Czesław Bernatowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Bernatowicz
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1898
Wiżajny

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1915–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

31 pułk piechoty Imperium Rosyjskiego,
113 pułk piechoty Imperium Rosyjskiego,
41 pułk piechoty

Stanowiska

oficer żywnościowy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Czesław Bernatowicz (ur. 31 sierpnia 1898 w Wiżajnach na Suwalszczyźnie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Franciszka i Rozalii z Rutkowskich. Absolwent gimnazjum w Nowarach Ochockich (1915). 15 grudnia 1915 powołany do armii rosyjskiej. Ukończył sześciotygodniowy wojenny kurs w szkole podoficerskiej, po którym rozpoczął służbę w 2 Syberyjskim pułku piechoty. W okresie od 9 września 1916 do 10 lutego 1917 odbył kurs w Szkole Oficerskiej Piechoty w Omsku, po ukończeniu którego został awansowany do stopnia chorążego. Służył w 31 syberyjskim pułku piechoty, a następnie pełnił funkcję dowódcy kompanii w 113 pułku piechoty. 28 marca 1918 został zdemobilizowany.

Po powrocie do kraju włączył się w działalność niepodległościową. 1 listopada 1918 objął stanowisko dowódcy obwodu POW[1] na Suwalszczyźnie, a następnie komendanta miasta w Dowództwie Obrony Kresów. Od 1918 w Wojsku Polskim. W listopadzie 1919 został mianowany podporucznikiem, służył w 41 Suwalskim pułku piechoty. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1920–1924 dowodził plutonem, a później kompanią piechoty, awansował do stopnia porucznika w 1924 z 1318 lokatą w korpusie oficerów piechoty. Następnie był oficerem żywnościowym w 41 pułku piechoty w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 263 lokatą w korpusie oficerów piechoty (był w 1928)[2]. 30 czerwca 1934 ze względu na stan zdrowia, został komisyjnie uznany za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku[3].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Jego nazwisko znajduje się na liście jeńców wojennych, których przekazano do dyspozycji NKWD w Smoleńsku (pismo NKWD ZSRR nr 29/1 z kwietnia 1943 r. teczka personalna nr 54)[3]. Został osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku, a następnie zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 029/1 z 4.1940 i liście PCK (AM) 174.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Heleną z d. Chotin, miał córkę Irenę.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Polska Organizacja Wojskowa - historia i teraźniejszość [online], zsfilipow.pl [dostęp 2017-07-05] (pol.).
  2. ↑ Rocznik Oficerski M.S.Wojsk., 1928, s. 57, 227.
  3. ↑ a b Tadeusz Kolter, Suwalskie Pułki: Kpt.Czesław Bernatowicz [online], Suwalskie Pułki, 19 kwietnia 2019 [dostęp 2022-11-04].
  4. ↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  6. ↑ a b Muzeum Katyńskie - Mediateka [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-07-05] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czesław_Bernatowicz&oldid=72867766”