Crimen (powieść)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Crimenpowieść historyczna Józefa Hena z 1975, której fabuła toczy się w okresie panowania Zygmunta III Wazy (w końcu drugiej dekady XVII w., przed śmiercią Stanisława Żółkiewskiego). W retrospekcjach pojawiają się epizody z czasów polskiej interwencji w Rosji: dymitriady, wojna polsko-rosyjska 1609-1618. Większość wydarzeń ma miejsce na Rusi Czerwonej (na ziemi sanockiej), jednak znaczna część akcji dzieje się w fikcyjnych lub na poły fikcyjnych miejscowościach podkarpackich: w Sańsku, Bolatynie, Błudnikach (zob. Błudniki), czy Teleśnicy (zob. Teleśnica Oszwarowa).

Tytułowa zbrodnia (łac. crimen – 'zbrodnia') i związany z nią wątek detektywistyczny pozwala autorowi na ukazanie obyczajowości i różnorodności społeczno-etniczno-religijnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Obok polskiej szlachty pojawiają się przedstawiciele nie całkiem jeszcze spolonizowanej szlachty ruskiej, Żydów, Ormian i Tatarów, a także chłopi oraz mieszczanie, obok katolików i prawosławnych – radykalni arianie zwani nurkami (nowochrzczeńcami) lub kosturowcami (z powodu pacyfistycznych poglądów nie nosili broni). W tle, w wypowiedziach i wspomnieniach bohaterów, pojawiają się echa wydarzeń i postacie z innych krajów siedemnastowiecznej Europy.

Kompozycja[edytuj | edytuj kod]

Powieść poprzez sensacyjną tematykę i wątek kryminalny nawiązuje do literatury plebejskiej (stąd podtytuł pierwszego wydania – Opowieść jarmarczna). Obok narracji trzecioosobowej pojawia się pierwszoosobowa narracja Cyryla, wspominającego wydarzenia, w których uczestniczył jako kilkunastoletni włóczęga. Motyw ballady dziadowskiej odgrywa też istotną rolę w śledztwie.

Utwór ma kompozycję klamrową – pierwsze zdania powieści zostają powtórzone na początku ostatniego akapitu.

Streszczenie[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Błudnicki po kilku latach nieobecności powraca do domu, który opuścił jako siedemnastolatek, by walczyć o tron dla Maryny Mniszchówny. Wkrótce dowiaduje się, że jego ojciec został zamordowany, a rodzinny majątek znajduje się na skraju ruiny. W miarę, jak poznaje szczegóły z życia ojca, pojawia się coraz więcej potencjalnych motywów zbrodni. Poszukując mordercy, Tomasz zmaga się z własną przeszłością i zakochuje się w pięknej szlachciance. Ostatecznie zagadka śmierci starego Błudnickiego zostaje wyjaśniona, lecz dalsze losy jego syna pozostają w sferze domysłów.

Wybrani bohaterowie fikcyjni[edytuj | edytuj kod]

  • Cyryl – sługa i towarzysz kniazia Ginwiłła
  • kniaź Ginwiłł – ukrywający się przed żoną jako żebrak Dziadek
  • Tomasz Błudnicki
  • Elżbieta Błudnicka – siostra Tomasza
  • Gedeon – wychowanek starego Błudnickiego, syn jego drugiej żony
  • Wiktoria Powidajowa – siostra macochy Tomasza
  • Świrski – daleki krewny Błudnickich
  • Ałmaz Toroszewicz – Ormianin, zarządca majątku Błudnickiego
  • Jędrzej Zagwojski – sługa i przyjaciel Błudnickiego
  • Jaś Kuchcik – parobek Błudnickich
  • Stanisław Rosiński – szlachcic rabuś
  • Kazimierz Rosiński – brat Stanisława, szlachcic rabuś
  • Andrzej Witoszyński – członek zgrai Rosińskiego
  • Gabriel Kowacz – mieszczanin, arianin z Sańska
  • Szymon Wojnarowski – arianin (kosturowiec), z pochodzenia szlachcic, wraz z rodziną osiadły w Sańsku
  • Lea Wojnarowska – córka Szymona
  • Maciej Wojnarowski – brat Lei
  • Łukasz Bełzecki – chorąży
  • Urszula Bełzecka – córka chorążego
  • Stefan Ligęza – oficer Bełzeckiego, przyjaciel, banita, obieżyświat
  • Rachmet – sługa Bełzeckiego, Tatar krymski
  • Nastka – chłopka ze wsi Bełzeckiego
  • Wasyl – mąż Nastki
  • Piotr Wolski – starosta jurydyczny

Wydania[edytuj | edytuj kod]

Ekranizacja[edytuj | edytuj kod]

Na kanwie utworu Józefa Hena powstał serial telewizyjny Crimen w reżyserii Laco Adamíka.

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

  • Niektóre wątki powieści i wiele drugoplanowych i epizodycznych postaci pojawiło się także w zbiorze opowiadań Hena Przypadki starościca Wolskiego oraz w serialu Rycerze i rabusie Tadeusza Junaka (1984).
  • Zdania rozpoczynające pierwsze opowiadanie o wiedźminie Geralcie (Wiedźmin, 1986) Andrzeja Sapkowskiego: Później mówiono, że człowiek ten nadszedł od północy od bramy Powroźniczej. Szedł pieszo, a objuczonego konia prowadził za uzdę. Było późne popołudnie i kramy powroźników i rymarzy były już zamknięte, a uliczka pusta bardzo przypominają początek powieści Hena: Nadszedł ów człowiek od północnej strony, od wąskiej uliczki, co ją rymarze zajmowali.