Djurgårdens IF (piłka nożna)
| Pełna nazwa |
Djurgårdens Idrottsförening Fotboll | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Blåränderna (Niebieskie Paski) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia |
12 marca 1891 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Siedziba | |||
| Adres |
Valhallavägen 104, 11433 Sztokholm | ||
| Stadion | |||
| Prezes |
Lars-Erik Sjöberg | ||
| Trener | |||
| Asystent trenera |
Hugo Berggren | ||
| |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Djurgårdens IF Fotboll (znany też jako Djurgården [wym. /ˈjʉːr.ˈɡoːɖɛn/; oficjalnie: Djurgårdens Idrottsförening, lub DIF) – szwedzki klub piłkarski z siedzibą w Sztokholmie (wyspa Djurgården), założony 12 marca 1891[1]. Stadionem klubu jest Tele2 Arena, położony w dzielnicy Sztokholmu Johanneshov[2]. Największymi rywalami klubu są AIK Fotboll i Hammarby IF[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Djurgårdens IF został założony 12 marca 1891 w kawiarni przy Alberget 4A na wyspie Djurgården w Sztokholmie. Pierwsze boisko wybudowano w 1896, a wydział piłkarski Djurgårdens IF został utworzony w 1899 przy udziale byłego gracza GAIS Teodora Anderssona[4]. Djurgårdens IF swój pierwszy mecz rozegrał w lipcu 1899, przegrywając 1:2 z AIK Fotboll[4].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
- Mistrzostwo Szwecji
- Superettan
- Zdobywcy (1 raz): 2000
- Dywizja 1.
- Zdobywcy (3 razy): 1987, 1994, 1998
- 2. miejsce (1 raz): 1997
- Svenska serien
- 2. miejsce (1 raz): 1911/1912
- Puchar Szwecji
- Svenska Mästerskapet
- Zdobywcy (4 razy): 1912, 1915, 1917, 1920
- 2. miejsce (7 razy): 1904, 1906, 1909, 1910, 1913, 1916, 1919
- Corinthian Bowl
- Zdobywcy (1 raz): 1910
- 2. miejsce (2 razy): 1908, 1911
- Rosenska Pokalen
- 2. miejsce (1 raz): 1902
- Wicanderska Välgörenhetsskölden
- Zdobywcy (4 razy): 1907, 1910, 1913, 1915
- 2. miejsce (3 razy): 1908, 1914, 1916
- Nordic Cup
- 2. miejsce (1 raz): 1959–1962
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
- Wygrana: Allsvenskan: 9:1 z Hammarby IF (13 sierpnia 1990)
- Porażka: Allsvenskan: 1-11 z IFK Norrköping (14 października 1945)
- Najwyższa frekwencja (ogólnie): Råsunda: 48 894 z IFK Göteborg (11 października 1959)
- Najwyższa frekwencja (u siebie): Stadion Olimpijski w Sztokholmie: 21 995 z AIK Fotboll (16 sierpnia 1946)
- Najwięcej występów: Allsvenskan: 312, Sven Lindman (1965–1980)
- Najwięcej strzelonych goli: Allsvenskan: 70, Gösta 'Knivsta' Sandberg (1951–1966)
Fani[edytuj | edytuj kod]
Djurgårdens IF jest jednym z najbardziej wspieranych klubów w Szwecji, a większość jego kibiców mieszka w Sztokholmie i jego przedmieściach[3]. Fanklub Djurgårdens IF został założony w 1981 roku pod nazwą Niebiescy Święci. Od 1997 roku nosi nazwę Järnkaminerna, czyli (Żelazne Piece). Najstarszą aktywną grupą ultras jest Ultra Caos Stockholm, która powstała w 2003 i jest pod dużym wpływem południowoeuropejskiej kultury kibiców[5].
Znanymi kibicami klubu są m.in.: muzyk Joakim Thåström[6], biznesmen Stefan Persson[7], astronauta Christer Fuglesang[8] i król Szwecji Karol XVI Gustaw[9].
