Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Mokrem
| cerkiew parafialna | |||||||||
.jpg)
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu sanockiego  | |||||||||
Położenie na mapie gminy Zagórz  | |||||||||
 49°27′18,7″N 22°10′03,1″E/49,455194 22,167528
| |||||||||
Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Mokrem – murowana parafialna cerkiew greckokatolicka, zbudowana w 1992, znajdująca się w Mokrem.
Historia obiektu
[edytuj | edytuj kod]W 1921 Mokre liczyło 564 mieszkańców w tym 532 pochodzenia łemkowskiego wyznania greckokatolickiego. W 1947 znaczna część z nich została wysiedlona oprócz zatrudnionych na kopalni, w leśnictwie i na kolei. Wielu wysiedlonych wróciło po 1956. W latach 1991–92 wybudowano pierwszą w Mokrem świątynię, cerkiew greckokatolicką pw. Przemienienia Pańskiego, którą poświęcono 20 sierpnia 1992 jako cerkiew parafialną[1]. W latach 2005–2006 przeprowadzono remont świątyni i dzwonnicy. Polichromię wykonał Marek Fabian.
Architektura i wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Budowla murowana, otynkowana[2].
Wewnątrz znajduje się trójsferyczny ikonostas z 1900 pochodzący ze wsi Stubienko przekazany parafii w depozyt przez Dział Sztuki Cerkiewnej Muzeum-Zamku w Łańcucie[2]. Wnętrze bogato polichromowane z motywami roślinnymi (owocującej winorośli właściwej, lilii białej, akantu i róży Rosa występującej m.in. w formie płaskorzeźby na żyrandolu)[3].
-
Elewacja frontowa z dzwonnicą -
Widok od strony prezbiterium -
Elewacja boczna
.jpg)
.jpg)
Wokół cerkwi
[edytuj | edytuj kod]Obok świątyni znajduje się murowana dzwonnica, nakryta czterospadowym dachem zwieńczonym kopułą.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Krukar, Paweł Swianiewicz, Tadeusz Andrzej Olszański, Paweł Luboński: Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty. Oficyna wydawnicza Rewasz, Pruszków 2020, s. 260. ISBN 978-83-8122-024-8.
- ↑ a b Maciej Skowroński, Arkadiusz Komski, Agata Skowrońska-Wydrzyńska: Cerkwie bieszczadzkie. Wydawnictwo "Fundacja", Nowy Sącz 2001, s. 7. ISBN 83-913147-2-3.
- ↑ Anna Kaczmarska, Alicja Zemanek: Motywy roślinne w kościołach i cerkwiach miasta i gminy Zagórz (województwo podkarpackie). bdpn.pl (Bieszczadzki Park Narodowy). [dostęp 2021-06-08]. (pol.).
