Francisco Fernández Ochoa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Francisco Fernández Ochoa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1950
Madryt

Data i miejsce śmierci

6 listopada 2006
Cercedilla

Klub

Club de Esquí Arroyomolinos

Wzrost

171 cm

Debiut w PŚ

26.01 1969, Megève
(6. miejsce – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

26.01 1969, Megève
(6. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

6.03 1974, Zakopane
(1. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania
Igrzyska olimpijskie
złoto Sapporo 1972 narciarstwo alpejskie
(slalom)
Mistrzostwa świata
złoto Sapporo 1972 slalom
brąz Sankt Moritz 1974 slalom

Francisco „Paquito” Fernández Ochoa (ur. 25 lutego 1950 w Madrycie, zm. 6 listopada 2006 w Cercedilla) – hiszpański narciarz alpejski, złoty medalista olimpijski i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Największy sukces w karierze Francisco Fernández Ochoa osiągnął w 1972 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Sapporo zdobył złoty medal w slalomie. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio dwóch reprezentantów Włoch: Gustava Thöniego i Rolanda Thöniego. Jego złoty medal jest jak dotąd jedynym złotym medalem olimpijskim zdobytym przez reprezentanta Hiszpanii na zimowych edycjach igrzysk. Trzydzieści lat później, na igrzyskach w Salt Lake City, reprezentujący Hiszpanię biegacz narciarski Johann Mühlegg zdobył trzy złote medale, lecz wskutek wykrycia stosowania przez niego substancji dopingującej zostały mu one odebrane[1]. Na igrzyskach w Sapporo Fernández Ochoa wystartował także w gigancie, w którym po pierwszym przejeździe zajmował piętnaste miejsce. Ostatecznie jednak nie był klasyfikowany, ponieważ został zdyskwalifikowany. Poza tym jeszcze czterokrotnie startował na igrzyskach olimpijskich, najlepszy wynik uzyskując na igrzyskach w Innsbrucku w 1976 roku, gdzie był dziewiąty w slalomie. Na igrzyskach w Albertville w 1992 roku, jego siostra, Blanca, zdobyła drugi w historii medal olimpijski dla Hiszpanii[2].

Drugi i ostatni medal w karierze wywalczył podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz w 1974 roku, gdzie w slalomie zajął trzecie miejsce. Lepsi w tych zawodach byli jedynie Gustav Thöni oraz Austriak David Zwilling. Był też między innymi szósty w kombinacji alpejskiej na mistrzostwach świata w Innsbrucku w 1976 roku i piąty w tej samej konkurencji podczas mistrzostw świata w Lake Placid cztery lata później (w latach 1948-1980 igrzyska olimpijskie były jednocześnie mistrzostwami świata, jednak kombinację rozgrywano tylko w ramach drugiej z tych imprez).

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczył 26 stycznia 1969 roku w Megève, gdzie zajął szóste miejsce w slalomie. Nieco ponad pięć lat później, 6 marca 1974 roku w Zakopanem zwyciężył w slalomie. Było to jego pierwsze pucharowe podium i zarazem jedyne zwycięstwo w zawodach tego cyklu. W kolejnych startach jeszcze trzykrotnie stawał na podium: 10 marca 1974 roku w Wysokich Tatrach był trzeci w slalomie, a 19 stycznia w Kitzbühel i 1 lutego 1975 roku w Megève zajmował drugie miejsce w kombinacji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1974/1975, kiedy zajął dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej i siódme w klasyfikacji slalomu. Był też między innymi piąty w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1979/1980.

Czwórka jego rodzeństwa także uprawiała narciarstwo alpejskie, bracia Luis i Juan Manuel oraz siostry Dolores i Blanca. Francisco czterokrotnie był chorążym olimpijskiej reprezentacji Hiszpanii: na zimowych igrzyskach w Sapporo i letnich igrzyskach w Monachium w 1972 roku, zimowych igrzyskach w Innsbrucku w 1976 roku oraz zimowych igrzyskach w Lake Placid w 1980 roku[3]. W 1972 roku został tym samym jedynym olimpijczykiem, który w jednym roku był chorążym reprezentacji na dwóch różnych igrzyskach.

