Babirussy
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Babyrousini[1] | ||
| Thenius, 1970 | ||
 Przedstawiciel plemienia – babirussa sulaweska (Babyrousa celebensis) | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Podkrólestwo | Bilateria | |
| (bez rangi) | wtórouste | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Infratyp | żuchwowce | |
| Nadgromada | czworonogi | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | parzystokopytne | |
| Podrząd | świniokształtne | |
| Rodzina | świniowate | |
| Podrodzina | świnie | |
| Plemię | babirussy | |
| Typ nomenklatoryczny | ||
|
Babyrousa quadricornua Perry, 1811 (= Sus babyrussa Linnaeus, 1758) | ||
| Synonimy | ||
|
Rodzaju:
| ||
| Rodzaje | ||
Babirussy[15] (Babyrousini) – plemię ssaków parzystokopytnych z rodziny świniowatych (Suidae). Obejmuje gatunki występujące endemicznie w Indonezji[15][16] (Celebes i Moluki). Osiągają 65–80 cm wysokości. Mają masywne ciało i krótki ogon oraz praktycznie nieowłosioną, szorstką, brunatnoszarą skórę. Samce charakteryzują się ponadto bardzo wydatnymi kłami[17].
Są to zwierzęta płochliwe, o nocnym trybie życia. Dość szybko biegają i dobrze pływają. Zamieszkują najczęściej gęste, wilgotne lasy, często w okolicach rzek lub bagien. W poszukiwaniu pokarmu ryją w miękkiej glebie[17].
Z uwagi na smaczne mięso, są zwierzętami łownymi[17].
Babirussa na rycinie z drugiej połowy XVIII wieku
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Malajskie babi – świna; rusa – jeleń; w aluzji do anormalnie rozwiniętych kłów, które Malajczycy przyrównywali do poroża jeleni[18].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do plemienia należy rodzaj babirussa[15] (Babyrousa) z następującymi gatunkami[15][16]:
- Babyrousa babyrussa – babirussa wąsata
- Babyrousa bolabatuensis – babirussa skryta
- Babyrousa celebensis – babirussa sulaweska
- Babyrousa togeanensis – babirussa malengeńska
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Inny wariant pisowni nazwy rodzaju Babyrousa.
- ↑ Sukotyro – nazwa nadana przez Chińczyków mitycznemu zwierzęcia na Jawie. Gatunek typowy: Sukotyro indicus Kerr, 1792 (= Sus babyrussa Linnaeus, 1758).
- ↑ Łacińskie porcus – świnia.
- ↑ Greckei χοίρος choíros – wieprz; ελαφος elaphos – jeleń. Gatunek typowy: Sus babyrussa Linnseus, 1758.
- ↑ Inny wariant pisowni nazwy rodzaju Sukotyrus.
- ↑ Greckie ελαφος elaphos – jeleń; χοίρος choíros – wieprz. Nowa nazwa dla Porcus.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Babyrousini, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ J.L. Frisch: Das Natur-System der vierfüßigen Thiere in. Tabellen, darinnen alle Ordnungen, Geschlechte und Arten, nicht nur mit bestimmenden. Glogau: Christian Friedrich Günther, 1775, s. 3. (niem.)
- ↑ R. Kerr: The animal kingdom, or zoological system, of the celebrated Sir Charles Linnæus. Class I, Mammalia: containing a complete systematic description, arrangement, and nomenclature, of all the known species and varieties of the mammalia, or animals which give suck to their young. Edinburgh: Printed for A. Strahan, and T. Cadell, London, and W. Creech, Edinburgh, 1792, s. 41, 114. (ang.)
- ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature: or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 56. (fr.)
- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 306, 1821 (ang.).
- ↑ F. Cuvier: Des Dents des mammifères considérées comme caractères zoologiques. Strasbourg: F. G. Levrault, 1825, s. 257. (fr.)
- ↑ G.T. Burnett. Illustrations of the Quadrupeda, or Quadrupeds, being the arrangement of the true four-footed Beasts indicated in outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 28, s. 352, 1829 (ang.).
- ↑ J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien: mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel: ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 17. (niem.)
- ↑ C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Cz. 1. Breslau: A. Schulz, 1841, s. 130. (niem.)
- ↑ R.-P. Lesson: Nouveau tableau du règne animal: mammifères. Paryż: A. Bertrand, 1842, s. 162. (fr.)
- ↑ J.E. Gray: List of the Specimens of Mammalia in the Collection of the British Museum. London: The Trustees, 1843, s. xxvii. (ang.)
- ↑ J. Gistel: Naturgeschichte des Thierreichs: für höhere Schulen. Sttutgart: Scheitlin & Krais, 1848, s. x. (niem.)
- ↑ O. Thomas. An analysis of the mammalian generic names given in Dr. C. W. L. Gloger’s ‘Naturgeschichte’ (1841). „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth Series. 15, s. 191, 1895 (ang.).
- ↑ G. Perry: Arcana, or, The museum of natural history: containing the most recent discovered objects. Embellished with coloured plates, and corresponding descriptions. With extracts relating to animals, and remarks of celebrated travellers; combining a general survey of nature. London: Printed by George Smeeton for James Stratford, 1811, s. plansza i 2 strony. (ang.)
- ↑ a b c d Systematyka i nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 168. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Babyrousa. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2016-03-06]
- ↑ a b c Encyklopedia Audiowizualna Britannica. Zoologia I: A–O. Poznań: Axel Springer Polska, 2006, s. 12. ISBN 978-83-60563-05-2.
- ↑ T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Washington: Government Printing Office, 1904, s. 130, seria: North American Fauna. (ang.)