Bolesław Przedpełski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Przedpełski
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1896
Krasne

Data i miejsce śmierci

1 września 1981
Warszawa

Senator V kadencji (II RP)
Okres

od 1938
do 1939

Przynależność polityczna

Obóz Zjednoczenia Narodowego

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej

Bolesław Przedpełski (ur. 25 kwietnia 1896 w Krasnem, zm. 1 września 1981 w Warszawie) – polski chemik i rolnik, prezes Warszawskiej Izby Rolniczej, prezes Związku Inżynierów Chemików RP, wiceprezes Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Warszawie, polityk, senator V kadencji w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana Adolfa i Zenobii Petroneli z Krygierów. Jego brat, Wiktor Zygmunt był posłem na Sejm II kadencji II Rzeczypospolitej. Po ukończeniu gimnazjum w Płocku uczył się w latach 1907–1913 w Szkole Zgromadzenia Kupców w Warszawie i kontynuował naukę w latach 1913–1914 na Wydziale Chemii Politechniki we Lwowie, po czym w 1915 roku przeniósł się Wydział Chemiczny Politechniki Warszawskiej, gdzie uzyskał tytuł inżyniera w 1921 roku. Równolegle, w latach 1916–1927 studiował rolnictwo na SGGW (uzyskał absolutorium lub doktorat).

W latach 1914–1918 był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1917 przeszedł kurs podchorążych Szkoły Podchorążych Okręgu Warszawskiego POW i kurs oficerów wojsk radiotelegraficznych. W latach 1918–1920 służył w 4 pułku Ułanów Zaniemeńskich, a w 1921 roku w Batalionie Zapasowym Radiotelegraficznym. Został zwolniony do rezerwy w stopniu podporucznika. W 1921 roku odbył praktykę zawodową w USA. W latach 1921–1927 był asystentem w Zakładzie Mikrobiologii i Przemysłu Rolnego, następnie, do roku 1936 pracował jako intendent i zarządca gmachów SGGW. W latach 1924–1927 (albo do 1930) był członkiem rady nadzorczej Zakładów Chemicznych „Kutno”. W 1927 roku zorganizował Związek Chemików byłych Wychowanków Politechniki Warszawskiej (był prezesem tego związku w latach 1924–1930). W 1930 roku doprowadził do przekształcenia tego związku w Związek Inżynierów Chemików Rzeczypospolitej Polskiej, był prezesem tego związku w latach 1930–1933 (albo do 1934).

Został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów rezerwy łączności. W 1934 roku posiadał przydział w rezerwie do Pułku Radiotelegraficznego w Warszawie[1].

W latach 1928–1938 pracował jako dyrektor warszawskiego oddziału Państwowej Fabryki Olejów Mineralnych „Polmin” w Drohobyczu. W latach 1935–1939 był prezesem Warszawskiej Izby Rolniczej, prezesem sekcji izb rolniczych w Związku Izb i Organizacji Rolniczych RP, członkiem komisji nawozowej przy Ministerstwie Rolnictwa i Reformy Rolnej, wiceprezesem Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Warszawie. W 1935 roku – prezesem Komitetu Pomocy dla Bezrobotnych i Biednych województwa warszawskiego, a w roku 1936 – prezesem Komitetu Powodziowego tego województwa dla pomocy terenom zalanym pod Krakowem[2].

Posiadał nowoczesne gospodarstwo Jastrzębiec koło Warszawy o profilu hodowlano-mleczarskim[3].

W 1938 roku został senatorem V kadencji (1938–1939). Był wybrany z województwa warszawskiego[2]. Pracował w komisjach: budżetowej, gospodarczej, rolnej (sekretarz) i kontroli długów państwa (zastępca członka)[2].

W 1939 roku był wiceprezesem Polskiego Związku Eksporterów Bekonu i Artykułów Zwierzęcych w Warszawie. W sierpniu 1938[3] albo 1939[2] roku został powołany przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych na stanowisko komisarza ds. aprowizacji armii.

We wrześniu 1939 roku ewakuował się z rządem do Lublina, a następnie przekroczył granicę polsko-rumuńską. Przez pewien czas przebywał w Rumunii, po czym przez Bułgarię, Turcję, Palestynę i Indie dotarł w 1941 roku do USA, gdzie osiadł. Pracował w Eastern Sausage Company zajmującej się przetwórstwem mięsa. W latach 1945–1948 odbył studia rolnicze na Columbia University w Nowym Jorku, które zakończył doktoratem. W latach 1949–1953 pracował jako instruktor rolny dla farmerów polskiego pochodzenia w stanie Wisconsin. Mieszkał w Wausau. Skierowany przez International American Institute of Agricultural Sciences pracował w latach 1953–1956 w Ameryce Południowej (Peru, Boliwia, Brazylia, Ekwador, Kolumbia, Wenezuela) jako specjalista ds. oświaty i terenowego instruktażu rolnego. W okresie 1957–1965 był doradcą spółdzielni „Farmco” w stanie Wisconsin. Od 1965 roku przebywał na emeryturze.

W 1971 roku uczestniczył w VI Kongresie Techników Polskich, był członkiem zespołu opiniodawczego dla historii ruchu stowarzyszeniowego chemików. W 1976 powrócił do Polski i zamieszkał w Warszawie.

Bolesław ożenił się z Haliną Jankowską i miał z nią dwóch synów: Andrzeja i Zygmunta[2].

Został pochowany na Cmentarzu w Wilanowie (sektor VII, grób 1681).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 176, 693.
  2. a b c d e Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Bolesław Przedpełski. [dostęp 2014-05-17].
  3. a b Bolesław Przedpełski w Witrynie Edukacyjnej Kancelarii Senatu. [dostęp 2014-05-17].
  4. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
  5. M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu społeczno-gospodarczem”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]