Częstoskurcz komorowy
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. |
| ||
| tachycardia ventricularis | ||
| ICD-10 | I47.2 | |
Częstoskurcz komorowy (łac. tachycardia ventricularis; ang. ventricular tachycardia, VT) – zaburzenie rytmu serca, które polega na wystąpieniu nieprawidłowej, przyśpieszonej czynności skurczowej serca, pochodzącej z ośrodka ektopowego zlokalizowanego w mięśniu komór serca. Rozpoznajemy go po wykonaniu badania EKG w którym występuje trzy lub więcej następujących po sobie komorowych pobudzeń przedwczesnych z częstością powyżej 100 uderzeń na minutę[1].
W badaniu EKG widoczne szerokie zespoły QRS (różniące częstoskurcz komorowy od częstoskurczu nadkomorowego) i brak załamka P. Częstoskurcz komorowy jest potencjalnym zagrożeniem do życia ponieważ może przejść w migotanie komór. Każdy przypadek utrwalonego częstoskurczu komorowego jest wskazaniem do natychmiastowego leczenia.
Przyczynami częstoskurczu komorowego mogą być:
- Zawał serca
- Choroba niedokrwienna serca
- Kardiomiopatia przerostowa
- Kardiomiopatia rozstrzeniowa
- Wypadanie płatka zastawki mitralnej
- Zapalenie mięśnia sercowego
- Wrodzone wady serca
- Zatrucie lekami (trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, digoksyna)
- Hipoksja
- Zasadowica
- Zaburzenia elektrolitowe
- Częstoskurcz idiopatyczny
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Wybór metody leczenia zależy od stanu pacjenta[2]:
- leki przeciwarytmiczne,
- kardiowersja,
- stymulacja serca,
- wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca,
- ablacja przezskórna,
- leczenie operacyjne.
Częstoskurcz komorowy bez tętna wymaga zastosowania szybkiej defibrylacji i rozpoczęcia zabiegów reanimacji, tzn. takiego samego leczenia jak przy migotaniu komór. Przy częstoskurczu komorowym z tętnem i kiedy pacjent jest w stabilnym stanie podaje się amiodaron 150–300 mg i.v. Przy częstoskurczu komorowym z tętnem, ale gdy pacjent jest w niestabilnym stanie lub nieprzytomny, wykonuje się kardiowersję[3]. Amiodaron jest zwykle lekiem pierwszego rzutu, leczenie alternatywne można zastosować lidokaina, flekainid, sotalol, dizopiramid, metoprolol, prokainamid, quinidyna.
Kardiowersja wszczepionym kardiowerterem lub stymulatorem[potrzebny przypis] także jest skuteczna lecz może wywoływać migotanie komór.
Ablacja lub leczenie chirurgiczne może być stosowane do usunięcia ektopowego ogniska lub pętli re-entry.
Utrzymujące się VT/VF jest wskazaniem do PCI (percutaneous coronary intervention) przezskórnej interwencji wieńcowej lub trombolizy.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Scott H. Plantz, Jonathan N. Adler „Medycyna ratunkowa” NMS Isbn 83-87944-01-7, Wrocław 2002.
- Kasper, D. (2012). The Tachyarrhythmias. In Harrison's Principles of Internal Medicine (18th ed., Vol. 2, pp. 1892-1893). New York: McGraw-Hill, Medical Pub. Division.
- Andrew R Houghton, David Gray „EKG – jasno i zrozumiale" ISBN 83-7522-058-2
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Scott H. Plantz: Medycyna ratunkowa. Wrocław: Urban & Partner, 2003, s. 33-34. ISBN 83-87944-01-7.
- ↑ Postępowanie w komorowych zaburzeniach rytmu i zapobieganie nagłej śmierci sercowej – Wytyczne – Artykuły – Medycyna Praktyczna, www.mp.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
- ↑ PRC, www.prc.krakow.pl [dostęp 2017-11-22].
