Czesław Śnieć

Czesław Śnieć

2 zwycięstwa
kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1919 Kutno
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1972 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	18 pułk piechoty, 317 dywizjon myśliwski, 302 dywizjon myśliwski, 309 dywizjon myśliwski
Stanowiska	dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa, rajd na Dieppe, lądowanie w Normandii
Odznaczenia

Czesław Śnieć (ur. 30 stycznia 1919 w Kutnie, zm. 13 kwietnia 1972 w Warszawie) – kapitan pilot Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari.

Życiorys

W latach 1926–1929 uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum. Maturę zdał w 1938 r., w tym samym roku rozpoczął służbę wojskową w 18 pułku piechoty. 3 stycznia 1939 r. został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie na szkolenie w zakresie pilotażu. Nie wziął udziału w działaniach bojowych podczas kampanii wrześniowej, został ewakuowany wraz z podchorążymi swojego rocznika.

Przez Rumunię i Syrię przedostał się do Francji, skąd został wysłany do francuskiego centrum wyszkolenia personelu latającego w Rabacie. Po upadku Francji został ewakuowany drogą morską do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-1623. Został skierowany do obozu Weeton i odbył kurs uzupełniający dla podchorążych. Następnie od lutego do kwietnia 1941 r. przeszedł szkolenie lotnicze w 1 Flying Training School (FTS). Na początku kwietnia 1941 r. otrzymał przydział do 317 dywizjonu myśliwskiego. Po krótkim okresie służby został skierowany do 55 Operational Training Unit (OTU) na szkolenie w lotach na Hawker Hurricane. Po jego ukończeniu powrócił do służby w dywizjonie 302. 19 sierpnia 1942 roku brał udział w dwóch lotach bojowych na osłonę lądowania w Dieppe

7 września 1942 r. podczas „operacji Circus 217” zestrzelił Focke-Wulfa Fw 190. 10 czerwca 1943 r. podczas zadania „Ramrod 86” zestrzelił kolejnego Fw 190. 8 września 1943 r. dowodził eskadrą A dywizjonu 317 podczas operacji „Ramrod S.41”. W rejonie Bailleul uzyskał prawdopodobne zestrzelenie Messerschmitta Bf 109. W rejonie Lille jego samolot został trafiony ogniem obrony przeciwlotniczej, udało mu się wylądować w pobliżu Armentières. Uniknął niewoli, nawiązał kontakt z miejscową Polonią, która przekazała go francuskiemu ruchowi oporu. Po przygotowaniu fałszywych dokumentów ruszył przez Pireneje do Hiszpanii. W górach został aresztowany przez Hiszpanów i wywieziony do Pampeluny, a następnie osadzony w więzieniu w Miranda de Ebro. 6 stycznia 1944 r. został zwolniony z więzienia i trafił do Madrytu, a stamtąd do Gibraltaru. 17 stycznia powrócił do Wielkiej Brytanii.

Po badaniach lekarskich i odpoczynku 24 maja został przydzielony do dywizjonu 309. 2 lipca przeszedł do 84 GSU, jednostki pomocniczej 84 Grupy Myśliwskiej. Z początkiem sierpnia został przydzielony do dywizjonu 317, gdzie 23 sierpnia objął stanowisko dowódcy eskadry. 1 lutego 1945 r. przeniesiono go do dowództwa 1. Polskiego Skrzydła Myśliwskiego, 23 października został ponownie skierowany do dywizjonu 317 na stanowisko dowódcy eskadry B. 22 grudnia powrócił do służby w macierzystym dywizjonie 302 na stanowisko dowódcy eskadry A. 30 kwietnia 1946 r. zawarł związek małżeński.

Po demobilizacji zdecydował się na powrót do Polski. Uniknął komunistycznych represji, zamieszkał z matką i żoną w Kutnie. Pracował jako dyrektor Węglokoksu, w Polskiej Żegludze Morskiej, w latach 1968–1972 był attaché do spraw morskich przy ambasadzie polskiej w Nigerii.

Zmarł 13 kwietnia 1972 r. w Warszawie, został pochowany w Szczecinie na cmentarzu Centralnym (kwatera 45B, rząd 21, grób 1).

Podczas II wojny światowej wykonał 192 loty bojowe w czasie 255 godzin i 20 minut, zestrzelił dwa samoloty nieprzyjaciela na pewno i jeden prawdopodobnie. Na liście Bajana został sklasyfikowany na 137. miejscu.

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę został odznaczony:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8435
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
• Medal Lotniczy
• Polowa Odznaka Pilota
• Distinguished Flying Cross

Bibliografia

• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925–1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
• Piotr Sikora: Bitwy polskiego lotnictwa 1918–1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2016. ISBN 978-83-7020-626-0. OCLC 967134154.
• Grzegorz Śliżewski: Gorzka słodycz Francji: polscy piloci myśliwscy wiosny 1940. Warszawa; Piekary Śląskie: ZP Wydawnictwo - ZP Grupa, 2010. ISBN 978-83-61529-42-2. OCLC 750525221.
• Piotr Sikora: Bitwy polskiego lotnictwa 1918–1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2016. ISBN 978-83-7020-626-0. OCLC 967134154.
• Grzegorz Śliżewski: Nad krwawiącymi liśćmi klonu: polscy piloci myśliwscy w operacji „Jubilee” (Dieppe, 19 sierpnia 1942 roku). Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon, 2018. ISBN 978-83-7889-850-4. OCLC 1114493876.
• Grzegorz Sojda. Powroty. „Lotnictwo z szachownicą”. 14(3/2005), 2005. Wrocław: Wydawnictwo Sanko. ISSN 1643-5702. OCLC 69537539.