Stoke City Football Club (wym. [ˈstoʊk ˈsɪti]; do 1928 roku znany jako Stoke Football Club) – klub piłkarski z miasta Stoke-on-Trent w środkowo-zachodniej Anglii. Stoke zostało założone w 1863 roku, a w 1925 roku zmienił nazwę na Stoke City. Stoke jest drugim najstarszym klubem piłkarskim na świecie, zaraz po Notts County. Przydomkiem klubu jest The Potters, co w tłumaczeniu na język polski oznacza Garncarze.
Stoke City F.C. został założony w 1863 roku i jest najstarszym klubem w Premier League, a zarazem czwartym najstarszym z istniejących zespołem piłkarskim na świecie, po Sheffield, Hallam i Notts County. Stoke gra na stadionie Britannia Stadium, który miał 28 384 miejsc siedzących. Po segregacji miejsca zredukowane zostały do 27 598. Stadion został otwarty w 1997, przed tą datą Stoke grał na Victoria Ground, który został ich stadionem od 1878 roku. Przydomek klubu – The Potters (Garncarze) wziął się od przemysłu ceramicznego, znajdującego się w mieście. Ich strój, którym grają u siebie ma biało-czerwone paski na koszulce z białymi spodenkami i białymi getrami.
Najsłynniejszym zawodnikiem w historii klubu był sir Stanley Matthews.
Stoke City uważane jest za drugi najstarszy klub angielski w piłce nożnej, założony w 1863 roku pod nazwą Stoke Ramblers, kiedy uczniowie Charterhouse School założyli klub piłkarski, podczas gdy pracowali w North Staffordshire Railway w Stoke-on-Trent[1]. Pierwszy udokumentowany mecz został rozegrany pięć lat później, w październiku 1868 r., przed 15 maja w Cricket Club Victoria Ground. Henry Almond, założyciel klubu był także kapitanem i zdobył pierwszego gola w historii klubu. W tym okresie grali w Victoria Cricket Ground, jednak przeszli do pobliskiej ziemi w Sweetings Field w 1875 roku, aby sprostać wymaganiom większej liczby kibiców.
W 1878 roku klub połączył się z Stoke Victoria Cricket Club i powstał Stoke Football Club.[potrzebny przypis] Przenieśli się z poprzedniego miejsca, Sweetings Field, na ziemię Athletic Club, który wkrótce stał się znany jako Victoria Ground[potrzebny przypis]. To było w tym czasie, kiedy klub przyjął ich tradycyjny czerwono-biały strój w paski. W sierpniu 1885 roku klub przeszedł na zawodowstwo.
Stoke był jednym z dwunastu członków założycieli The Football League, gdy został wprowadzony w 1888 roku[potrzebny przypis]. klub walczył w pierwszych dwóch sezonach 1888/89 i 1889/90.[potrzebny przypis] W 1914 roku, gdy rozpoczęła się I wojna światowa, rozgrywki zostały zawieszone na cztery lata, aż w końcu wznowione w sierpniu 1919 roku.
W 1925 roku Stoke-on-Trent został przyznany "status miasta ", co doprowadziło do zmiany nazwy klubu na Stoke City FC w 1928 roku.
W 1930 roku zadebiutował w klubie jeden z najsławniejszych piłkarzy Stanley Matthews. Matthews, który dorastał w Hanley, był praktykantem w klubie, po raz pierwszy wystąpił w marcu 1932 r., w meczu przeciwko Bury, w wieku 17 lat[2]. Do końca dekady Matthews wykazał się jako reprezentant Anglii i jako jeden z najlepszych piłkarzy swojego pokolenia. Stoke osiągnął awans z 2. dywizji- jako mistrzowie – Matthews wystąpił jednak tylko w piętnastu meczach w tym sezonie.
W 1934 r. średnia frekwencja kibiców na meczach wzrosła do ponad 23 000, co z kolei pozwoliło menadżerowi Tomowi Mather zwiększyć fundusze na transfery. To właśnie w tym okresie zanotowano największą wygraną Stoke w lidze, 10:3 zwycięstwo nad West Bromwich Albion w lutym 1937 roku. W kwietniu tego roku klub osiągnął swój rekord ligi jeśli chodzi o liczbę kibiców na meczu – 51 373 na Arsenal. 33 gole Freddiego Steele’a w lidze w sezonie 1936–37 pozostają rekordem klubu.
W dniu 9 marca 1946 roku doszło do tragedii, w której zmarło 33 osoby, a 520 fanów zostało rannych, podczas meczu FA Cup z Boltonem. W sezonie 1952/53 Stoke spadło do drugiego poziomu rozgrywek. Bob McGory zrezygnował z funkcji trenera po 17 latach. Jego następcą został Frank Taylor, który ponownie chciał wprowadzić drużynę do pierwszej ligi. Po siedmiu meczach bez zwycięstwa Taylor został zwolniony.
W czerwcu 1960 roku drużynę objął Tony Waddington. Nowy trener poprowadził klub na szczyt angielskich boisk.
Pod jego wodzą klub zdobył w 1972 Puchar Ligi, pokonując w finale Chelsea 2:1.
