Domenico Capranica
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
31 maja 1400 | |
| Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 1458 | |
| Biskup Fermo | ||
| Okres sprawowania |
1424-1458 | |
| Archiprezbiter bazyliki laterańskiej | ||
| Okres sprawowania |
1447-1458 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
1443 | |
| Nominacja biskupia |
przed 22 grudnia 1424 | |
| Sakra biskupia |
brak | |
| Kreacja kardynalska |
24 maja 1426 | |
| Kościół tytularny |
S. Maria in Via Lata (8 listopada 1430) | |
Domenico Capranica (ur. 31 maja 1400 w Capranica Prenestina, zm. 14 sierpnia 1458 w Rzymie[1]) – włoski kardynał i teolog[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Niccoló Pantagati da Capranica i jego żony, Iacobelli, a jego bratem był kardynał Angelo Capranica[1]. Studiował prawo kanoniczne i prawo cywilne na uniwersytetach w Padwie i Bolonii, pod okiem kardynałów Giuliana Cesariniego i Mikołaja z Kuzy[2]. W wieku 21 lat otrzymał tytuł doktora utroque iure[2]. W 1418 roku został sekretarzem papieża Marcina V, a sześć lat później mianowano go protonotariuszem apostolskim[1]. 24 maja 1426 został kreowany kardynałem in pectore[3]. Tak szybki awans w hierarchii kościelnej zawdzięczał zręcznym działaniom politycznym i wojskowym, a także stłumieniu rebelii w Bolonii[2]. Kardynałem S. Maria in Via Lata został dopiero w 8 listopada 1430 roku[1]. W międzyczasie w 1424 został także biskupem Fermo[4].
Ze względów proceduralnych, nie uczestniczył w konklawe w 1431 roku, które wybrało Eugeniusza IV[1]. Nowy papież odmówił Capranice zatwierdzenia nominanacji kardynalskiej[2]. Wkrótce potem, w 1432, Capranica odwołał się od tej decyzji do soboru w Bazylei[2]. Sobór zatwierdził wówczas jego nominację, lecz w odpowiedzi papież pozbawił go beneficjów kościelnych, za odwołanie do soboru[2]. Jego sekretarzem w tym okresie był Enea Piccolomini, przyszły kardynał i papież Pius II[2]. 8 lipca 1434 roku, Capranica został jednak serdecznie przyjęty przez Eugeniusza IV we Florencji, gdzie potwierdzono jego tytuł kardynalski oraz posiadane beneficja[1]. W 1438 został kamerlingiem Kolegium kardynałów[1]. Kilkukrotnie był także legatem w Marchii Ankońskiej (1443/44 i 1447) oraz w Umbrii (1445/46), w 1447 roku został archiprezbiterem bazyliki św. Jana na Lateranie, a dwa lata później wielkim penitencjariuszem[1]. Brał udział w konklawe 1447 i konklawe 1455[1].
Zmarł w wyniku ataku gwałtownej gorączki 14 sierpnia 1458 roku, na dwa dni przed rozpoczęciem konklawe[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Capranica, Domenico. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2017-06-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Domenico Capranica. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-04-08]. (ang.).
- ↑ Data sekretnej promocji Capranicy nie jest pewna, gdyż jeden z jego biografów (Michael Catalanus) przesuwa ją już na 23 lipca 1423, twierdząc, że 24 maja 1426 została ona jedynie powtórnie zatwierdzona. Nie wiadomo jednak, na podstawie jakich źródeł Catalanus ustalił tę datę. Zachowane dokumenty Kamery Apostolskiej wskazują na promocję w roku 1426. Zob. szerzej Konrad Eubel, Zur Cardinalsernennung des Dominicus Capranica, Roemische Quartalschrift 1903, s. 273-292.
- ↑ Jako biskup elekt Fermo wystąpił po raz pierwszy w dokumencie z dnia 22 grudnia 1424, zob. Konrad Eubel Zur Cardinalsernennung des Dominicus Capranica, Roemische Quartalschrift 1903, s. 275 przyp. 1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Domenico Capranica [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-04-08] (ang.).
- Caprànica, Domenico. l'Enciclopedia Italiana. [dostęp 2013-04-08]. (wł.).