Eta Piscium

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eta Piscium
η Psc
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Ryby

Rektascensja

01h 31m 29,011s[1]

Deklinacja

+15° 20′ 45,02″[1]

Paralaksa (π)

0,01234 ± 0,00075[1]

Odległość

271 ± 18 ly
83,1 ± 5,5 pc

Wielkość obserwowana

3,620 ± 0,009m[1]

Rozmiar kątowy

0,0100′[1]

Ruch własny (RA)

27,14 ± 0,74 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−2,64 ± 0,47 mas/rok[1]

Prędkość radialna

13,78 ± 0,17 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

żółty olbrzym

Typ widmowy

G7 IIa[2]

Masa

3,9 ± 0,5 M[2]

Promień

29,5 R[2]

Metaliczność [Fe/H]

−0,14[2]

Wielkość absolutna

−0,978 ± 0,029m[3]

Jasność

447 L[2]

Prędkość obrotu

8,4 km/s[2]

Temperatura

4898 K[2]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

8616[4] pc

Mimośród

0,1363[4]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 99 Psc
2MASS: J01312901+1520452
Bonner Durchmusterung: BD+14°231
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 50
Boss General Catalogue: GC 1839
Katalog Henry’ego Drapera: HD 9270
Katalog Hipparcosa: HIP 7097
Katalog jasnych gwiazd: HR 437
SAO Star Catalog: SAO 92484
Alpherg, Kullat Nunu

Eta Piscium (η Psc, Alpherg) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Ryb. Według pomiaru sondy Gaia najduje się około 271 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Gwiazda ta ma nazwę własną Alpherg[5]; wywodzi się ona od arabskiego ‏فرغ‎ Pharg, co oznacza „wylew [wody]”[6]. Inną nazwą tej gwiazdy jest Kullat Nunu, która (według Josepha Eppinga) wywodzi się z języka babilońskiego i oznacza „sznur Ryb”, łączący wyobrażone figury Ryb w konstelacji[7][8]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2018 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Alpherg dla określenia tej gwiazdy[9].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Eta Piscium to jasny, żółty olbrzym należący do typu widmowego G7. Gwiazda ma temperaturę 4898 K[2]. Rozmiar kątowy tej gwiazdy został zmierzony[1][7], dalej podane parametry gwiazdy zostały obliczone dla odległości 350 lat świetlnych, zgodnej z pomiarami sondy Hipparcos: w tej odległości jej średnica okazuje się być 29,5 raza większa od słonecznej, a gwiazda świeci 447 razy jaśniej od Słońca[2]. Masa tej gwiazdy to od 3,4 do 4,4 masy Słońca[2]. Około 250 milionów lat temu była ona błękitną gwiazdą typu B, ale opuściła już ciąg główny i obecnie w jej wnętrzu trwa synteza helu w węgiel[7]. Jest to także gwiazda zmienna typu Gamma Cassiopeiae[10][11].

W 1878 roku Sherburne Wesley Burnham odkrył[10], że olbrzym ma słabszą towarzyszkę, gwiazdę o wielkości 7,51m, oddaloną o 0,6 sekundy kątowej (pomiar z 2008 r.)[11]. Wielkość tej gwiazdy była też podawana jako 11m; rozbieżność jest związana z błędem pomiaru. Jest to żółto-biały karzeł typu F (gdyby druga wartość była prawdziwa, byłby to pomarańczowy karzeł typu K)[7].

Gwiazdy cechuje ten sam ruch własny, co wskazuje, że są związane grawitacyjnie[7]. W 2010 roku wyznaczono, że okres orbitalny układu to 850 ± 66 lat, a mimośród jest znaczny, równy 0,469 ± 0,53. Półoś wielka orbity to 1,228″, co w tej odległości odpowiada około 132 au. Suma mas gwiazd obliczona na podstawie orbity to 3,2 ± 0,9 M[10]. Jest ona niższa niż masa wyznaczona indywidualnie dla jaśniejszego składnika, co wskazuje na niepełne zrozumienie tego układu[2][7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Eta Piscium w bazie SIMBAD (ang.) [dostęp 2018-07-09]
  2. a b c d e f g h i j k M. Aurière, i inni. The magnetic fields at the surface of active single G-K giants. „Astronomy and Astrophysics”. 574, s. A90, 2015. DOI: 10.1051/0004-6361/201424579. Bibcode2015A&A...574A..90A. (ang.). 
  3. Obliczona na podstawie wielkości obserwowanej i paralaksy.
  4. a b Anderson E., Francis C: HIP 7097. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  5. Patrick Moore: The Data Book of Astronomy. CRC Press, 2000, s. 470. ISBN 0-7503-0620-3.
  6. Deborah Houlding: Pisces, the Fisches. Skyscript: Star Lore of the Constellations. [dostęp 2017-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-19)]. (ang.).
  7. a b c d e f Jim Kaler: Kullat Nunu. STARS. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
  8. Pisces, the Fishes. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 343. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  9. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-06-01. [dostęp 2018-07-09].
  10. a b c Cvetković, Z., Novaković, B.. Eight new and three recalculated orbits for binaries. „Astronomische Nachrichten”. 331 (3), s. 304–311, 2010. DOI: 10.1002/asna.200911250. ISSN 1521-3994. Bibcode2010AN....331..304C. 
  11. a b Mason et al.: WDS J01315+1521AB. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.