W marcu 1977 roku po porażce z Leicester City Waddington opuścił drużynę[3].
W roku 1977 Stoke spadło z najwyższej klasy rozgrywkowej, jednak po roku przerwy zespół ponownie uzyskał awans.
W sezonie 1984/85 klub przez cały sezon odniósł zaledwie trzy ligowe zwycięstwa.
Klub zdobył Puchar League Trophy dwukrotnie, najpierw w 1992, a następnie w 2000 roku.
Fani Stoke po awansie do Premier League - 2008 rok.
W ostatnim dniu sezonu 2007-2008 Stoke wywalczyło ponowny awans do Premier League, zajmując drugie miejsce w Championship. Po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej The Potters zajęli 12. miejsce w ligowej tabeli, z dorobkiem 45 punktów. W kolejnym sezonie klub po raz pierwszy od 1972 roku awansował do ćwierćfinału Pucharu Anglii, pokonując min: Arsenal i Manchester City. Zwycięstwo 3-0 nad West Bromwich Albion podczas kampanii 2010-2011 było najwyższą wygraną klubu w historii Premier League. Pod wodzą Pulisa klub zagrał w finale Pucharu Anglii, jednak tam ulegli Manchesterowi City 1-0[4]. Finał pozwolił klubowi na awans do rundy kwalifikacyjnej Ligi Europejskiej w następnym sezonie. 23 maja 2013 roku Pulis za porozumieniem stron opuścił Stoke, a jego następcą został Mark Hughes[5][6]. Nowy trener odmienił grę drużyny i poprowadził ją do najwyższej lokaty The Potters w Premier League, bowiem zajęli oni 9. miejsce w sezonie 2013/14. W sezonie 2014/15 ponownie zajęli tą samą lokatę, z dorobkiem 54 punktów[7]. Warto dodać, że The Potters odnieśli kilka zwycięstw z drużynami z czołówki. Latem 2015 roku klub wydał sporo pieniędzy na transfery. W tym czasie kontrakt z zespołem podpisał Xherdan Shaqiri[8], który kosztował 12 mln funtów, Joselu, czy zakupiony w styczniu Giannelli Imbula, za którego zapłacono rekordową sumę - około 20 mln funtów.
Osobny artykuł: Victoria Ground.
Osobny artykuł: Britannia Stadium.
W 1875 roku Stoke przeniósł się na Sweetings Field. W styczniu 1878 roku klub przeniósł się na Stoke Victoria Ground. Pierwszy mecz na nowym stadionie rozegrano 28 marca 1878 roku z Talke Rangers. Wówczas mecz oglądało 2500 fanów. Do 1935 roku na stadionie mogło przebywać 50 000 widzów. 29 marca 1937 roku podczas meczu ligowego z Arsenalem odnotowano ponad 51 000 widzów na stadionie. W 1956r. zostały zainstalowane reflektory. W 1997r. klub opuścił Victoria Ground po 119 latach i przeniósł się na nowy obiekt Britannia Stadium. W 2002 roku odnotowano rekordową frekwencję podczas meczu FA Cup z Evertonem[9].
Klub ma wiele fanów w Stoke-on-Trent. Stoke w przeszłości miało problemy z chuligaństwem, a zwłaszcza w latach 70, 80, 90 i na początku XXI wieku. W 2003 roku BBC opisało fanów Stoke jako jedną z najbardziej aktywnych i chuligańskich firm w Anglii. Kibice Stoke są uważani za jednych z najbardziej wspierających swoją drużynę w Anglii. Klub z szacunku do swoich fanów zaoferował bezpłatne przejazdy autobusem na każdy mecz ligowy w sezonie 2013-14 i 2014-15. Oficjalnym hymnem jest piosenka Będziemy z wami, która została odśpiewana po raz pierwszy w 1972 roku po triumfie w Pucharze Ligi Angielskiej.
Stoke rywalizuje z West Bromwich Albion i Wolverhampton Wanderers[10]. Lokalnym rywalem jest drużyna Port Vale, z siedzibą w obszarze Burslem w Stoke-on-Trent. Stoke w tych meczach triumfowało 19 razy, a ekipa Port Vale piętnastokrotnie odnosiła zwycięstwo.
Tradycyjnie Stoke swoje mecze rozgrywa w koszulkach w czerwono-białe pasy. Spodenki i getry w całości są koloru białego. Od 1891 do 1908 roku klub używał różnych wzorów i kolorów, kiedy to od 1908 roku na stałe zagościł kolor biały i czerwony.
W przeszłości Stoke kilkakrotnie zmieniało herb. Na początku na koszulkach widniała sama litera „S”, która oznaczała nazwę klubu. W 2001 roku wprowadzono obecną wersję herbu, na którym widnieje przydomek zespołu, oraz data założenia klubu. W sezonie 2012/13 w ramach 150-lecia klubu na koszulkach pojawiła się wersja zmodernizowana herbu na którym pojawiła się widniała liczba 150, a pod spodem napis „Vis Unita Fortior”.
