Deksippos
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Deksippos (gr. Δέξιππος, łac. Publius Herennius Dexippus, ok. 210 - 273) – mówca i historyk grecki z Aten. Reprezentował starą arystokrację ateńską. Syn Ptolemeusza, z rodu Keryków eleuzyjskich. Sprawował godność kapłana, pełnił także wysokie stanowiska urzędnicze. Brał udział w obronie Aten przed najazdem Herulów w 267 roku, gdzie odegrał znaczną rolę w wyzwoleniu zajętego miasta.
Deksippos wzorował się na Tukidydesie, a z jego prac korzystali Jordanes i Zosimos. Focjusz ocenia styl Deksipposa następująco:
![]() |
Wymienia trzy jego dzieła, które do naszych czasów zachowały się tylko we fragmentach:
- Historia Scytów (Skythika) - opis najazdu Germanów za cesarza Gordiana, w latach 238 - 270, .
- Historia diadochów (Ta met' Aleksandron) - składało się z 4 ksiąg, prawdopodobnie były to wyciągi z Arriana.
- Kronika (Chronike historia) - główne dzieło Deksipposa składające się co najmniej z 12 ksiąg. Dzieło obejmowało okres tysiąca lat, od czasów najdawniejszych aż do końca rządów cesarza Klaudiusza z przełomu roku 269/270 (dzieło kontynuował Eunapios[2][a]). Sięgnął także do chronologii egipskiej, wykazując jak jeden autor przepisywał od drugiego niewiarygodne rzeczy. Z okazji wydania dzieła postawiono autorowi pomnik na Areopagu, z którego zachował się napis:
![]()
|
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Świderkówna, Słownik pisarzy antycznych, WP Warszawa 1982, s. 155.
- Tadeusz Sinko, Literatura grecka, T. III. Warszawa: PWN, 1951, s. 575 - 577.