegiaty św. Marcina w Opatowie. W 1989 r. przeszedł na emeryturę i został rezydentem przy parafii w Radoszycach.
Zmarł 15 maja 1999 r.[8], a został pochowany 18 maja w Skaryszewie[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rocznik diecezji sandomierskiej 1947 r.. Sandomierz: Seminarium Duchowne w Sandomierzu, 1947, s. 26.
- ↑ Duchowieństwo diecezjalne. „Duchowieństwo Diecezjalne oraz Członkowie Męskich Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego”, s. 190, 2002. Witold Zdaniewicz, Sławomir H. Zaręba (red. nauk.). Ząbki: Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC – Apostolicum. ISSN 0867-2296. Statystyka Kościoła Rzymskokatolickiego w Polsce 15.
- ↑ Rocznik diecezji sandomiersko-radomskiej 1989. Zbigniew Zasoń. Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne w Sandomierzu, 1989, s. 50, 278, 297, 448.
- ↑ Zmiany w składzie osobistym duchowieństwa. „Kronika Diecezji Sandomierskiej. Miesięcznik Poświęcony Sprawom Diecezji”. Rok XXXIV (Nr 3), s. 38, czerwiec–wrzesień 1941. Franciszek Jop (red. i wyd.). Sandomierz.
- ↑ Zmiany w składzie osobistym duchowieństwa. „Dział Urzędowy "Kroniki Diecezji Sandomierskiej" z 1942 r., Zawierający Rozporządzenia Stolicy Apostolskiej, Diecezjalne i Państwowe”, s. 9, 1942. Sandomierz.
- ↑ Zmiany wśród ducowieństwa. „Kronika Diecezji Sandomierskiej. Miesięcznik Poświęcony Sprawom Diecezji”. Rok 41 (Nr 5), s. 196, wrzesień–październik 1948. Sandomierz: Diecezjalny Zakład Graficzno-Drukarski w Sandomierzu.
- ↑ a b Wikariusze. Fara – Parafia św. Jana Chrzciciela w Radomiu. [dostęp 2021-11-28].
- ↑ a b c d e Krzysztof Busse: Między zawierzeniem a dezintegracją. Koronacja obrazu Marki Bożej Pocieszenia w Starej Błotnica 21 VIII 1977 r.. Lublin – Radom: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2018, s. 16, 26, 33, 155. ISBN 978-83-8098-694-7. (pol.).
- ↑ Krzysztof Busse. "Oddajcie nam Matkę Bożą…". Działania dezintegracyjne aparatu bezpieczeństwa wobec sanktuarium w Starej Błotnicy w świetle dokumentów SB. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 29 (1), s. 287. Sławomir Poleszak (red. nacz.). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. ISSN 1427-7476. (pol.).
- ↑ Sylwester Szefliński: Zarys Historyczny „Obrazu Matki Bożej Pocieszenia Pani i Królowej Ziemi Radomskiej” dla uczczenia XV rocznicy koronacji. Stara Błotnica: maszynopis, 1992, s. 23. (pol.).
- ↑ Zmarli kapłani. Portal Diecezji Radomskiej. [dostęp 2021-11-28]. (pol.).