Czesław Czapliński (ur. 25 sierpnia 1904 w Tajnie, zm. 27 października 1993 w Londynie) – polski działacz oświatowy na emigracji, minister Rządu RP na uchodźstwie, prezes Zrzeszenia Nauczycielstwa Polskiego Zagranicą (1966-1989).
Jako ochotnik walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, studiował etnologię i historię na Wydziale Humanistycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, równocześnie pracując jako urzędnik w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Brześciu. Walczył w wojnie obronnej 1939, następnie był więziony w łagrze sowieckim. Z ZSRR wydostał się z Armią Andersa, służył w 2 Korpusie jako kierownik referatu kultury i prasy 5 Kresowej Dywizji Piechoty i zastępca szefa Wydziału Kultury i Prasy 2 Korpusu. Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii.
Należał do organizatorów polskiego szkolnictwa na emigracji, był wieloletnim członkiem władz Zrzeszenia Nauczycielstwa Polskich Zagranicą, od 1959 kierował sekcją społeczno-oświatową ZNPZ, od 1964 był wiceprezesem, od 1965 p.o. prezesa, od 1966 do 1989 prezesem ZNPZ, od 1970 redagował pismo „Wiadomości nauczycielskie”. Od 1975 był wykładowcą, a od 1979 kierownikiem Studium Pedagogicznego dla nauczycieli polskich. Należał także do władz Stowarzyszenia Polskich Kombatantów.