Karierę zakończył w 1980 roku, w wieku 30 lat. Zmarł na chłoniaka w Cercedilla w 2006 roku, tydzień po odsłonięciu jego pomnika w tej miejscowości.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Pomnik Ochoi w miejscowości Cercedilla

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
38. 9 lutego 1968 Francja Grenoble Zjazd 1:59,85 +8,82 Francja Jean-Claude Killy
38. 12 lutego 1968 Francja Grenoble Gigant 3:29,28 +16,69 Francja Jean-Claude Killy
23. 17 lutego 1968 Francja Grenoble Slalom 1:39,73 +8,40 Francja Jean-Claude Killy
DSQ 10 lutego 1972 Japonia Sapporo Gigant 3:09,62 - Włochy Gustav Thöni
1. 13 lutego 1972 Japonia Sapporo Slalom 1:49,27 - -
35. 5 lutego 1976 Austria Innsbruck Zjazd 1:45,73 +6,18 Austria Franz Klammer
24. 10 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 3:26,97 +11,15 Heini Hemmi
9. 14 lutego 1976 Austria Innsbruck Slalom 2:03,29 +5,06 Włochy Piero Gros
27. 14 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Zjazd 1:45,50 +5,19 Austria Leonhard Stock
22. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:40,74 +5,84 Szwecja Ingemar Stenmark
22. 22 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:44,26 +7,35 Szwecja Ingemar Stenmark

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
38. 9 lutego 1968 Francja Grenoble Zjazd 1:59,85 +8,82 Francja Jean-Claude Killy
38. 12 lutego 1968 Francja Grenoble Gigant 3:29,28 +16,69 Francja Jean-Claude Killy
23. 17 lutego 1968 Francja Grenoble Slalom 1:39,73 +8,40 Francja Jean-Claude Killy
13.[4] 17 lutego 1968 Francja Grenoble Kombinacja 0,00 pkt +138,59 pkt Francja Jean-Claude Killy
9.[5] 8 lutego 1970 Włochy Val Gardena Slalom 1:39,47 +4,26 Francja Jean-Noël Augert
33.[6] 10 lutego 1970 Włochy Val Gardena Gigant 4:19,19 +13,06 Austria Karl Schranz
42.[7] 15 lutego 1970 Włochy Val Gardena Zjazd 2:24,57 +8,58 Bernhard Russi
9.[8] 15 lutego 1970 Włochy Val Gardena Kombinacja 21,25 pkt +71,98 pkt Stany Zjednoczone Billy Kidd
DSQ 10 lutego 1972 Japonia Sapporo Gigant 3:09,62 - Włochy Gustav Thöni
1. 13 lutego 1972 Japonia Sapporo Slalom 1:49,27 - -
23.[9] 5 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 3:07,92 +13,17 Włochy Gustav Thöni
3.[10] 10 lutego 1974 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 1:49,98 +1,58 Włochy Gustav Thöni
35. 5 lutego 1976 Austria Innsbruck Zjazd 1:45,73 +6,18 Austria Franz Klammer
24. 10 lutego 1976 Austria Innsbruck Gigant 3:26,97 +11,15 Heini Hemmi
9. 14 lutego 1976 Austria Innsbruck Slalom 2:03,29 +5,06 Włochy Piero Gros
6. 14 lutego 1976 Austria Innsbruck Kombinacja 24,62 pkt +65,47 pkt Włochy Piero Gros
28.[11] 2 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Gigant 3:02,52 +7,12 Szwecja Ingemar Stenmark
22.[12] 5 lutego 1978 Garmisch-Partenkirchen Slalom 1:39,54 +9,79 Szwecja Ingemar Stenmark
27. 14 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Zjazd 1:45,50 +5,19 Austria Leonhard Stock
22. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Gigant 2:40,74 +5,84 Szwecja Ingemar Stenmark
22. 22 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Slalom 1:44,26 +7,35 Szwecja Ingemar Stenmark
5. 22 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Kombinacja 45,53 pkt +72,84 pkt Stany Zjednoczone Phil Mahre

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Polska Zakopane6 marca 1974 – slalom (1. miejsce)
  2. Czechosłowacja Wysokie Tatry10 marca 1974 – slalom (3. miejsce)
  3. Austria Kitzbühel19 stycznia 1975 – kombinacja (2. miejsce)
  4. Francja Megève1 lutego 1975 – kombinacja (2. miejsce)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]