Mateja Svet
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
SD Novinar | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
158 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ |
Sezon 1983/84 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
13.03 1985, Lake Placid | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mateja Svet (ur. 16 sierpnia 1968 w Lublanie) – słoweńska narciarka alpejska reprezentująca barwy Jugosławii, srebrna medalistka olimpijska, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w gigancie.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Mateja Svet pojawiła się w sezonie 1983/1984. Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobyła 15 stycznia 1984 roku w Mariborze, zajmując piętnaste miejsce w slalomie. Był to jedyny start sezonu, w którym zdobyła punkty, w efekcie zajęła 86. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1984 roku zdobyła złoty medal w gigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Sugarloaf, wyprzedzając Diann Roffe z USA oraz swą rodaczkę, Veronikę Šarec. W tym samym roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując 23. miejsce w gigancie oraz piętnaste w slalomie.
Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 13 marca 1985 roku w Lake Placid, gdzie była druga w gigancie. W zawodach tych lepsza okazała się tylko Diann Roffe. W sezonie 1984/1985 punktowała jeszcze kilkukrotnie, jednak nie stawała już na podium. W klasyfikacji generalnej zajęła tym razem 31. pozycję. Na początku lutego 1985 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Bormio, zajmując trzynaste miejsce w gigancie. Kolejne podia wywalczyła w sezonie 1985/1986. Dokonała tego pięciokrotnie, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 8 lutego w Wysokich Tatrach oraz 22 marca 1986 roku w Bromont wygrywała giganty. W klasyfikacji generalnej była siódma, a w klasyfikacji giganta zajęła trzecie miejsce za Vreni Schneider ze Szwajcarii oraz Traudl Hächer z RFN.
Mistrzostwa świata w Crans-Montana w 1987 roku przyniosły jej pierwsze medale w kategorii seniorek. Najpierw wywalczyła brąz w supergigancie, ulegając jedynie dwóm Szwajcarkom: Marii Walliser i Micheli Figini. Dwa dni później zajęła drugie miejsce w gigancie, plasując się o 0,56 sekundy za Vreni Schneider i o 1,73 sekundy przed Walliser. Na koniec zdobyła brązowy medal w slalomie, przegrywając tylko z Eriką Hess ze Szwajcarii oraz Austriaczką Roswithą Steiner. W zawodach pucharowych na podium stawała czterokrotnie, za każdym razem na drugim miejscu, dwukrotnie w gigancie i po jednym razie w supergigancie i slalomie. Ostatecznie sezon 1986/1987 ukończyła na siódmej pozycji, w klasyfikacji giganta byłą szósta, a w slalomie dziewiąta.
Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1987/1988, który zakończyła na szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej. Na podium stawała pięciokrotnie, z czego trzy razy wygrywała: 30 i 31 stycznia w Kranjskiej Gorze kolejno w gigancie i slalomie oraz 3 marca 1988 roku w Saalbach-Hinterglemm, gdzie wygrała kolejnego giganta. W klasyfikacji giganta zdobyła swoją jedyną Małą Kryształową Kulę, a w klasyfikacji slalomu była ósma. W 1988 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie wystąpiła w trzech konkurencjach. Najpierw zajęła 20. miejsce w supergigancie, a następnie była czwarta w gigancie, przegrywając walkę o brązowy medal z Marią Walliser o 0,08 sekundy. Dwa dni później wystartowała w slalomie, w którym po pierwszym przejeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Vreni Schneider 0,40 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła czwarty czas, co dało jej drugi łączny wynik i srebrny medal. Ostatecznie na podium rozdzieliła Schneider oraz Christę Kinshofer z RFN.
Scet startowała jeszcze przed dwa kolejne lata, utrzymując miejsce w światowej czołówce. W tym czasie łącznie siedmiokrotnie stawała na podium zawodów PŚ, odnosząc dwa zwycięstwa: 20 stycznia 1990 roku w Mariborze oraz 5 lutego 1990 roku w Veysonnaz była najlepsza w gigantach. W sezonie 1988/1989 była szósta w klasyfikacji generalnej, a rok później uplasowała się jedną pozycję niżej. W obu sezonach zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji giganta, ustępując kolejno Vreni Schneider i Anicie Wachter. Ostatni raz na podium stanęła 14 marca 1990 roku w Klövsjö, gdzie była trzecia w gigancie. W lutym 1989 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Vail, gdzie wywalczyła złoty medal w slalomie. Był to pierwszy w historii złoty medal w narciarstwie alpejskim wywalczony przez zawodniczkę z Jugosławii. Cztery dni później Svet zdobyła także brązowy medal w gigancie, w którym uległa tylko Vreni Schneider oraz Francuzce Carole Merle. Na tych samych mistrzostwach zajęła także czwarte miejsce w kombinacji, przegrywając walkę o podium ze Szwajcarką Brigitte Oertli.
