Danny Drinkwater

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Danny Drinkwater
Ilustracja
Danny Drinkwater (2017)
Pełne imię i nazwisko

Daniel Noel Drinkwater

Data i miejsce urodzenia

5 marca 1990
Manchester

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1999–2008 Manchester United
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2012 Manchester United 0 (0)
2009–2010 → Huddersfield Town (wyp.) 33 (2)
2010–2011 → Cardiff City (wyp.) 9 (0)
2011 → Watford (wyp.) 12 (0)
2011–2012 → Barnsley (wyp.) 17 (1)
2012–2017 Leicester City 193 (13)
2017–2022 Chelsea 12 (1)
2019–2020 → Burnley (wyp.) 1 (0)
2020 → Aston Villa (wyp.) 4 (0)
2021 → Kasımpaşa SK (wyp.) 11 (0)
2021–2022 → Reading 33 (1)
W sumie: 325 (18)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006–2008  Anglia U-18 2 (1)
2008–2009  Anglia U-19 12 (0)
2016  Anglia 3 (0)
W sumie: 17 (1)
  1. ↑ Aktualne na: 30 października 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel Noel „Danny” Drinkwater (ur. 5 marca 1990 w Manchesterze) – piłkarz który występował na pozycji pomocnika. Wychowanek angielskiego klubu Manchester United. Kilkukrotny reprezentant Anglii.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Manchester United[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Manchesterze, Drinkwater dołączył do akademii Manchester United w wieku dziewięciu lat. W swoim pierwszym sezonie Drinkwater stał się podstawowym zawodnikiem w drużynie rezerw. Rozegrał 27 występów i zdobył dwa gole. W dniu 24 maja 2009 znalazł się na ławce rezerwowych w meczu dorosłej drużyny w spotkaniu Premier League przeciwko Hull City, ale nie pojawił się na boisku[1].

Aby zdobyć doświadczenie w dniu 14 sierpnia 2009 Drinkwater dołączył do Huddersfield Town na roczne wypożyczenie, grając tam przez cały sezon 2009/2010. Zadebiutował następnego dnia w wygranym spotkaniu 3-1 z Southampton. Pierwszą bramkę dla Huddersfield zdobył trzy dni później w zwycięstwie 7-1 nad Brighton & Hove Albion, pięć minut po wejściu na boisko. W pierwszej jedenastce po raz pierwszy zagra w przegranym 1-0 meczu z Bristol Rovers 22 sierpnia.

W dniu 8 lipca 2010 Manchester United zgodził się, aby Drinkwater spędził sezonowe wypożyczenie w Cardiff City. Ruch został ostatecznie potwierdzony w dniu 6 sierpnia 2010. Dwa dni później zadebiutował w meczu z Sheffield United o 1-1. Pomimo wypożyczenia, które początkowo miała trwać cały sezon, Manchester United odwołał je w dniu 25 stycznia 2011. Podczas swojej przygody z Cardiff, Drinkwater wystąpił 12 razy, w tym dziesięć spotkań w League One.

Zaledwie trzy dni po powrocie do Manchesteru United, Drinkwater dołączył do Watfordu w dniu 28 stycznia 2011, które obowiązuje do końca sezonu.

W dniu 23 sierpnia 2011 dołączył do Barnsley F.C. na zasadzie wypożyczenia do dnia 2 stycznia 2012. Następnie zostało przedłużone do 30 czerwca 2012. Rozegrał siedemnaście spotkań, w których raz wpisał się na listę strzelców[2].

Leicester City[edytuj | edytuj kod]

W dniu 20 stycznia 2012 Drinkwater dołączył do Leicester City. W grudniu 2013 roku został mianowany piłkarzem miesiąca w Championship. Drinkwater miał swój najbardziej udany rok w profesjonalnej piłce, zdobywając siedem bramek i będąc wybranym do Drużyny Roku wraz z kolegami z drużyny Kasperem Schmeichelem i Wesem Morganem. Ponadto Leicester awansowało do Premier League po zwycięstwie w całej lidze. W dniu 17 czerwca 2014 Drinkwater podpisał nową czteroletnią umowę z Leicester.

W sezonie 2015/16 Lisy zdobyły mistrzostwo Anglii. Swojego pierwszego gola w mistrzowskim sezonie zdobył 23 stycznia 2016 w wygranym meczu 3-0 nad Stoke City na stadionie King Power Stadium[3].

W dniu 25 sierpnia 2016 Drinkwater podpisał nową umowę, obowiązującą do 2021 roku[4].

