Bucella
Bucella – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
Na tarczy dzielonej w słup w polu prawym, złotym skos srebrny, obarczony trzema dzwonkami złotymi w podzielonych liniami odcinkach, w których także wpisane krzyżujące się linie; nad i pod skosem po lwie wspiętym, srebrnym, trzymającym miecz w prawej łapie; pole lewe dzielone w pas; w polu górnym, czerwonym, nałęczka srebrna; w polu dolnym, czerwonym, rogacina podwójnie przekrzyżowana, srebrna.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Nadany 12 kwietnia 1589 doktorowi filozofii i medycyny[1], lekarzowi królewskiemu, Mikołajowi Bucellemu z Padwy. Powstał przez dodanie godeł herbów Nałęcz Stanisława Gostomskiego i Lis Lwa Sapiehy[1] do herbu rodowego Bucellich. Józef Szymański podaje tu jeszcze nobilitację Prospera de Lippis et Bucellis, potwierdzoną 19 marca 1597, ale nadany wówczas herb miał być bez rogaciny.
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jedna rodzina herbownych: Bucella. Herb tej rodziny był określany także jako Lis[2], albo Nałęcz z Lisem[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001, s. 26. ISBN 83-7181-173-X.
- ↑ Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. T. 2. Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 342.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 2. Warszawa: 1887, s. 210.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 25-26. ISBN 83-7181-217-5.
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