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Jugosławii, w tym jedenaście złotych: w zjeździe w 1987 roku, supergigancie w latach 1986, 1987, gigancie w latach 1986-1988 i 1990, slalomie w latach 1985, 1987 i 1990 oraz kombinacji 1987 roku. Trzykrotnie wybrana najlepszą sportsmenką Jugosławii: w 1986, 1987 i 1989 roku oraz siedmiokrotnie wybierana najlepszą sportsmenką Słowenii w latach 1984-1990. W lecie 1990 roku ogłosiła zakończenie kariery. Jako powód podała zmęczenie stylem życia zawodowego sportowca[1].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 23. | 13 lutego | 1984 |  Sarajewo
|
Gigant | 2:20,98 | +5,24 |  Debbie Armstrong
|
| 15. | 13 lutego | 1984 | Sarajewo
|
Slalom | 1:36,47 | +4,38 |  Paoletta Magoni
|
| 20. | 22 lutego | 1988 |  Calgary
|
Supergigant | 1:19,03 | +2,93 |  Sigrid Wolf
|
| 4. | 24 lutego | 1988 | Calgary
|
Gigant | 2:06,49 | +1,31 |  Vreni Schneider
|
2.
|
26 lutego | 1988 | Calgary
|
Slalom | 1:36,69 | +1,68 | Vreni Schneider
|
Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 13. | 6 lutego | 1985 | Bormio
|
Gigant | 2:18,53 | +2,44 | Diann Roffe
|
| DNF1[2] | 9 lutego | 1985 | Bormio
|
Slalom | 1:29,58 | - |  Perrine Pelen
|
3.
|
3 lutego | 1987 | Crans-Montana
|
Supergigant | 1:19,17 | +1,06 | Maria Walliser
|
2.
|
5 lutego | 1987 | Crans-Montana
|
Gigant | 2:21,22 | +0,56 | Vreni Schneider
|
| 3.
|
7 lutego | 1987 | Crans-Montana
|
Slalom | 1:33,30 | +1,09 | Erika Hess
|
| 4. | 2 lutego | 1989 | Vail
|
Kombinacja | 5,65 pkt | +30,21 pkt | Tamara McKinney
|
1.
|
7 lutego | 1989 | Vail
|
Slalom | 1:30,88 | - | - |
| 23.[3] | 8 lutego | 1989 | Vail
|
Supergigant | 1:19,46 | +2,22 | Ulrike Maier
|
| 3.
|
11 lutego | 1989 | Vail
|
Gigant | 2:29,37 | +2,55 | Vreni Schneider
|
Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1.
|
21 lutego | 1984 | Sugarloaf
|
Gigant | 2:23,08 | - | - |
Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
- sezon 1983/1984: 86.
- sezon 1984/1985: 31.
- sezon 1985/1986: 7.
- sezon 1986/1987: 7.
- sezon 1987/1988: 6.
- sezon 1988/1989: 6.
- sezon 1989/1990: 7.
Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]
Wysokie Tatry – 8 lutego 1986 (gigant)
Bromont – 22 marca 1986 (gigant)
Kranjska Gora – 30 stycznia 1988 (gigant)- Kranjska Gora – 31 stycznia 1988 (slalom)
Saalbach – 3 marca 1988 (gigant)- Maribor – 20 stycznia 1990 (gigant)
Veysonnaz – 5 lutego 1990 (gigant)
Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]
Lake Placid – 13 marca 1985 (gigant) – 2. miejsce
Sestriere – 7 grudnia 1985 (supergigant) – 3. miejsce
Saint-Gervais – 26 stycznia 1986 (slalom) – 3. miejsce- Valzoldana – 5 lutego 1986 (gigant) – 2. miejsce
- Park City – 29 listopada 1986 (gigant) – 2. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 5 stycznia 1987 (gigant) – 2. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 6 stycznia 1987 (supergigant) – 3. miejsce
- Mellau – 11 stycznia 1987 (slalom) – 2. miejsce
- Sestriere – 26 listopada 1987 (slalom) – 2. miejsce
- Sestriere – 28 listopada 1987 (supergigant) – 2. miejsce
- Valzoldana – 18 grudnia 1988 (gigant) – 2. miejsce
- Mellau – 8 stycznia 1989 (slalom) – 2. miejsce
Furano – 4 marca 1989 (gigant) – 2. miejsce- Shiga Kōgen – 8 marca 1989 (gigant) – 2. miejsce
Klövsjö – 14 marca 1990 (gigant) – 3. miejsce
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-20)]. (ang.)