Eryk I Starszy

Eryk I Starszy

Eryk I Starszy z drugą żoną Elżbietą
książę Brunszwiku-Calenbergu
Okres	od 1495 do 1540
Poprzednik	Wilhelm II Młodszy (w całym księstwie Brunszwiku, po jego abdykacji podział)
Następca	Eryk II Młodszy
Dane biograficzne
Dynastia	Welfowie
Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1470 Neustadt am Rübenberge
Data i miejsce śmierci	30 lipca 1540 Haguenau
Ojciec	Wilhelm II Młodszy
Matka	Elżbieta
Żona	1. Katarzyna, 2. Elżbieta
Dzieci	z Katarzyną: Anna Maria; z Elżbietą: Elżbieta, Eryk II Młodszy, Anna Maria, Katarzynę

Eryk I Starszy (ur. 16 lutego 1470 r. w Neustadt am Rübenberge, zm. 30 lipca 1540 r. w Haguenau) – książę Brunszwiku-Calenbergu od 1495 r. z dynastii Welfów.

Życiorys

Eryk I był młodszym synem księcia Brunszwiku Wilhelma II Młodszego oraz Elżbiety, córki Bodona VII, hrabiego Stolbergu. Wychowany został w duchu głębokiej pobożności i ideałów rycerskich, którym pozostał wierny całe życie. W młodości wiele czasu spędził na dworze księcia bawarskiego Albrechta IV Mądrego, zięcia cesarza Fryderyka III Habsburga. W 1488 r. odbył pielgrzymkę do Jerozolimy i Rzymu. W 1493 r. walczył przeciwko Turkom w służbie swego ojca chrzestnego, syna i następcy Fryderyka III, Maksymiliana I Habsburga.

Po abdykacji swego ojca otrzymał wraz ze starszym bratem Henrykiem I Starszym rządy w księstwie Brunszwiku, które podzielili między siebie w 1495 r.: Henryk otrzymał część z siedzibą w Wolfenbüttel, a Eryk Calenberg i Getyngę. Także po objęciu rządów pozostawał wiernym stronnikiem i współpracownikiem Maksymiliana Habsburga – króla Niemiec, a później cesarza. W 1504 r. podczas walk w Bawarii uratował go od niebezpieczeństwa, w latach 1507–1508 towarzyszył mu w wyprawie do Italii. Angażował się także w inne spory w Niemczech, stając po stronie Habsburgów (m.in. we Fryzji oraz w sporze o Hildesheim).

W okresie niepokojów religijnych w Niemczech związanych z wybuchem i rozwojem reformacji nie pochwalał nowej wiary, głównie z powodu braku posłuszeństwa jej wyznawców wobec Rzeszy, w mniejszym stopniu zaś z pobudek związanych z sumieniem. Współpracował wówczas z licznymi sojuszami książąt katolickich. Z troski o księstwo starał się jednak nie angażować zbyt aktywnie w sprawy z tym związane. Zmarł w trakcie obrad sejmu Rzeszy.

Rodzina

Eryk I był dwukrotnie żonaty. W 1497 r. poślubił Katarzynę, córkę księcia saskiego Albrechta Odważnego, a wdowę po hrabim Tyrolu Zygmuncie Habsburgu. Z małżeństwa tego pochodziła córka Anna Maria, zmarła w dzieciństwie. Po śmierci Katarzyny w 1524 r. Eryk poślubił w następnym roku Elżbietę, córkę elektora brandenburskiego Joachima I Nestora, z którą miał czworo dzieci:

• Elżbietę, żonę hrabiego Henneberg-Schleusingen Jerzego Ernesta,
• Eryka, syna i następcę w księstwie Brunszwiku-Calenberg,
• Annę Marię, żonę księcia Prus (byłego wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego) Albrechta Hohenzollerna,
• Katarzynę.

Bibliografia

• Klaus Friedland: Erich I., Herzog von Braunschweig-Lüneburg (Calenberg). W: Neue Deutsche Biographie. T. 4. Berlin: Duncker & Humblot, 1959, s. 584. [dostęp 2010-12-08]. (niem.).
• Erich I. Herzog v.Braunschweig-Calenberg. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2010-12-08].