Cerkiew św. Włodzimierza w Czerwonogrodzie
 46-118-0005[1]
| |||||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||
 Cerkiew św. Włodzimierza w Czerwonogrodzie | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
15/28 lipca | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||||||
 50°23′02,7″N 24°14′02,9″E/50,384083 24,234139
| |||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||
Cerkiew św. Włodzimierza (ukr. Церква Святого Володимира) – zabytkowa prawosławna cerkiew, mieszcząca się w Czerwonogrodzie na zachodniej Ukrainie, dawniej kościół oo. bernardynów Świętego Ducha[2]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół oo. bernardynów został ufundowany przez Józefa Felicjana Potockiego w 1703 r. Zbudowany z cegły, na planie krzyża z trójnawowym korpusem, znajduje się w starej części miasta, przy obecnej ul. Bogdana Chmielnickiego 20.
Kościół zaprojektowany był w stylu barokowym. Główna fasada ozdobiona jest pilastrami, zwieńczona gzymsem i frontonem o zakrzywionym kształcie. Przy głównym wejściu w XIX wieku został dobudowany mały ganek z trójkątnym przyczółkiem. Południowa fasada kościoła pozbawiona jest dekoracji architektonicznej. Aż do 1990 r. wnętrze kościoła było z XVIII wieku. Większość obrazów przedstawiała sceny z życia św. Bernarda. Obrazy namalowane zostały przez malarza lwowskiego Stanisława Stroińskiego. Ołtarz w kościele był typowy dla epoki baroku, ozdobiony drewnianymi rzeźbami wokół centralnych postaci śś. Bernarda i Franciszka, które były charakterystyczne dla kościoła katolickiego. Ołtarze w kaplicach bocznych zostały wykonane w stylu malarstwa iluzorycznego. Kościół był słynny z relikwii św. Klemensa. Przy kościele działał klasztor oo. bernardynów, w którym żyli mnisi i 10–12 nowicjuszy. Budynki klasztorne z wewnętrznym dziedzińcem przylegają do kościoła od strony północno-wschodniej[2]. Kościół wielokrotnie niszczony był przez pożary. Po wielkim pożarze w 1852 r. malarz kościelny Stanisław Rodecki przywrócił polichromię S. Stroińskiego. Wojny XX wieku nie spowodowały zniszczeń kościoła i klasztoru. Tylko w 1944 r. została uszkodzona kopuła. Po r. 1951, kiedy ten fragment terytorium Polski został przejęty przez ZSRR na podstawie umowy o zmianie granic, kościół był używany do innych celów i powoli chylił się do ruiny. W 1988 r., kiedy obchodzono 1000-lecie chrztu Rusi, decyzją rady miasta budynek został przekazany społeczności prawosławnej[2]. W latach 1988–1989 kościół był remontowany i zmienił się zewnętrznie. Do głównej kopuły dodano cztery mniejsze, które w 2006 r. zostały pomalowane niebieską farbą i ozdobione złotymi gwiazdami.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Zabytków Nieruchomych Ukrainy
- ↑ a b c Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 148. ISBN 83-921981-6-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu..., zespół red. A. Strojny, K. Bzowski, A. Grossman, Kraków, Wyd. Bezdroża, 2005, ISBN 83-921981-6-6, s. 148.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona cerkwi. soborvolodymyra.org.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-16)]. ukr.