Stadion[edytuj | edytuj kod]
Piłkarze Djurgårdens IF swoje mecze rozgrywali na Stadionie Olimpijskim w Sztokholmie, który może pomieścić od 13 145 do 14 500 kibiców. Został wybudowany na Igrzyska Olimpijskie w 1912 roku. Po Igrzyskach na stadionie swoje mecze rozgrywał największy rywal zespołu Djurgårdens IF, czyli AIK Fotboll. Po ich wyprowadzce w 1936, stadion do 2013 był areną zmagań Djurgårdens IF. Obecnie mecze rozgrywane są na stadionie Tele2 Arena, który może pomieścić ponad 30 000 ludzi[10].
Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]
Obecny skład[edytuj | edytuj kod]
- 31 stycznia 2023 [11]
|
|
Piłkarze na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]
- Stan na 3 listopada 2020[1]
|
|
Czołowi strzelcy[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | Liga | Gracz(e) | Gole[12] |
|---|---|---|---|
| 1999 | Allsvenskan |  Sharbel Touma |
8 |
| 2000 | Superettan | Samuel Wowoah |
12 |
| 2001 | Allsvenskan | Jones Kusi-Asare |
7 |
| 2002 | Kim Källström |
12 | |
| 2003 | Kim Källström |
14 | |
| 2004 | Andreas Johansson |
11 | |
| 2005 | Jones Kusi-Asare |
12 | |
| 2006 | Jones Kusi-Asare, Mattias Jonson |
6 | |
| 2007 |  Thiago Quirino |
8 | |
| 2008 | Sebastian Rajalakso |
7 | |
| 2009 | Patrik Haginge,  Hrvoje Milić, Sebastian Rajalakso,  Daniel Sjölund, Christer Youssef |
3 | |
| 2010 |  Kennedy Igboananike |
9 | |
| 2011 | Kennedy Igboananike, Joona Toivio
|
6 | |
| 2012 |  Erton Fejzullahu
|
7 | |
| 2013 | Amadou Jawo
|
12 | |
| 2014 | Erton Fejzullahu
|
9 | |
| 2015 |  Nyasha Mushekwi
|
12 | |
| 2016 |  Michael Olunga
|
12 | |
| 2017 | Magnus Eriksson
|
14 | |
| 2018 |  Aliou Badji, Tino Kadewere
|
8 | |
| 2019 |  Mohamed Buya Turay
|
15 | |
| 2020 |  Fredrik Ulvestad
|
11 | |
| 2021 |  Edward Chilufya
|
8 | |
| 2022 | Victor Edvardsen
|
9 |
Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Djurgårdens IF – klub hokejowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Djurgardens IF, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [online] [dostęp 2020-11-03].
- ↑ Tele2 Arena. tele2arena.se. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ a b AIK, DIF och Hammarby – hur ser supportrarna ut egentligen?. mecsweden.se, 2013-08-26. [dostęp 2020-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (szw.).
- ↑ a b DIF Fotbolls historia. dif.se. [dostęp 2020-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-09)]. (szw.).
- ↑ Ultra Caos Stockholm. ultracaossthlm.se. [dostęp 2020-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (szw.).
- ↑ Mats Olsson: Thåström håller på Dif. expressen.se, 2004-11-07. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ Martin Petersson: EXKLUSIVT: H&M-miljardären öppnar för att satsa i Djurgården: Hjärtat är där. fotbollskanalen.se, 2015-05-08. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ Tobias Österberg, Linda Hjertén: Djurgården får stöd – från rymden. aftonbladet.se, 2009-05-28. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ Robert Laul: Jag håller på Djurgården. aftonbladet.se, 2007-07-27. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ För arrangörer. tele2arena.se. [dostęp 2020-11-03]. (szw.).
- ↑ Truppen, Djurgården Fotboll, 26 sierpnia 2020 [dostęp 2023-02-24].
- ↑ Tylko bramki zdobyte w lidze krajowej.