Edward Galas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Galas
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1928
Lubienia

Data śmierci

2003

Profesor nauk chemicznych
Specjalność: biochemia techniczna, biotransformacje
Alma Mater

Politechnika Łódzka

Doktorat

1960

Habilitacja

1966
Politechnika Łódzka

Profesura

1986

Doktor honoris causa
Uniwersytet Strathclyde – 1978
Politechnika Łódzka – 2000
Dziekan
Wydział

Chemii Spożywczej PŁ

Okres spraw.

1970–1972

Rektor
Uczelnia

Politechnika Łódzka

Okres spraw.

1975–1981

Poprzednik

Mieczysław Serwiński

Następca

Jerzy Kroh

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”[1]

Edward Galas (ur. 2 stycznia 1928 w Lubieni, zm. 2003) – polski biochemik, były rektor Politechniki Łódzkiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1956 ukończył studia na Wydziale Chemii Spożywczej Politechnice Łódzkiej. Pracę rozpoczął w 1953 roku w Katedrze Technologii Fermentacji Politechniki Łódzkiej. W latach 1956-1960 odbył studia doktoranckie w Katedrze Biochemii Moskiewskiego Instytutu Technologii Żywności, po czy podjął pracę w Katedrze Mikrobiologii Technicznej Politechniki Łódzkiej. Zorganizował tam Pracownię Biochemii, którą kierował od czasu jej powstania w 1968 roku. Po utworzeniu Instytutu Biochemii został jego dyrektorem i pełnił tę funkcję do 1998 roku. W 1966 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk chemicznych, w 1975 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1986 profesora zwyczajnego.

Jego zainteresowania naukowo-badawcze obejmowały zagadnienia związane ze skriningiem drobnoustrojów przemysłowych, biosyntezą enzymów mikrobiologicznych, właściwościami katalitycznymi enzymów i ich zastosowaniem. Zajmował się również biosyntezą polisacharydów drobnoustrojowych oraz biokonwersją i biotransformacją.

W latach 1970–1972 był dziekanem Wydziału Chemii Spożywczej, w latach 1972–1975 prorektorem i I zastępcą rektora. W latach 1975–1981 pełnił funkcję rektora Politechniki Łódzkiej. Dorobek naukowy obejmuje 200 oryginalnych publikacji i 350 komunikatów. Wypromował 25 doktorów.

Był aktywnym działaczem PZPR. Należał do partii od 1951 roku, w latach 1969–1971 był członkiem Komisji Nauki przy KC PZPR, a w latach 1973–1974 – przewodniczącym Zespołu ds. Nauki przy Komitecie Miejskim PZPR w Łodzi[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 225. ISBN 83-223-2073-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945-2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 60-61.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]