Bronisław Michalski

	dziekan
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1892 ; Rogozino
Data i miejsce śmierci	28 listopada 1968 ; Londyn
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1946
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Bronisław Janusz Michalski
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1892 ; Rogozino
Data i miejsce śmierci	28 listopada 1968 ; Londyn
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	20 czerwca 1915
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bronisław Janusz Michalski (ur. 24 czerwca 1892 w Rogozinie, zm. 28 listopada 1968 w Londynie) – polski ksiądz, dziekan Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Teofila i Julianny Franciszki z Żochowskich^[1]. Uczęszczał do progimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej w Płocku. Jako uczeń uczestniczył w strajku szkolnym. W latach 1909–1911 kontynuował naukę w liceum przy Seminarium Duchownym w Płocku. W latach 1911–1915 studiował w płockim Seminarium Duchownym. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa płockiego Antoniego Juliana Nowowiejskiego^[2]. 20 czerwca 1915 został mianowany wikariuszem w Dobrzyniu nad Wisłą^[2]. 20 września 1916 został wikariuszem w Ciechanowie^[2]. W latach 1916–1918 współpracował z Polską Organizacją Wojskową, za co w 1918 był aresztowany przez Niemców i więziony w twierdzy modlińskiej.

1 stycznia 1919 objął stanowisko kapelana Wojska Polskiego garnizonie Ciechanów^[2]. W listopadzie 1919 został przeniesiony do służby frontowej. Kolejno sprawował funkcję kapelana I Brygady Jazdy, szpitali polowych nr 107 i 303, 24. pułku piechoty oraz Grupy Operacyjnej podpułkownika Adama Koca.

W grudniu 1920 został kapelanem Komendy m. st. Warszawy. Od czerwca 1921 służył w Kurii Polowej WP do lutego 1933. Starszy kapelan z 1 stycznia 1930, 1 stycznia 1933 r. awansował na starszego kapelana, a 1 stycznia 1935 otrzymał stopień proboszcza^[3]. W 1933 r. nowo mianowany Biskup Polowy WP Józef Gawlina powołał go na stanowisko oficjała Sądu Biskupa Polowego. W marcu 1939 był administratorem parafii Warszawa I^[3]. 1 – 21 września 1939 dziekan DOK I Warszawa.

Po kampanii wrześniowej 21 września przekroczył granicę węgierską. Na Węgrzech natychmiast przystąpił do zorganizowania duszpasterstwa dla internowanych żołnierzy polskich. W styczniu 1940 uciekł z Węgier i dotarł do Francji. 3 czerwca 1940 awansował na stopień dziekana. W czerwcu 1940 r. ewakuował się z Kurią Biskupią do Wielkiej Brytanii. We wrześniu 1946 został zdemobilizowany. Kierował służbą duszpasterską w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. Dekretem Stolicy Apostolskiej z 9 maja 1947 został mianowany naczelnym kapelanem obozów dla Polaków.

Był Szambelanem Jego Świątobliwości i kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Pułtuskiej. 22 lutego 1948 Pius XII mianował go protonotariuszem apostolskim. Po demobilizacji, dziekan generalny z 1 czerwca 1964 – rozkaz Naczelnego Wodza na Zachodzie, pełnił dalej obowiązki duszpasterskie jako wikariusz generalny dla Polaków w Anglii. Spoczywa na St. Patrick Cemetery.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Medal Wojska
Medal Lotniczy
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)^[4]^[3]^[1]
Medal Niepodległości (5 sierpnia 1937)^[5]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[1]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[1]
Srebrny Medal za Długoletnią Służbę^[1]
Medal 3 Maja^[1]
Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (Watykan)^[1]
Medal Obrony (Wielka Brytania)

Zobacz też

Tytulatura duchowieństwa wojskowego II RP

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 196. [dostęp 2021-08-16].
↑ ^a ^b ^c ^d Kolekcja ↓, s. 5.
↑ ^a ^b ^c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 405.
↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612. „za zasługi na polu pracy kulturalno-oświatowej w wojsku”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Piotr Niezgoda. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.405 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-19].
Bogusław Szwedo, Ks. generał Bronisław Michalski (1892–1968) – kapłan diecezji płockiej, wikariusz generalny Polskich Sił Zbrojnych [w:] „Nasza Służba” rok XXIV nr 5 (506) 1–15 marca 2015, s.11.
T. Kryska Karski S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991.
H. P Kosk, Generalicja polska, t. 2, wyd.: Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 2001.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 196. [dostęp 2021-08-16].

[CITEREFKolekcjas._5-2] Kolekcja ↓, s. 5.

[CITEREFRybkaStepan2006405-3] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 405.

[4] M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612. „za zasługi na polu pracy kulturalno-oświatowej w wojsku”.

[5] M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]