Blanca Fernández Ochoa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Blanca Fernández Ochoa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1963
Madryt

Data i miejsce śmierci

sierpień 2019
La Peñota

Wzrost

168 cm

Debiut w PŚ

Sezon 1979/1980

Pierwsze punkty w PŚ

4.02.1981, Zwiesel (15. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

21.03.1984, Zwiesel
(3. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania
Igrzyska olimpijskie
brąz Albertville 1992 Slalom
Puchar Świata (Slalom)
3. miejsce
1990/1991
3. miejsce
1991/1992
Puchar Świata (Gigant)
3. miejsce
1986/1987
Puchar Świata (Supergigant)
3. miejsce
1987/1988

Blanca Fernández Ochoa (ur. 22 kwietnia 1963 w Madrycie, zm. pod koniec sierpnia 2019 na górze La Peñota) – hiszpańska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Na arenie międzynarodowej Blanca Fernández Ochoa pojawiła się na początku lat 80'. W lutym 1980 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, zajmując tam osiemnaste miejsce w gigancie. W zawodach Pucharu Świata pierwsze punkty wywalczyła 4 lutego 1981 roku w Zwiesel, gdzie w gigancie była piętnasta. Nieco ponad trzy lata później, 21 marca 1984 roku w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, plasując się na trzeciej pozycji w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Tamara McKinney z USA oraz Erika Hess ze Szwajcarii. W kolejnych latach jeszcze dziewiętnaście razy stawała na podium, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 3 marca 1985 roku w Vail wygrała giganta, a 26 listopada 1987 roku w Sestriere, 22 grudnia 1990 roku w Morzine i 1 grudnia 1991 roku w Lech była najlepsza w slalomie. Ostatni raz w czołowej trójce znalazła się 21 marca 1992 roku w Crans-Montana, gdzie była trzecia w gigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1987/1988, kiedy zajęła czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w klasyfikacji supergiganta, za Szwajcarką Michaelą Figini i Austriaczką Sylvią Eder. Hiszpanka była także trzecia w klasyfikacji giganta w sezonie 1986/1987 oraz w klasyfikacji slalomu w sezonach 1990/1991 i 1991/1992.

Największy sukces osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie wywalczyła brązowy medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Julie Parisien z USA 0,03 sekundy. W drugim w przejeździe uzyskała siódmy wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas. Ostatecznie uległa tylko Austriaczce Petrze Kronberger i Annelise Coberger z Nowej Zelandii. Był to pierwszy w historii medal olimpijski wywalczony przez hiszpańską narciarkę alpejską i zaledwie drugi w historii na zimowych igrzyskach olimpijskich[1]. Ochoa startowała także na dwóch poprzednich edycjach tej imprezy, a najbliżej medalu była podczas slalomu na igrzyskach w Calgary w 1988 roku, gdzie po pierwszym przejeździe slalomu znajdowała się na prowadzeniu. Jednak, jak sama przyznała, nie utrzymała związanej z tym presji i ostatecznie zawody zakończyła na piątej pozycji[2]. Wielokrotnie startowała także na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając na rozgrywanych w 1987 roku mistrzostwach świata w Vail. Zajęła tam czwarte miejsce w slalomie, przegrywając walkę o podium z Tamarą McKinney o 0,09 sekundy.

Podczas ceremonii otwarcia i zamknięcia igrzysk w Calgary oraz rozgrywanych cztery lata później igrzysk w Albertville Fernández Ochoa była chorążym reprezentacji Hiszpanii[3].

Jej siostra Dolores, a także bracia Luis, Juan Manuel i Francisco Fernández Ochoa także uprawiali narciarstwo alpejskie.

