Działko NR-23
 Działko NR-23 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj |
działko automatyczne |
| Zasada działania | |
| Historia | |
| Produkcja |
1949 – 1965 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
23 mm |
| Wymiary | |
| Długość |
2018 mm |
| Wysokość |
136 mm |
| Długość lufy |
1450 mm |
| Masa | |
| broni |
39 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
690 m/s |
| Masa pocisku |
200 g |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
850 strz./min. |
| Szybkostrzelność praktyczna |
650 strz./min. |
| Dane operacyjne | |
| Platformy strzeleckie | |
| Be-6, MiG-15, Ła-15, MiG-17, MiG-19, Ił-28 | |
| Użytkownicy | |
| Związek Radziecki, kraje Układu Warszawskiego | |
| Odmiany broni | |
| Typ 23-1 | |
NR-23 (ros. НР–23 od Nudelman-Richter, oznaczenie fabr. 150П) – radzieckie automatyczne działko lotnicze kalibru 23 mm, szeroko używane jako uzbrojenie strzeleckie samolotów radzieckich i państw Układu Warszawskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Działko skonstruowane przez A. E. Nudelmana i A.A. Richtera zostało wprowadzone do uzbrojenia w 1949 roku, zastępując konstruowane podczas II wojny światowej działka NS-23 i WJa.
NR-23 było jednolufowym działkiem kalibru 23 mm przeładowywanym energią krótkiego odrzutu lufy. Mechanicznie konstrukcja ta była podobna do wcześniejszego NS-23, ale wprowadzone usprawnienia umożliwiły zwiększenie jego szybkostrzelności o 50%. Teoretycznie szybkostrzelność działka NR-23 wynosiła 850 strzałów na minutę, ale testy przechwyconej przez amerykańskie Siły Powietrzne egzemplarzy broni wykazały, że osiąga ona wartość tylko 650 strzałów na minutę.
W Chińskiej Republice Ludowej produkowano kopię działka oznaczoną jako Typ 23-1.
Działko NR-23 stanowiło uzbrojenie myśliwców MiG-15, Ła-15, MiG-17 i niektórych egzemplarzy MiG-19.
Biorąc pod uwagę skalę zastosowania działka NR-23 można stwierdzić, że było ono najszerzej stosowanym ówcześnie typem działka lotniczego. W połowie lat 60. siły zbrojne Związku Radzieckiego zastąpiły je nowym dwulufowym działkiem Działko GSz-23.
Poprzez powiększenie mechanizmu działka NR-23 skonstruowano potężniejsze działko NR-30, które stało się podstawowym uzbrojeniem strzeleckim myśliwców MiG-19 i niektórych egzemplarzy MiG-21.
Planowano również instalowanie działek tego typu na bojowych stacjach kosmicznych Ałmaz.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WIS, 1994, s. 8, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.