Przejdź do zawartości

Dołubowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dołubowo
wieś
Ilustracja
Dworek w Dołubowie
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

siemiatycki

Gmina

Dziadkowice

Liczba ludności (2011)

349[2][3]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

17-306[4]

Tablice rejestracyjne

BSI

SIMC

0028205[5]

Położenie na mapie gminy Dziadkowice
Mapa konturowa gminy Dziadkowice, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dołubowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dołubowo”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Dołubowo”
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego
Mapa konturowa powiatu siemiatyckiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Dołubowo”
Ziemia52°36′43″N 22°52′30″E/52,611944 22,875000[1]

Dołubowowieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Dziadkowice[6][5].

Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej Parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w dekanacie Brańsk. Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Opieki Matki Bożej w Czarnej Cerkiewnej.

W latach 1952–1954 miejscowość była siedzibą gminy Dołubowo. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dołubowo, po jej zniesieniu w gromadzie Czarna Średnia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Dołubowo[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0028211 Zakościele część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]
  • 31 października 1465 r., sędzia brański Wit Łyczko ufundował kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Miłosierdzia oraz śś. Piotra i Pawła[7].
  • Połowa XV wieku. – wieś założona przez rodzinę Łyczków-Dołubowskich, którzy postawili tu dwór.
  • 1465 - zbudowano kościół.
  • 2. połowa XVII wieku - własność Arnolda Łaguny, który zamierzał założyć tu miasto.
  • XVIII wiek - własność Orzeszków, potem Markowskich i Karwowskich (za sprawą zamążpójścia córek Orzeszków).
  • 2. połowa XIX wieku - w posiadaniu Pieńkowskich.
  • 1907 - sprzedane Stanisławowi Jakubowi Łowickiemu.
  • W latach 20. XX wieku powstał w Dołubowie cmentarz wojenny, gdzie pogrzebano nieznanych polskich żołnierzy poległych w 1920. Liczba pochowanych osób jest nieznana. W centralnej części cmentarza umieszczono krzyż i kamień z napisem: 'TU LEŻĄ ŻOŁNIERZE POLSCY POLEGLI ZA OJCZYZNĘ W 1920 R.'
  • W latach 1939–1945 nieopodal Dołubowa funkcjonowało lotnisko wojskowe, wykorzystywane na przemian przez radzieckie i niemieckie lotnictwo.[potrzebny przypis]

Dwór w Dołubowie

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy dwór w Dołubowie powstał w XV wieku. W 1661 roku właścicielem majątku został towarzysz pancerny Arnolf Łaguna. W II połowie XIX w. całe Dołubowo stało się własnością Jana Pieńkowskiego. W istniejącym ówcześnie dworze urodził się znany pod koniec XIX wieku malarz Ignacy Pieńkowski. W 1907 r. liczący 668 ha majątek Dołubowo od Saturnina Klemensa Pieńkowskiego kupił Stanisław Łowicki, który w 1912 r. wzniósł tu istniejący do dzisiaj drewniany dwór. Był on wraz z żoną Marią z Czarkowskich właścicielem Dołubowa do 1939 roku. Ich synowie Stanisław junior i Władysław służyli we wrześniu 1939 r. w 42. Pułku Piechoty w Białymstoku, a następnie zostali wzięci do niewoli przez Sowietów i osadzeni w obozie jenieckim w Kozielsku, skąd trafili później do Katynia, gdzie zostali zamordowani w kwietniu 1940 r. W 1944 r. majątek rozparcelowano, przy czym część zabudowań przypadła dawnej służbie dworskiej. Część ozdobną ogrodu wraz z dworem przekazano szkole podstawowej działającej we dworze jeszcze w 1995 roku. Dwór jest wpisany do rejestru zabytków pod numerem 629 z 30.12.1986 roku, a otaczający go park z 2 poł. XIX, pod nr rej.:402 z 2.08.1977[8].

Inne zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • zespół kościoła parafialnego, nr rej.:A-46 z 14.10.1994;
    • kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła, 1901-1904
    • kostnica, 1905
    • cmentarz kościelny
    • ogrodzenie z bramą i bramkami, 1905

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 25535
  2. Wieś Dołubowo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-21], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 230 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Rejestr TERYT
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Romaniuk Z., Z dziejów sądownictwa szlacheckiego ziemi bielskiej od XV do poł. XVI w. [w:] Białostocczyzna, nr 3, 1995, s. 58-59
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]