Berat
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Okręg | |||
| Burmistrz |
Petrit Sinaj | ||
| Powierzchnia |
6,3 km² | ||
| Wysokość |
58 m n.p.m. | ||
| Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
032 | ||
| Kod pocztowy |
5001–5006 | ||
| Tablice rejestracyjne |
BR | ||
Położenie na mapie Albanii  | |||
 40°42′N 19°57′E/40,700000 19,950000
| |||
| Strona internetowa | |||
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
kulturowy |
| Spełniane kryterium |
III, IV |
| Numer ref. | |
| Region[b] |
Europa i Ameryka Północna |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę |
2005 |
| Dokonane zmiany |
2008 |
Berat (alb. Berati, gr. Βεράτι, Verati, scs. Бѣлградъ) – miasto w środkowej Albanii, nad rzeką Osum. W 2011 roku miejscowość liczyła ok. 36,5 tys. mieszkańców. Od 2015 roku burmistrzem miasta jest Petrit Sinaj.
Berat to ośrodek turystyczny i kulturalny, który określany jest mianem miasta-muzeum. Ze względu na charakterystyczne usytuowanie na stoku wzgórza miejscowość zwana jest „miastem tysiąca okien”. W 2008 roku organizacja UNESCO umieściła Berat na liście światowego dziedzictwa przez rozszerzenie dodanego w 2005 roku wpisu o mieście Gjirokastra.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Założone w głębokiej starożytności i zamieszkane przez Ilirów miasto, w II w. p.n.e. zostało zdobyte przez Rzymian i nazwane Antipatrea. W okresie panowania bizantyjskiego miasto nosiło nazwę Pulcheriopolis i było siedzibą biskupa. W IX w. zostało zdobyte przez wojska bułgarskie, wtedy także zmieniono nazwę miasta na Beligrad („Białe Miasto”), z czego, drogą późniejszych zmian fonetycznych, powstała nazwa współczesna.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Zamek w Beracie – średniowieczna bizantyjska twierdza
- Meczet Królewski (wybudowany w 1493 r., z freskami pochodzącymi z XVIII w.)
- Meczet Kawalerów
- Biały Meczet
- Czerwony Meczet
- Chanaka Halveti
- Chanaka Rüfai
- Cerkiew św. Michała Archanioła
- Katedra Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny
- Cerkiew Trójcy Świętej
- Cerkiew św. Teodora
- Cerkiew Świętych Konstantyna i Heleny
- Cerkiew Najświętszej Marii Panny Vllahernës
- Cerkiew św. Demetriusza
- Cerkiew św. Spirydona
- Zamek iliryjski w Goricy
- Most Gorica (z 1780 r.)
Działa tu także Muzeum Ikon Onufrego, prezentujące m.in. dzieła miejscowego ikonopisa, mistrza Onufrego.
Na wschód od miasta znajduje się Park Narodowy Tomor.
Liczba ludności[edytuj | edytuj kod]
Współpraca[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Drejtor Botimi: Censusi i popullsisë dhe banesave 2011 / Population and housing census 2011: Berat. instat.gov.al (Instituti i Statistikës), 2013. s. 84. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-14)]. (alb. • ang.).
- ↑ Mateusz Otręba: Przewodnik Albania Bałkański „Dziki Zachód”. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2013, s. 190–197, seria: Bezdroża. ISBN 978-83-246-5831-2.
- ↑ Religius Monuments. Berat Regional Directorate of National Culture. [dostęp 2014-12-06]. (ang.).
- ↑ Berati Pakete. bashkiaberat.gov.al. [dostęp 2014-12-06]. (alb.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- D. Hall, Albania and the Albanians, New York 1994.
| Kulturowe |
|
|---|---|
| Przyrodnicze | |
| Kulturowe i przyrodnicze |
