Denotywir

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Denotywir
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C18H14ClN3O2S

Masa molowa

371,84 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

51287-57-1

PubChem

39976

Klasyfikacja medyczna
ATC

D06 BB

Denotywirorganiczny związek chemiczny, pochodna izotiazolu, lek przeciwwirusowy do stosowania miejscowego. Hamuje replikację wirusów, w tym wirusa opryszczki zwykłej (Herpes simplex). Substancja ta skraca czas trwania choroby, a zastosowana w okresie prodromalnym, może zapobiec rozwojowi schorzenia (nie zapobiega nawrotom). Nie przenika do głębszych warstw skóry i jej stężenie we krwi nie jest wykrywalne.

Wskazania do stosowania[edytuj | edytuj kod]

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

  • nadwrażliwość na denotywir

Środki ostrożności[edytuj | edytuj kod]

  1. Nie stosować na błony śluzowe np. ust czy oczu oraz w leczeniu opryszczki narządów płciowych.
  2. Jedyny zarejestrowany preparat w Polsce[2] zawiera alkohol cetylowy i stearylowy, glikol propylenowy oraz parahydroksybenzoesan metylu i propylu – może powodować miejscową reakcję skórną (np. kontaktowe zapalenie skóry), podrażnienie skóry oraz reakcje alergiczne.

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Mogą wystąpić objawy nadwrażliwości.

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Leczenie należy rozpocząć z chwilą pojawienia się pierwszych objawów. Lek stosuje się miejscowo na chorobowo zmienioną powierzchnię skóry kilka razy dziennie niewielką ilością kremu. Leczenie trwa zwykle około 5 dni.

Preparaty[edytuj | edytuj kod]

Dostępne w Polsce[2]:

  • Vratizolin – Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne Jelfa S.A. – krem 30 mg/g; 1 tuba 3g

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]