Ekaterina Zachariewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ekaterina Zachariewa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1975
Pazardżik

Zawód, zajęcie

polityk, prawniczka, urzędnik państwowy

Stanowisko

wicepremier (2013, 2014, 2017–2021), minister rozwoju regionalnego i robót publicznych (2013, 2014), minister sprawiedliwości (2015–2017), minister spraw zagranicznych (2017–2021)

Multimedia w Wikimedia Commons

Ekaterina Spasowa Geczewa-Zachariewa, bułg. Екатерина Спасова Гечева-Захариева (ur. 8 sierpnia 1975 w Pazardżiku[1]) – bułgarska polityk, prawniczka i urzędnik państwowy, w 2013, w 2014 i od 2017 do 2021 wicepremier, w 2013 i w 2014 minister rozwoju regionalnego i robót publicznych w gabinetach przejściowych, od 2015 do 2017 minister sprawiedliwości, w latach 2017–2021 minister spraw zagranicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Płowdiwskim. W latach 2001–2003 praktykowała jako adwokat. W 2003 została zatrudniona w resorcie ochrony środowiska i zasobów wodnych, a w 2007 objęła stanowisko dyrektora działu prawnego i administracyjnego w tym ministerstwie. W sierpniu 2009 powołana na zastępcę ministra rozwoju regionalnego i robót publicznych. Gdy pełniący funkcję ministra Rosen Plewneliew został prezydentem, powierzył jej w styczniu 2012 stanowisko szefa swojego sekretariatu. Od marca do maja 2013 sprawowała urzędy wicepremiera oraz ministra rozwoju regionalnego i robót publicznych w technicznym rządzie Marina Rajkowa. Od sierpnia do listopada 2014 pełniła te same funkcje w przejściowym gabinecie, którym kierował Georgi Bliznaszki[2].

W grudniu 2015 została ministrem sprawiedliwości w rządzie Bojka Borisowa[2]. Urząd ten sprawowała do stycznia 2017. W marcu tego samego roku jako kandydatka partii GERB uzyskała mandat posłanki do Zgromadzenia Narodowego 44. kadencji[3].

W maju 2017 otrzymała nominację na wicepremiera do spraw reformy wymiaru sprawiedliwości oraz na ministra spraw zagranicznych w trzecim gabinecie Bojka Borisowa[4]. Funkcje te pełniła do maja 2021.

W kwietniu 2021, lipcu 2021, listopadzie 2021, październiku 2022 i kwietniu 2023 utrzymywała mandat deputowanej na kolejne kadencje[5][6][7][8][9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Екатерина Захариева от Пазарджик, довереният човек на президента, e вицепремиер в служебния кабинет. pa-media.net, 5 sierpnia 2014. [dostęp 2016-08-17]. (bułg.).
  2. ↑ a b Екатерина Захариева. government.bg. [dostęp 2016-08-17]. (bułg.).
  3. ↑ Ето кои стават депутати в новия парламент. novini.bg, 27 marca 2017. [dostęp 2017-03-27]. (bułg.).
  4. ↑ New Council of Ministers Announced. novinite.com, 3 maja 2017. [dostęp 2017-05-03]. (ang.).
  5. ↑ Кои кандидати, от кои партии и от кои райони влизат в Народното събрание. svobodnaevropa.bg, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
  6. ↑ Вижте новите депутати в 46-ия парламент. 24chasa.bg, 15 lipca 2021. [dostęp 2021-07-15]. (bułg.).
  7. ↑ Zdrawka Andonowa: Нови депутати за трети път: кои са и какво работят преди 47-ия парламент (пълен списък). dnevnik.bg, 17 listopada 2021. [dostęp 2021-11-17]. (bułg.).
  8. ↑ Ralica Ficzewa: От новобранци до опитни парламентаристи: кои са новите депутати в 48-ия парламент. dnevnik.bg, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05]. (bułg.).
  9. ↑ Ralica Ficzewa, Złatina Zechirowa: Нещо ново, нещо старо: кои са новите депутати в 49-ия парламент. dnevnik.bg, 4 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-04]. (bułg.).
Trzeci rząd Bojka Borisowa (2017–2021)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Drugi rząd Bojka Borisowa (2014–2017)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Rząd Georgiego Bliznaszkiego (2014)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Rząd Marina Rajkowa (2013)
W dniu zaprzysiężenia

Ministrowie sprawiedliwości Republiki Bułgarii (od 1990)
Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Bułgarii (od 1990)

Godło Bułgarii

Ministrowie rozwoju regionalnego Republiki Bułgarii (od 1990)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ekaterina_Zachariewa&oldid=71783004”