Częstoskurcz komorowy

Częstoskurcz komorowy

tachycardia ventricularis

ICD-10 I47.2

Częstoskurcz komorowy (łac. tachycardia ventricularis; ang. ventricular tachycardia, VT) – zaburzenie rytmu serca, które polega na wystąpieniu nieprawidłowej, przyśpieszonej czynności skurczowej serca, pochodzącej z ośrodka ektopowego zlokalizowanego w mięśniu komór serca. Rozpoznajemy go po wykonaniu badania EKG w którym występuje trzy lub więcej następujących po sobie komorowych pobudzeń przedwczesnych z częstością powyżej 100 uderzeń na minutę.

W badaniu EKG widoczne szerokie zespoły QRS (różniące częstoskurcz komorowy od częstoskurczu nadkomorowego) i brak załamka P. Częstoskurcz komorowy jest potencjalnym zagrożeniem do życia ponieważ może przejść w migotanie komór. Każdy przypadek utrwalonego częstoskurczu komorowego jest wskazaniem do natychmiastowego leczenia.

Częstoskurcz komorowy: szerokie zespoły QRS

Przyczynami częstoskurczu komorowego mogą być:

1. Zawał serca
2. Choroba niedokrwienna serca
3. Kardiomiopatia przerostowa
4. Kardiomiopatia rozstrzeniowa
5. Wypadania płatka zastawki mitralnej
6. Zapalenie mięśnia sercowego
7. Wrodzone wady serca
8. Zatrucie lekami (trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, digoksyna)
9. Hipoksja
10. Zasadowica
11. Zaburzenia elektrolitowe
12. Częstoskurcz idiopatyczny

Leczenie

Wybór metody leczenia zależy od stanu pacjenta:

• leki przeciwarytmiczne,
• kardiowersja,
• stymulacja serca,
• wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca,
• ablacja przezskórna,
• leczenie operacyjne.

Częstoskurcz komorowy bez tętna wymaga zastosowania szybkiej defibrylacji i rozpoczęcia zabiegów reanimacji (CPR), tzn. takiego samego leczenia jako przy migotaniu komór. Przy częstoskurczu komorowym z tętnem i kiedy pacjent jest w stabilnym stanie podaje się amiodaron 150–300 mg i.v. Przy częstoskurczu komorowym z tętnem, ale gdy pacjent jest w niestabilnym stanie lub nieprzytomny, wykonuje się kardiowersję. Amiodaron jest zwykle lekiem pierwszego rzutu, leczenie alternatywne można zastosować lidokaina, flekainid, sotalol, dizopiramid, metoprolol, prokainamid, quinidyna.

Kardiowersja wszczepionym kardiowerterem lub stymulatorem^{[potrzebny przypis]} także jest skuteczna lecz może wywoływać migotanie komór.

Ablacja lub leczenie chirurgiczne może być stosowane do usunięcia ektopowego ogniska lub pętli re-entry.

Utrzymujące się VT/VF jest wskazaniem do PCI (percutaneous coronary intervention) przezskórnej interwencji wieńcowej lub trombolizy.

Zobacz też

• tachykardia

Bibliografia

Scott H. Plantz, Jonathan N. Adler  „Medycyna ratunkowa” NMS Isbn 83-87944-01-7, Wrocław 2002.

Kasper, D. (2012). The Tachyarrhythmias. In Harrison's Principles of Internal Medicine (18th ed., Vol. 2, pp. 1892-1893). New York: McGraw-Hill, Medical Pub. Division.

Andrew R Houghton, David Gray „EKG - jasno i zrozumiale" ​ISBN 8375220582​

Przypisy

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.