Lata
|
Sponsor koszulek
|
Sponsor
|
1974–1975
|
Admiral
|
Brak
|
1975–1980
|
Umbro
|
1981–1985
|
Ricoh
|
1985–1986
|
Brak
|
1986–1987
|
Hi-Tec
|
Cristal Tiles
|
1987–1989
|
Admiral
|
1989–1990
|
Scoreline
|
|
Lata
|
Sponsor koszulek
|
Sponsor
|
1990–1991
|
Matchwinner
|
Fradley Homes
|
1991–1993
|
Ansells
|
1993–1995
|
ASICS
|
Carling
|
1995–1996
|
Broxap
|
1996–1997
|
ASICS
|
1997–2001
|
Britannia
|
2001–2003
|
Le Coq Sportif
|
|
Lata
|
Sponsor koszulek
|
Sponsor
|
2003–2007
|
Puma
|
rowspan=3 |
Britannia
|
2007–2010
|
Le Coq Sportif
|
2010–2012
|
Adidas
|
2012–2014
|
Bet365
|
2014–2015
|
Warrior
|
2015–
|
New Balance
|
|
Lata
|
Imię i nazwisko
|
Uwagi
|
sierpień 1874 – czerwiec 1883
|
Thomas Slaney
|
|
czerwiec 1883 – kwiecień 1884
|
Walter Cox
|
|
kwiecień 1884 – sierpień 1890
|
Harry Lockett
|
|
sierpień 1890 – styczeń 1892
|
Joseph Bradshaw
|
|
styczeń 1892 – maj 1895
|
Arthur Reeves
|
|
maj 1895 – wrzesień 1897
|
Bill Rowley
|
|
wrzesień 1897 – marzec 1908
|
Horace Austerberry
|
|
maj 1908 – czerwiec 1914
|
Alfred Barker
|
|
czerwiec 1914 – kwiecień 1915
|
Peter Hodge
|
Pierwszy menedżer spoza Anglii
|
kwiecień 1915 – luty 1919
|
Joe Schofield
|
|
luty 1919 – marzec 1923
|
Arthur Shallcross
|
|
marzec 1923 – kwiecień 1923
|
John Rutherford
|
|
październik 1923 – czerwiec 1935
|
Tom Mather
|
|
czerwiec 1935 – maj 1952
|
Bob McGrory
|
|
czerwiec 1952 – czerwiec 1960
|
Frank Taylor
|
|
czerwiec 1960 – marzec 1977
|
Tony Waddington
|
luty 1977 – styczeń 1978
|
George Eastham
|
|
styczeń 1978
|
Alan A’Court
|
luty 1978 – czerwiec 1981
|
Alan Durban
|
|
czerwiec 1981 – grudzień 1983
|
Richie Barker
|
|
grudzień 1983 – kwiecień 1985
|
Bill Asprey
|
|
kwiecień 1985 – maj 1985
|
Tony Lacey
|
maj 1985 – listopad 1989
|
Mick Mills
|
|
listopad 1989 – luty 1991
|
Alan Ball
|
|
luty 1991 – maj 1991
|
Graham Paddon
|
maj 1991 – październik 1993
|
Lou Macari
|
|
listopad 1993 – wrzesień 1994
|
Joe Jordan
|
|
wrzesień 1994
|
Asa Hartford
|
październik 1994 – lipiec 1997
|
Lou Macari
|
|
lipiec 1997 – styczeń 1998
|
Chic Bates
|
|
styczeń 1998 – kwiecień 1998
|
Chris Kamara
|
|
kwiecień 1998 – czerwiec 1998
|
Alan Durban
|
czerwiec 1998 – czerwiec 1999
|
Brian Little
|
|
czerwiec 1999 – listopad 1999
|
Gary Megson
|
|
listopad 1999 – maj 2002
|
Guðjón Þórðarson
|
Pierwszy menedżer spoza Wysp Brytyjskich
|
maj 2002 – październik 2002
|
Steve Cotterill
|
|
październik 2002 – listopad 2002
|
Dave Kevan
|
listopad 2002 – czerwiec 2005
|
Tony Pulis
|
|
czerwiec 2005 – maj 2006
|
Johan Boskamp
|
|
czerwiec 2006 – maj 2013
|
Tony Pulis
|
maj 2013 – styczeń 2018
|
Mark Hughes
|
|
Pottermus jest maskotką drużyny Stoke City, która występuje na każdym meczu ligowym, na Britannia Stadium. Maskotka ta wzięła udział latem 2007 roku w Football Furlong Mascot Race – wyścigu maskotek i go zwyciężyła. Pottermus ma swoją żeńską odpowiedniczkę – Pottermiss, która pojawia się na ważniejszych meczach (w Premiership coraz częściej).
Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Stoke City F.C..
- Stan na 16 stycznia 2021[11]
|
Legenda do wszystkich tabel:
- Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
- k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
|
Mistrzostwa Anglii w piłce nożnej |
---|
Sezony |
|
---|
Kluby w sezonie 2020/2021 |
|
---|
Byłe kluby ligi |
|
---|
Zwycięzcy |
|
---|
Inne |
|
---|
|