Cezary z Arles

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Cezary z Arles
Caesarius Arelatensis
biskup
Ilustracja
Rzeźba znajdująca się w kościele św. Cezarego w dzielnicy La Roquette w Arles
Data i miejsce urodzenia

470 albo 471
Chalon-sur-Saône

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 542
Arles

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

27 sierpnia

Cezary z Arles, lt. Caesarius Arelatensis (ur. 470/471 w rejonie Chalon-sur-Saône, zm. 27 sierpnia 542 w Arles)[1] – mnich, biskup Arles w latach 503–542, prymas Galii Zaalpejskiej, święty Kościoła katolickiego.

Żywot świętego[edytuj | edytuj kod]

Relikwie św. Cezarego w kościele św. Trofima w Arles.

Cezary urodził się w znamienitej rodzinie rzymskiej. W wieku osiemnastu lat zdecydował się poświęcić „służbie Bożej”. Dwa lata spędził we wspólnocie kleryckiej w Chalon-sur-Saône u boku tamtejszego biskupa Sylwestra. W latach 489–498, jako duchowny przebywał w klasztorze na wyspie Leryn, gdzie prowadził intensywne życie monastyczne, gorliwie przestrzegając reguł klasztornych. Ze względu na stan zdrowia podkopany surową ascezą musiał zrezygnować z surowości życia klasztornego i udał się do Arles, gdzie biskupem był jego daleki krewny Eoniusz. Przyjął tam święcenia na diakona i prezbitera, a w 503 po śmierci Eoniusza został wyświęcony na biskupa Arles.

Otrzymał od papieża Symmacha uprawnienia wikariusza apostolskiego w Galii. Troszcząc się o życie religijne zwoływał synody regionalne, między innymi przewodniczył obradom ważnego dla historii dogmatu o łasce II synodu w Orange (Concilium Arausicanum) odbytym w 529 r. Synod ten sprostował błędy semipelagian odwołując się do nauczania św. Augustyna z Hippony[2].

Walcząc z herezją arian szerzoną przez Wizygotów i Ostrogotów napisał kilka traktatów teologicznych: O tajemnicy Trójcy Świętej, Skrót nauki przeciw heretykom, Dziełko o łasce[3].

Pisma[edytuj | edytuj kod]

Był autorem m.in. wczesnych reguł monastycznych dla kobiet („Reguła dla dziewic”) oraz komentarzy do Księgi Rodzaju i do Apokalipsy św. Jana.

  • Kazania. przeł. Stefan Ryznar. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1989.
  • Pisma monastyczne. przeł. Ewa Czerny, Małgorzata Borkowska, Jarosław Piłat. Kraków-Tyniec: 1994. ISBN 83-8543-322-8.
  • Homilie do Księgi Rodzaju, Sermones 81-83,Sermones de Scriptura cz. I, CCL 103, wyd. G. Morin /Maredsous 1953/ w: Homilie do Księgi Rodzaju. Objaśnienie Apokalipsy św. Jana. przeł. Antoni Żurek. Kraków: Wydawnictwo M, 2002, s. 25–84. ISBN 83-7221-365-8.
  • Objaśnienie Apokalipsy św. Jana (S. Caesarii episcopi Arelatensis opera omnia, vol. 2, /Maredsous 1942/, s. 210–277), w: dz. cyt. s. 85–162.
  • Pisma dogmatyczne i egzegetyczne. przeł. Anna Strzelecka. Poznań: Wydział Teologiczny UAM, 2004. ISBN 83-8936-166-3.

Kult[edytuj | edytuj kod]

Cezarego pochowano w krypcie bazyliki pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, którą sam wybudował. Grób został zniszczony w 732 i odbudowany w 882. W czasie rewolucji francuskiej został zdewastowany a relikwie uległy rozproszeniu. Po świętym pozostały: dwa paliusze, para sandałów i miedziana sprzączka od pasa[4].

Wspomnienie liturgiczne świętego Cezarego w Kościele katolickim obchodzone jest 27 sierpnia.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Cezary z Arles – Leksykon świętych [ostatnia aktualizacja: 2009-10-04] (niem.).
  2. ↑ Por. Breviarium Fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła (BF) 91-118, wyd. 3 poszerzone, I. Bokwa (red.), Poznań 2007 ISBN 978-83-7516-085-7; Denzinger-Schönmetzer, Enchiriodion Symbolorum (DS) 370-397.
  3. ↑ Antoni Żurek: Wstęp. W: Homilie do Księgi Rodzaju. Objaśnienie Apokalipsy św. Jana. przeł. ks. Antoni Żurek. Kraków: Wydawnictwo M, 2002, s. 9–12. ISBN 83-7221-365-8.
  4. ↑ [zob. źródło: opoka.org.pl].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jaśkiewicz G. Problematyka moralna w kaznodziejstwie Cezarego z Arles. „Wrocławski Przegląd Teologiczny”. 20 (2012). s. 97–106. ISSN 1231-1731. 
  • Cezary z Arles. W: Słownik wczesnochrześcijańskiego piśmiennictwa. oprac. Jan Maria Szymusiak, Marek Starowieyski. Poznań: 1971, s. 102–103. (pol.).
  • Antoni Żurek: Św. Cezary z Arles. Kraków: 2002, seria: Ojcowie Żywi 17. (pol.). (Św. Cezary z Arles, opoka.org.pl)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cezary_z_Arles&oldid=69425543”