Benjamin Compaoré

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benjamin Compaoré
Ilustracja
Benjamin Compaoré (2016)
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1987
Bar-le-Duc, Francja

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Halowe mistrzostwa świata
brąz Portland 2016 trójskok
Mistrzostwa Europy
złoto Zurych 2014 trójskok
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Pekin 2006 trójskok

Benjamin Compaoré (ur. 5 sierpnia 1987 w Bar-le-Duc) – francuski lekkoatleta specjalizujący się w trójskoku, olimpijczyk.

W 2005 startował na mistrzostwach Europy juniorów w Kownie. Rok później zdobył złoto mistrzostw świata juniorów w Pekinie. Bez powodzenia startował na halowych mistrzostwach Europy w Birmingham. Piąty zawodnik mistrzostw Starego Kontynentu z 2010. W 2011 dotarł do finału mistrzostw świata w Daegu. Zajął 6. miejsce podczas halowego czempionatu światowego w Stambule (2012). W tym samym roku startował na igrzyskach olimpijskich w Londynie, na których uplasował się na szóstym miejscu. W 2014 zdobył złoty medal mistrzostw Europy w Zurychu. Brązowy medalista halowych mistrzostw świata w Portland (2016). Dziesiąty zawodnik igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w tym samym roku.

Złoty medalista mistrzostw Francji.

Jest partnerem życiowym, byłej francuskiej sprinterki Christine Arron. 16 maja 2013 urodziła im się córka, Cassandra.

Rekordy życiowe: stadion – 17,48 (14 września 2014, Marrakesz); hala – 17,14 (14 lutego 2012, Liévin).

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
2005 Mistrzostwa Europy juniorów Litwa Kowno 5. miejsce 15,81
2006 Mistrzostwa świata juniorów Pekin 1. miejsce 16,61
2007 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Birmingham el. – 13. miejsce 16,19
2010 Mistrzostwa Europy Hiszpania Barcelona 5. miejsce 16,99
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu 8. miejsce 17,17
2012 Halowe mistrzostwa świata Turcja Stambuł 6. miejsce 17,05
Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 6. miejsce 17,08
2013 Halowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg el. – 10. miejsce 16,48
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych 1. miejsce 17,46
Puchar interkontynentalny Maroko Marrakesz 1. miejsce 17,48
2015 Mistrzostwa świata Pekin 12. miejsce 16,63
2016 Halowe mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Portland 3. miejsce 17,09
Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam 12. miejsce 16,12
Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro 10. miejsce 16,54
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn el. – 21. miejsce 16,46
2019 Mistrzostwa świata Katar Doha el. – 22. miejsce 16,59
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio el. – 19. miejsce 16,59
2022 Mistrzostwa świata Stany Zjednoczone Eugene el. – 25. miejsce 16,03
Mistrzostwa Europy Niemcy Monachium el. – 20. miejsce 15,17
2023 Halowe mistrzostwa Europy Turcja Stambuł 8. miejsce 16,11

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]