Dodge Monaco (1964)
Dodge Monaco – samochód osobowy klasy średniej wyższej (pełnowymiarowej) produkowany pod amerykańską marką Dodge w latach 1964 – 1978.
Pierwsza generacja[edytuj | edytuj kod]
.jpg) Dodge Monaco I | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Wrzesień 1964 |
| Okres produkcji |
1964 – 1968 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Dodge Monaco II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
5420 mm |
| Szerokość |
2000 mm |
| Wysokość |
1430 mm |
| Rozstaw osi |
3100 mm |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
.jpg)
Dodge Monaco I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1964 roku.
Pierwsze wcielenie Monaco zostało oparte na platformie C-body, na której zbudowany został także pokrewny model Plymouth Fury w ramach szerokiego partnerstwa firm podlegających koncernowi Chrysler. Samochód wyróżniał się masywną sylwetką, z kanciasto zarysowanymi nadkolami i dużym tylnym zwisem[1]. Pas przedni zdobiła atrapa chłodnicy wyróżniały dwie chromowane poprzeczki, a także podwójne okrągłe reflektory. Opcjonalnym rozwiązaniem było podwójne malowanie dachu[2].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- V8 5.2l B
- V8 6.2l B
- V8 7.2l RB
Druga generacja[edytuj | edytuj kod]
 Dodge Monaco II przed liftingiem | |
| Inne nazwy |
Chrysler 383 |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
Styczeń 1968 |
| Okres produkcji |
1968 – 1973 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Dodge Monaco I |
| Następca |
Dodge Monaco III |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy sedan |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
5418 mm |
| Szerokość |
2032 mm |
| Wysokość |
1433 mm |
| Rozstaw osi |
3073 mm |
| Masa własna |
1900 kg |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Pokrewne | |
.jpg)
.JPG)
.jpg)
Dodge Monaco II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1968 roku.
Druga generacja Dodge'a Monaco została zbudowana w oparciu o zmodernizowaną platformę C-body[3], na której równolegle zbudowano także pokrewny model Polara. Przełożyło się to na większe i przestronniejsze nadwozie. Samochód zyskał bardziej stonowane proporcje, przechodząc ewolucyjny zakres zmian w stosunku do poprzednika. Z przodu pojawiła się większa atrapa chłodnicy, którą ponownie współtworzyły podwójne okrągłe reflektory[4].
Restylizacje[edytuj | edytuj kod]
Podczas trwającej 5 lat produkcji Dodge Monaco II przeszedł dwie duże modernizacje. Pierwsza, przeprowadzona w 1970 roku, wiązała się z przemodelowanym pasem przednim, gdzie reflektory zostały niżej osadzone wraz z atrapą chłodnicy. Druga modernizacja w 1972 roku przeniosła gruntowną zmianę wyglądu, z nowymi, chowanymi reflektorami i bardziej zaokrągloną sylwetką[5].
Afryka Południowa[edytuj | edytuj kod]
Dodge Monaco II był importowany także do Afryki Południowej pod marką Chrysler jako Chrysler 383. Różnice wizualne były minimalne, ograniczając się do innych emblematów producenta[6].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- V8 6.2l B
- V8 6.2l B2
- V8 7.2l RB
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
- V8 6,3 l (6286 cm³), 2 zawory na cylinder, OHV
- Układ zasilania: gaźnik
- Średnica cylindra × skok tłoka: 107,95 mm × 85,85 mm
- Stopień sprężania: 9,2:1
- Moc maksymalna: 294 KM (216 kW) przy 4400 obr./min
- Maksymalny moment obrotowy: 515 N•m przy 2400 obr./min
Trzecia generacja[edytuj | edytuj kod]
 Dodge Monaco III | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Listopad 1973 |
| Okres produkcji |
1973 – 1977 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Dodge Monaco II |
| Następca |
Dodge Monaco IV |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
5660–5750 mm |
| Szerokość |
2030 mm |
| Wysokość |
1400–1490 mm |
| Rozstaw osi |
3090–3150 mm |
| Masa własna |
2005–2270 kg |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Pokrewne | |
.JPG)
Dodge Monaco III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1973 roku.
Trzecia generacja Monaco przyniosła gruntowną metamorfozę pod kątem stylistycznym. Pojazd ponownie oparto na platformie C-body koncernu Chrysler[7]. Samochód zyskał bardziej kanciastą sylwetkę, z masywnym pasem przednim zdobionym dużą, chromowaną atrapą chłodnicy. Podwójne, okrągłe reflektory zyskały prostokątne zabudowanie, a z tyłu pojawiły się charakterystyczne podłużne lampy w kształcie prostokątnych pasów[8].
Dodge Monaco III stał się popularnym elementem amerykańskiej popkultury dzięki pojawieniu się w serii Blues Brothers jako radiowóz policyjny[9].
Royal Monaco[edytuj | edytuj kod]
Monaco trzeciej generacji oferowany był także w luksusowej, topowej wersji Dodge Royal Monaco. Wyróżniała się ona innym malowaniem nadwozia, chowanymi reflektorami pod prostokątnymi kloszami, a także bogatszym poziomem wyposażenia[10].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- V8 5.2l
- V8 5.9l
- V8 6.6l
- V8 7.2l
Czwarta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Dodge Monaco IV | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Luty 1976 |
| Okres produkcji |
1976 – 1978 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Dodge Monaco III |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
5415–5717 mm |
| Szerokość |
1974–2002 mm |
| Wysokość |
1379–1445 mm |
| Rozstaw osi |
3085 mm |
| Masa własna |
1635–1995 kg |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
Dodge Monaco IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1976 roku.
W 1976 roku zadebiutowała czwarta i zarazem ostatnia generacja modelu Monaco. Samochód powstał tym razem z równolegle konstruowaną siódmą generacją modelu Coronet[11], pełniąc funkcję jego tańszej i niżej pozycjonowanej odmiany. Monaco IV zyskało charakterystyczną, chromowaną atrapę chłodnicy składającą się z dwóch części a także pionowe, podwójne klosze reflektorów. Innym charakterystycznym akcentem było wybrzuszenie tylnego nadkola[12].
Produkcję zakończono w 1978 roku na rzecz następcy - modelu St. Regis.
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L6 3.9l Slant-6
- V8 5.2l B
- V8 5.9l B
- V8 6.2l B
- V8 6.6l B
- V8 7.2l RB
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 1968 Dodge Monaco 500 technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2010-12-10]. (ang.).
- 1991 Dodge Monaco technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2010-12-10]. (ang.).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1965 Dodge Monaco 2-Door Hardtop. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ 1965-1968 Dodge Monaco and 500. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ 1969 Dodge Monaco 2-Door Hardtop. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ The Dodge Monaco. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ 1972 Dodge Monaco 2-Door Hardtop. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ Chrysler of South Africa: from 1910 Maxwell to 2017 Jeep. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ 1973 Dodge Monaco Station Wagon. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ 1973 Dodge Monaco. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ Dodge Monaco "Bluesmobil" - najsłynniejszy radiowóz świata. [dostęp 2020-04-01]. (pol.).
- ↑ 1977 Dodge Royal Monaco. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ 1977 Dodge Monaco Brougham 2-Door Hardtop. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ 1977 Dodge Monaco. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).