Bogdan Miś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Wiktor Miś
Ilustracja
Bogdan Miś (2008)
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1936
Warszawa

Data śmierci

1 lipca 2023

Zawód, zajęcie

dziennikarz, informatyk

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Bogdan Wiktor Miś (ur. 24 grudnia 1936 w Warszawie, zm. 1 lipca 2023[1][2][3]) – polski dziennikarz i popularyzator nauki, z wykształcenia matematyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1959 ukończył matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował jako operator i programista przy pierwszym polskim komputerze mainframe (XYZ, 1958–1961). W tym czasie napisał pierwszą polską grę komputerową „Kółko i krzyżyk[4].

Był asystentem na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego i na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Pracował także w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk oraz jako wykładowca w Wyższej Szkole Ubezpieczeń i Bankowości, w Akademii Filmu i Telewizji i w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki.

Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od roku 1969[5] do jej rozwiązania (w 1990). W partii tej pełnił funkcje na średnim szczeblu, był też lektorem jej Komitetu Centralnego[6].

Dziennikarsko zadebiutował w roku 1961 artykułem przeglądowym w „Problemach” o możliwościach i konstrukcji maszyny XYZ. W latach 1961–1981 współpracował (oraz od 1971 pracował etatowo) z Telewizją Polską; z programu Telewizji Polskiej odszedł jako I zastępca dyrektora programowego. Zajmował się głównie popularyzacją nauki, programami dla młodzieży oraz teleturniejami.

Od roku 1967 dziennikarstwo stało się jego głównym zajęciem. Pracował bądź współpracował z wieloma agencjami, pismami i rozgłośniami radiowymi; m.in. cykl felietonów o informatyce publikowanych w „Życiu i Nowoczesności” stał się pierwszą z jego 20 książek. Wiele lat kierował działem nauk ścisłych „Problemów”.

W stanie wojennym redagował miesięcznik Związku Ochotniczych Straży Pożarnych „Strażak”.

W latach 1992–1996 zorganizował i redagował polską edycję miesięcznika „PC Magazine”, potem był krótko redaktorem naczelnym „Informatyki”, a w późniejszym czasie kierował działem matematyki i informatyki w „Wiedzy i Życiu”.

Na emeryturze był nadal czynny zawodowo, pisał na zasadzie wolnego strzelca i uczył młodzież zawodu dziennikarskiego. Członek Komitetu Prognoz „Polska 2000 plus” przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk. Współpracował z serwisem racjonalista.pl[7].

Zmarł 1 lipca 2023 i 10 lipca. Po uroczystościach w domu pogrzebowym został pochowany w kolumbarium na cmentarzu Wojskowym na Powązkach[3] (kwatera Q12L-III-5[2]).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Teresą, mieli syna Michała[8].

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Dołączył do PZPR w zgodzie z własnymi przekonaniami, szczerze wyznawał ideologię partii, czego sam nie uważał za ujmę[6]. Nie wystąpił z partii nawet po tym, gdy został zmuszony do odejścia z TVP w wyniku negatywnej weryfikacji[9] – nie powstrzymywał się bowiem przed wyrażaniem niepochlebnych opinii na temat podejmowanych przez nią działań. Był zdeklarowanym ateistą, gdyż – jak twierdził – święte księgi były sprzeczne z [jego] inteligencją. Od momentu objęcia władzy w Polsce przez Prawo i Sprawiedliwość w 2015 roku wielokrotnie krytykował politykę uprawianą przez rząd na łamach portalu „Studio Opinii[10], szczególnie w zakresie naruszeń praworządności, reform sądownictwa, ustępstw na rzecz Kościoła katolickiego i kreowania negatywnego wizerunku Unii Europejskiej w mediach publicznych[11]. Był zwolennikiem pozostawienia matematyki jako obowiązkowego przedmiotu na egzaminie maturalnym, porównując konieczność znajomości podstawowych zagadnień nauk humanistycznych i ścisłych do mycia rąk i nóg[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Od Abaka do Eniaca, czyli jak człowiek nauczył maszyny liczyć. Krajowa Agencja Wydawnicza, 1974, s. 111.
  • Bogdan Miś: Telewizja z przodu i z tyłu. Wydawnictwo Harcerskie „Horyzonty”, 1975, s. 24.
  • Sekrety telewizji. Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1978, s. 183.
  • Teleturniej bez tajemnic. Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1979, s. 199.
  • Ku myślącym maszynom. Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981, s. 132.
  • Przypomnij sobie: podstawowe pojęcia z matematyki dla liceum: symbole, definicje, związki. Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987, s. 29.
  • Tajemnicza liczba e i inne sekrety matematyki. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2008, s. s. ISBN 978-83-204-3364-7.
  • Bogdan Miś: Nowe ślady Pitagorasa. Książka o matematyce. Wydawnictwo BTC, 2011, s. 216. ISBN 978-83-602-3375-7.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bogdan Miś, przyjaciel i współtwórca internetowej strony Monitora Konstytucyjnego, umarł 2 lipca
  2. a b Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2023-08-09].
  3. a b Bogdan Miś. wyborcza.pl, 2023-07-07. [dostęp 2023-08-09].
  4. Włodzimierz Kalicki: Marek Hołyński, informatyk: Wtedy właśnie zjawił się u mnie Steven Spielberg. Miał problem. Pracował nad nowym filmem.... wyborcza.pl, 2021-08-14. [dostęp 2021-08-19]. (pol.).
  5. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, www.katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-09-26].
  6. a b Bogdan Miś: Co jest wstydliwe, co zaś nie?. Racjonalista.pl, 2007.
  7. Racjonalista – Lista publikacji autora
  8. a b Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2023-09-26].
  9. Nie żyje Bogdan Miś, prekursor dziennikarstwa naukowego w Polsce. Miał 87 lat, Press.pl [dostęp 2023-09-26] (pol.).
  10. Upusty żółci – Studio Opinii, studioopinii.pl [dostęp 2023-09-26].
  11. Miś a sprawa polska..., www.passa.waw.pl [dostęp 2023-09-26] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]