Daria Nałęcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Daria Nałęcz
Daria Nalecz.jpg
Daria Nałęcz i prezydent Aleksander Kwaśniewski (2003)
Data i miejsce urodzenia 1 lipca 1951
Warszawa
Naczelny dyrektor Archiwów Państwowych
Okres od 1 września 1996
do 26 września 2006
Poprzednik Jerzy Skowronek
Następca Sławomir Radoń
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Daria Monika Lipińska-Nałęcz (ur. 1 lipca 1951 w Warszawie) – polska historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, od 2012 do 2015 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Życiorys[edytuj]

W latach 1972–1981 była członkinią PZPR, wchodziła w skład egzekutywy POP PZPR w Instytucie Badań Literackich[1]. W 1980 obroniła doktorat, stopień doktora habilitowanego uzyskała w 1995 na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy zatytułowanej Sen o władzy. Inteligencja wobec niepodległości. Zawodowo związana m.in. z Instytutem Badań Literackich PAN, w którym objęła stanowisko docenta. Została profesorem i dziekanem Wydziału Nauk Politycznych Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku[2]. W 2008 objęła funkcję rektora Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie, przemianowanej następnie na Uczelnię Łazarskiego. Jest specjalistką w zakresie historii Polski XIX i XX wieku, dziejów polskiej inteligencji, historii dwudziestolecia międzywojennego.

Od 1 września 1996 do 26 września 2006 sprawowała urząd naczelnego dyrektora Archiwów Państwowych. 31 stycznia 2012 objęła stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego[3]. Pełniła tę funkcję do 1 grudnia 2015.

Została członkiem jury Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego[4] oraz członkinią Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Warszawie.

Życie prywatne[edytuj]

Córka Zbigniewa i Tomiry[5]. Żona Tomasza Nałęcza.

Wybrane publikacje[edytuj]

  • Zawód dziennikarza w Polsce: 1918–1939, PWN, Warszawa 1982
  • ... zemsty grom, ludu gniew (współautor z Tomaszem Nałęczem), Wyd. Iskry, Warszawa 1984
  • Józef Piłsudski – legendy i fakty (współautor z Tomaszem Nałęczem), Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1987
  • Sen o władzy: inteligencja wobec niepodległości, PIW, Warszawa 1994
  • Kronika odradzającej się i wolnej Polski (1915–1939), Wszechnica Świętokrzyska, Kielce 1998

Ordery i odznaczenia[edytuj]

Przypisy

  1. ↑ Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski (wybór, wstęp i opracowanie), Spętana akademia, Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL. Materiały partyjne 1950–1986, t. II, Warszawa 2012, s. 713
  2. ↑ Daria Nałęcz w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2011-12-15].
  3. ↑ Dr hab. Daria Lipińska-Nałęcz. nauka.gov.pl. [dostęp 2013-09-22].
  4. ↑ Nagroda Historyczna Moczarskiego 2017. Dziesięć nominowanych książek. wyborcza.pl, 13 października 2017. [dostęp 2017-10-15].
  5. ↑ Dane osoby z wykazu osób publicznych. bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2014-06-06].
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 września 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2012 r. poz. 134)
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 września 2007 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2008 r. Nr 3, poz. 25)

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daria_Nałęcz&oldid=50657610”