Ewa Danuta Białek
Ewa Danuta Białek (ur. 8 listopada[potrzebny przypis] 1946 w Warszawie) – doktor nauk farmaceutycznych, propagatorka „edukacji zdrowotnej”[1] i „edukacji o sobie” oraz zintegrowanego podejścia do zdrowia i rozwoju człowieka[2], pionierka psychosyntezy w Polsce, twórczyni programów autorskich wychowania do zdrowia w rodzinie, szkole i świecie, trener psychosyntezy menedżerskiej i organizacyjnej (IAMOP, USA), coach for personal well-being, autorka kilkudziesięciu książek[3], jak również haseł dotyczących psychosyntezy w „Encyklopedii pedagogicznej XXI wieku”[4]. Uzyskała doktorat z immunologii[5] i specjalizację I stopnia z analityki klinicznej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończyła Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie, a w 1969 studia farmaceutyczne na Wydziale Farmacji Akademii Medycznej w Warszawie. W trakcie studiów została zatrudniona w Zakładzie Bromatologii macierzystego Wydziału. W 1981 obroniła doktorat z immunologii Badania nad wydzielniczą IgA (sIgA) na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Warszawie i uzyskała stopień doktora nauk farmaceutycznych[5]. W latach 1985–1992 pracowała w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego[5] w Zakładzie Diagnostyki Laboratoryjnej, biorąc udział w szkoleniu lekarzy w tej specjalności.
W 1992 Ewa Białek rozpoczęła pracę w Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych. Od 1997 prowadziła warsztaty autorskie „edukacja do zdrowia”, w których wprowadzała psychosyntezę do psychosomatyki i pedagogiki[3]. Zagadnienia związane z psychosyntezą prezentowała na naukowych konferencjach pedagogicznych i sympozjach Towarzystwa Edukacji Psychosomatycznej[potrzebny przypis]. W 1995 ukończyła studia podyplomowe z psychologii w Stanach Zjednoczonych[potrzebny przypis]. W 1996 ukończyła kurs menedżerów i doradców personalnych w Międzynarodowej Szkole Menedżerów w Warszawie.
Z racji swoich problemów zdrowotnych, ciągnących się od wczesnego dzieciństwa, w 1997 zainicjowała powołanie Stowarzyszenia Edukacja dla Przyszłości[3], będąc jego prezesem oraz autorką jego programów edukacyjnych „Wychowanie do zdrowia w rodzinie, szkole i świecie” (1997–2004). W tych latach zorganizowała m.in. konferencje: Dokąd zmierzasz człowieku? Model edukacji dla przyszłości, Rodzina w społeczności lokalnej i środowisku (2000) oraz Edukacja przyszłości – humanizacja czy robotyzacja? (2001). Ta ostatnia odbyła się pod patronatem Urzędu Gminy Warszawa Targówek[3]. Ponadto w tym okresie Ewa Białek brała udział m.in. w konferencjach organizowanych przez Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego i była jedyną przedstawicielką organizacji pozarządowych, która podpisała wstępną umowę na realizację programów promocji zdrowia dla województwa mazowieckiego na lata 2001–2005[6].
Wykładała w Wyższej Szkole Pedagogiki Resocjalizacyjnej „Pedagogium” w Warszawie i w Wyższej Szkole Nauk Społecznych i Technicznych w Radomiu. Była wykładowcą na sympozjach Towarzystwa Edukacji Psychosomatycznej, Polskiej i Światowej Akademii Medycyny im. Alberta Schweitzera. Jest zastępcą redaktora naczelnego czasopisma Dydaktyka Literatury i Konteksty[7].
Od 2014 jest ekspertem zewnętrznym Narodowego Centrum Badań i Rozwoju[potrzebny przypis].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]Jest autorką kilkudziesięciu książek, w większości wydanych w formie samopublikacji[8]. We współpracy z innymi wydawnictwami wydała między innymi:
- Zrównoważony rozwój dziecka w świetle nowych wyzwań, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2009, ISBN 978-83-7587-067-1.
- Psychosynteza w edukacji: wzrastanie samoświadomości człowieka, Warszawa 2005, Eneteia Wydawnictwo Szkolenia we współpracy z Instytutem Psychosyntezy, ISBN 83-85713-48-4, ISBN 83-921580-0-0.
- Edukacja integrująca: alternatywa czy konieczność? Kraków: Oficyna Wydawnicza IMPULS, 1997, ISBN 83-86994-40-1.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ilona Kickbusch: Health Promotion Glossary. WHO Geneva ; Division of Health Promotion, Education and Communications (HPR) Health Education and Health Promotion Unit (HEP), January 1998. s. 1–36. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Health and development. [w:] Bulletin of the World Health Organization > Programmes and projects [on-line]. World Health Organization, Health System Governance and Service Delivery. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ a b c d Dr Ewa D. Białek. Instytut Psychosyntezy. [dostęp 2014-12-28].
- ↑ Ewa Różycka, Krystyna Ablewicz, Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. T. 1, A-F, Warszawa: Żak, Wydawnictwo Edukacyjne, 2003, ISBN 83-88149-92-X, OCLC 830465144.
- ↑ a b c Dr Ewa Danuta Białek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-12-27].
- ↑ Wojewoda Mazowiecki i inni, Mazowiecki program promocji zdrowia na lata 2001–2005, Warszawa: Mazow. Centrum Zdrowia Publ, 2001, ISBN 83-914968-2-1, OCLC 830995653.
- ↑ Wojciech Pasterniak, Ewa Białek, Wiesław Jamrożek, [w:] Czasopismo, „Dydaktyka literatury i konteksty”, XXXI, Łużycka Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Jana Benedykta Solfy; Żary, 2011, s. 2.
- ↑ Ewa Białek w Katalogach Biblioteki Narodowej. alpha.bn.org.pl. [dostęp 2015-01-01].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dr Ewa Danuta Białek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-12-27].
- European Federation for Psychosynthesis Psychotherapy > Directory > Dr Ewa Bialek. psychosynthesis.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)].
- SSRN eLibrary, Education for Sustainable Development.