23 sierpnia 2019 zaginęła podczas górskiej wędrówki. 4 września 2019 jej ciało odnaleziono na zboczu góry La Peñota w okolicach Madrytu. Najprawdopodobniej zmarła pod koniec sierpnia 2019[4]

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
18. 21 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:41,66 min +7,33 s Liechtenstein Hanni Wenzel
6. 13 lutego 1984 Sarajewo Gigant 2:20,98 min +1,16 s Stany Zjednoczone Debbie Armstrong
DNF 13 lutego 1984 Sarajewo Slalom 1:36,47 min - Włochy Paoletta Magoni
21. 22 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:19,03 min +3,01 s Austria Sigrid Wolf
DNF 24 lutego 1988 Kanada Calgary Gigant 2:06,49 min - Szwajcaria Vreni Schneider
5. 26 lutego 1988 Kanada Calgary Slalom 1:36,69 min +2,75 s Szwajcaria Vreni Schneider
12. 19 lutego 1992 Francja Albertville Gigant 2:12,74 min +2,67 s Szwecja Pernilla Wiberg
3. 20 lutego 1992 Francja Albertville Slalom 1:32,68 min +0,67 s Austria Petra Kronberger

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
18. 21 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:41,66 min +7,33 s Liechtenstein Hanni Wenzel
DNF 4 lutego 1985 Włochy Bormio Kombinacja 18,72 pkt - Szwajcaria Erika Hess
9. 6 lutego 1985 Włochy Bormio Gigant 2:18,53 min +2,06 s Stany Zjednoczone Diann Roffe
14. 9 lutego 1985 Włochy Bormio Slalom 1:29,58 min +3,22 s Francja Perrine Pelen
10. 3 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Supergigant 1:19,17 min +2,56 s Szwajcaria Maria Walliser
5. 5 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:21,22 min +2,66 s Szwajcaria Vreni Schneider
5. 7 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Slalom 1:33,30 min +1,75 s Szwajcaria Erika Hess
4. 7 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Slalom 1:30,88 min +0,87 s Mateja Svet
7. 11 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:29,37 min +3,85 s Szwajcaria Vreni Schneider
DNF 1 lutego 1991 Austria Saalbach Slalom 1:25,90 min - Szwajcaria Vreni Schneider

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Zwiesel – 21 marca 1984 (gigant) – 3. miejsce
  2. Maribor – 4 stycznia 1985 (gigant) – 3. miejsce
  3. Stany Zjednoczone Vail – 3 marca 1985 (gigant) – 1. miejsce
  4. Czechosłowacja Wysokie Tatry – 8 lutego 1986 (gigant) – 2. miejsce
  5. Włochy Valzoldana – 20 grudnia 1986 (gigant) – 2. miejsce
  6. Francja Megève – 13 lutego 1987 (gigant) – 2. miejsce
  7. Francja Saint-Gervais – 14 lutego 1987 (slalom) – 3. miejsce
  8. Zwiesel – 27 lutego 1987 (gigant) – 3. miejsce
  9. Włochy Sestriere – 26 listopada 1987 (slalom) – 1. miejsce
  10. Szwajcaria Leukerbad – 13 grudnia 1987 (slalom) – 3. miejsce
  11. Francja Tignes – 6 stycznia 1988 (gigant) – 3. miejsce
  12. Kranjska Gora – 30 stycznia 1988 (gigant) – 3. miejsce
  13. Stany Zjednoczone Aspen – 7 marca 1988 (gigant) – 2. miejsce
  14. Włochy Courmayeur – 20 grudnia 1988 (slalom) – 2. miejsce
  15. Francja Morzine – 22 grudnia 1990 (slalom) – 1. miejsce
  16. Austria Lech – 30 listopada 1991 (slalom) – 3. miejsce
  17. Austria Lech – 1 grudnia 1991 (slalom) – 1. miejsce
  18. Austria Schruns – 12 stycznia 1992 (slalom) – 2. miejsce
  19. Norwegia Narwik – 28 lutego 1992 (gigant) – 3. miejsce
  20. Szwajcaria Crans-Montana – 21 marca 1992 (gigant) – 2. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ El día que Blanca venció al "fantasma de Calgary" (hiszp.)
  2. ↑ Parisien: Too much think time (ang.)
  3. ↑ Spain [online], www.sports-reference.com, 26 października 2012 [dostęp 2021-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26].
  4. ↑ Tragiczny finał poszukiwań. Nie żyje Blanca Fernandez Ochoa

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Blanca_Fernández_Ochoa&oldid=70325217”