Przejdź do zawartości

Edd Byrnes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edd Byrnes
Ilustracja
Edd Byrnes (1973)
Imię i nazwisko

Edward Byrne Breitenberger

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1932
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 2020
Santa Monica

Zawód

aktor

Współmałżonek

Asa Maynor
(1962-1971; rozwód)

Lata aktywności

1956–1999

Edd Byrnes (ur. 30 lipca 1932 w Nowym Jorku, zm. 8 stycznia 2020 w Santa Monica[1]) – amerykański aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Jorku[2] jako Edward Byrne Breitenberger[3]. Miał nieszczęśliwe dzieciństwo i toksyczną relację z ojcem – alkoholikiem, który był często nieobecny w domu[4]. Dorastał z bratem Vincentem i siostrą Jo-Ann[4]. Jego matka ciężko pracowała w różnych zawodach, aby utrzymać rodzinę. Kiedy miał 13 lat, jego ojciec został znaleziony martwy w piwnicy[5]. Przyjął nazwisko „Byrnes” od nazwiska swojego dziadka ze strony matki, Edwarda Byrne’a, strażaka z Nowego Jorku. Jego ucieczką od problemów rodzinnych było oglądanie filmów i siłownia[6]. W szkole średniej występował w przedstawieniach, ale nie traktował tego poważnie. Pracował jak kierowca karetki pogotowia, dekarz i sprzedawca kwiatów. W wieku 17 lat podszedł do niego mężczyzna, który zaproponował mu, że zrobi mu zdjęcia „ciała”. Zgodnie z autobiografią z 1996 Kookie No More, doprowadziło to do pracy jako żigolaka ze starszymi, zamożnymi mężczyznami, mimo że Edd był heteroseksualny. Jeden z tych ludzi działał jako mentor Edda, wprowadzając go do świata mody i kultury oraz kariery aktorskiej[7].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1956 dostał pracę bez wynagrodzenia w letniej spółce teatralnej w Connecticut, Litchfield Community Playhouse w Litchfield[8]. Wkrótce zaczął pojawiać się w ich sztukach Broadwayu. Występował gościnnie w serialach: Crossroads (1956)[9] jako żołnierz z Chuckiem Connorsem, Donem DeFore’em i Guyem Williamsem, Wire Service (1956) u boku George’a Brenta i Navy Log (1957) jako pilot. Znalazł się w obsadzie biograficznego dramatu sportowego Roberta Mulligana The Jim Piersall Story (Fear Strikes Out, 1957) z Anthonym Perkinsem i Karlem Maldenem, dramatu kryminalnego Reform School Girl (1957) z Yvette Vickers, dramatu Johnny Trouble (1957) z Carolyn Jones, Stuartem Whitmanem i Ethel Barrymore oraz melodramatu Irvinga Rappera Marjorie Morningstar (1958)[10] z Natalie Wood i Gene’em Kellym.

Stał się znany jako „Kookie” z serialu kryminalnego ABC 77 Sunset Strip (1958-1963) z udziałem Efrema Zimbalista Jr. w roli prywatnego detektywa Stuarta „Stu” Baileya. Postać grana przez Byrnesa stała się narodową sensacją nastolatków, co skłoniło producentów do uczynienia Byrnesa stałym członkiem obsady. Przekształcili postać „Kookie” z napastnika w parkingowego lokaja[11]. Telewidzowie cytowali jego dialog („Kochanie, jesteś najmądrzejszy!”), a młodzi mężczyźni naśladowali sposób, w jaki trzymał w ręku swój zawsze obecny grzebień[8]. W marcu 1959 nagrana przez niego piosenka „Kookie, Kookie (Lend Me Your Comb)” w duecie z Connie Stevens stała się hitem w pierwszej piątce[12]. Jednak zawarty przez niego kontrakt z Warner Bros., zmusił go do odrzucenia ról w Rio Bravo (1959), Ryzykownej grze (1960) i Złoto Alaski (1960)[8].

W 1963 otrzymał nagrodę Bravo Otto, przyznawanej przez dwutygodnik niemiecki dla młodzieży „Bravo”, w kategorii „Najlepszy gwiazdor telewizyjny”. W 1974 był prowadzącym pilotażowych odcinków amerykańskiej wersji teleturnieju Koło Fortuny[8]. Wystąpił jako Vince Fontaine, gospodarz telewizyjnego show tanecznego „National Bandstand” w musicalu Grease (1978) u boku Johna Travolty i Olivii Newton-John[13]. Wystąpił w dramacie telewizyjnym NBC Twirl (1981) z Erin Moran, dramacie Erotic Images (1983) z Britt Ekland i komedii Jeffa Kanewa Drużyna z Beverly Hills (Troop Beverly Hills, 1989) jako Ross Coleman z Shelley Long.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

25 marca 1962 poślubił Asę Maynor. Mają córkę Logan. W 1971 doszło do rozwodu.

Zmarł nagle 8 stycznia 2020 w wieku 87 lat w swoim domu w Santa Monica w Kalifornii[14][15].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Duane Byrge, Mike Barnes (2020-01-09): Edd Byrnes, Kookie on '77 Sunset Strip,' Dies at 87. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2020-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-10)]. (ang.).
  2. Personalidade: Edd Byrnes (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-29]. (port.).
  3. Edd Byrnes Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  4. a b Edd Byrnes. ČSFD.cz. [dostęp 2016-10-28]. (cz.).
  5. Nie żyje Edd Byrnes. Aktor znany ze swojej roli w „Grease” miał 87 lat. Onet.pl. [dostęp 2020-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-10)]. (pol.).
  6. Edd Byrnes Biography (1933-). Brian's Drive-In Theater. [dostęp 2019-07-29]. (ang.).
  7. Edd Byrnes, Marshall Terrill: Kookie No More. Barricade Books Inc., 1996. ISBN 1-56980-092-8.
  8. a b c d Edd Byrnes Biography. Famous People. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-29)]. (ang.).
  9. Edd Byrnes Biography. TV.com. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)]. (ang.).
  10. Edd Byrnes. AlloCiné. [dostęp 2019-07-29]. (fr.).
  11. Linda Seida: Edd Byrnes Biography. AllMusic. [dostęp 2019-07-29]. (ang.).
  12. Edd Byrnes Actor. „TV Guide”. [dostęp 2019-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-29)]. (ang.).
  13. Edd Byrnes, who played Kookie in ‘77 Sunset Strip,’ dies at 87. „Los Angeles Times”. [dostęp 2020-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-10)]. (ang.).
  14. Margalit Fox (2020-01-09): Edd Byrnes, Who Combed His Way to TV Stardom, Dies at 86. „The New York Times”. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-10)]. (ang.).
  15. Andrew Court, Adam S. Levy (2020-01-10): Share or comment on this article: Grease and 77 Sunset Strip star Edd Byrnes dies at 87 from natural causes. „Daily Mail”. [dostęp 2020-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-10)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Edd Byrnes. T. 50: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., marzec 2011, s. 6. ISBN 978-83-252-1436-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]