Chelsea[edytuj | edytuj kod]

W dniu 1 września 2017 podpisał kontrakt z Chelsea F.C.[5] Kwota transferu wyniosła ok. 35 mln funtów. Zadebiutował 25 października w Pucharze Ligi Angielskiej z Evertonem[6]. 30 grudnia zdobył debiutancką bramkę dla The Blues w ligowym spotkaniu przeciwko Stoke City[7]. 8 sierpnia 2019 został on wypożyczony do zespołu Burnley F.C. na okres jednego roku[8]. 6 stycznia 2020 roku ponownie wrócił do zespołu Chelsea wraz z wygaśnięciem wypożyczenia[9].

W późniejszym okresie lądował na wypożyczeniach w takich klubach jak Aston Villa, Kasımpaşa SK czy Reading.[10]

1 lipca 2022 wygasł kontrakt z klubem i nie został przedłużony.[11]

30 października 2023 zakończył piłkarską karierę.[12][10]

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Drinkwater zadebiutował w reprezentacji Anglii U-18 w wygranym 2-0 meczu z Ghaną, gdzie zdobył jedną z bramek[13].

W latach 2008–2009 występował także w reprezentacji Anglii do lat 19-tych. Debiutował w meczu z Albanią w dniu 8 października 2008 roku. Jego ostatni występ dla młodzieżowych drużyn Anglii rozegrał przeciwko Ukrainie 2 sierpnia 2009 roku.

Po raz pierwszy został powołany do dorosłej reprezentacji Anglii w dniu 17 marca 2016 na mecze towarzyskie przeciwko Niemcom i Holandii[14]. Zadebiutował 12 dni później w przegranym meczu z Holandią i został wybrany graczem meczu. Drinkwater został powołany do tymczasowej 26-osobowej kadry na UEFA Euro 2016, ale był jednym z trzech zawodników, którzy ostatecznie nie pojechali na Mundial[15].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Leicester City

Chelsea

Indywidualne

  • Drużyna roku Championship: 2013/2014
  • Gracz miesiąca w Championship: grudzień 2013
  • Gracz sezonu w Leicester City: 2013/2014
  • Gol sezonu w Leicester City: 2013/2014

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ian Hughes: Hull 0–1 Man Utd. BBC Sport, 24 maja 2009. [dostęp 2009-08-15].
  2. ↑ Cardiff 5–3 Barnsley. BBC Sport, 22 października 2011. [dostęp 2017-04-11].
  3. ↑ Shamoon Hafez: Leicester City 3–0 Stoke City. BBC Sport, 23 stycznia 2016. [dostęp 2017-04-11].
  4. ↑ Danny Drinkwater signs long-term Leicester contract. Leicester City F.C, 25 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-25]. (ang.).
  5. ↑ Danny Drinkwater: Chelsea sign midfielder from Leicester. BBC Sport, 1 września 2017. [dostęp 2017-09-01]. (ang.).
  6. ↑ Simon Johnson: Chelsea analysis: Danny Drinkwater debut a boost but Ethan Ampadu and Charly Musonda have work to do. Evening Standard, 25 października 2017. [dostęp 2017-10-26]. (ang.).
  7. ↑ Willian shines as Chelsea crush Stoke. SBS, 31 grudnia 2017. [dostęp 2018-01-02]. (ang.).
  8. ↑ Danny Drinkwater: Burnley sign Chelsea midfielder on loan until January [online], 8 sierpnia 2019 [dostęp 2020-01-06] (ang.).
  9. ↑ Drinkwater wróci do Chelsea [online], Anglia.goal.pl [dostęp 2020-01-06] (pol.).
  10. ↑ a b Danny Drinkwater - Profil zawodnika [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2023-11-15] (pol.).
  11. ↑ ChelseaLive.PL - Polski Serwis o Chelsea FC [online], www.chelsealive.pl [dostęp 2023-11-15].
  12. ↑ OFICJALNIE: Danny Drinkwater skończył karierę. Kiedyś kosztował Chelsea miliony, niedawno łączono go z Ekstraklasą [online], Transfery.info, 30 października 2023 [dostęp 2023-11-15] (pol.).
  13. ↑ Super-Dan. The Football Association, 20 listopada 2007. [dostęp 2011-02-23].
  14. ↑ Leicester’s Danny Drinkwater steps out of shadows to merit England place. „The Guardian”, 17 marca 2016. London. [dostęp 2016-03-18]. 
  15. ↑ Euro 2016: Marcus Rashford in England squad – Townsend and Drinkwater miss out. BBC Sport, 31 maja 2016. [dostęp 2016-05-31].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Danny_Drinkwater&oldid=72036123”