Félicien David

Félicien David
Imię i nazwisko	Félicien César David
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1810 ; Cadenet
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1876 ; Saint-Germain-en-Laye
Gatunki	muzyka poważna, muzyka romantyczna
Zawód	kompozytor
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Félicien César David (ur. 13 kwietnia 1810 w Cadenet w departamencie Vaucluse, zm. 29 sierpnia 1876 w Saint-Germain-en-Laye^[1]^[2]) – francuski kompozytor.

Życiorys

Syn złotnika^[2]. Osierocony jako dziecko, w wieku 7 lat zaczął występować w chórze w katedrze Saint-Sauveur w Aix-en-Provence, gdzie uczęszczał także do kolegium prowadzonego przez jezuitów^[2]. W okresie tym zaczął uczyć się muzyki i pisać swoje pierwsze kompozycje^[1]. W 1830 roku podjął studia w Konserwatorium Paryskim, gdzie uczęszczał do klasy Édouarda Millaulta, później zaś uczył się kontrapunktu i fugi u François-Josepha Fétisa i gry na organach u François Benoista. Uczęszczał również prywatnie na lekcje harmonii u Napoléona-Henriego Rebera^[1]. W trakcie studiów związał się z kręgiem saintsimonistów^[1]^[2]. Głęboko zaangażowany w ich działalność, pisał pieśni na użytek ceremonii bractwa. W latach 1833–1835 jako jeden z apostołów „nowego chrześcijaństwa” odbył podróż na Bliski Wschód, odwiedzając Stambuł, Smyrnę, Jerozolimę i Egipt. Poznana wówczas kultura i muzyka odwiedzonych krajów odcisnęła później głębokie piętno na jego własnej twórczości^[1]^[2].

Po powrocie do Francji wydał w 1836 roku w Paryżu cykl 22 utworów na fortepian pt. Mélodies orientales^[1]^[2]. Następnie podjął pracę nad symfonią Le désert. Jej paryskie prawykonanie w dniu 8 grudnia 1844 roku okazało się sukcesem i zapewniło Davidowi gwałtowną popularność^[1]^[2]. W 1845 roku odbył podróż po Francji, północnych Włoszech i środkowej Europie^[2]. W Niemczech nawiązał znajomość z Felixem Mendelssohnem i Giacomo Meyerbeerem^[1]. Kolejne lata ugruntowały jego sławę jako kompozytora. Pisał opery i oratoria, ciepło przyjmowane przez publikę. W 1860 roku przyznano mu dożywotnią rentę, w 1862 roku zaś odznaczony został Legią Honorową^[1]. Przyznano mu również nagrodę Académie des Beaux-Arts za twórczość operową^[1]. Po śmierci Hectora Berlioza w 1869 roku wybrano go członkiem Institut de France^[1]^[2].

Twórczość

Twórczość Davida wyrasta z tradycji wczesnoromantycznej muzyki francuskiej. Jej cechy charakterystyczne to silne zróżnicowanie narracji muzycznej, umiarkowanie intensywna wokalizacja, duża rola kolorystyki, przewaga ilustracyjności nad programowością, bezpośredniość emocji^[1]. Silne piętno na muzyce Davida odcisnęła muzyka Orientu, pod wpływem której stosował melizmatykę i specyficzną skalowość. Poszukiwania muzyczne przywiodły go do niekiedy nowatorskich rozwiązań, jak np. wprowadzenia partii recytatora w symfonii-odzie Le désert^[1].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)^[1]

Utwory orkiestrowe

I symfonia F-dur, 1837
II symfonia E-dur, 1838
III symfonia Es-dur, 1841
IV symfonia d-moll, 1849
Solo Es-dur na kornet i orkiestrę, ok. 1840

Utwory kameralne

2 nonety F-dur i c-moll na instrumenty dęte blaszane, 1839
24 miniatury na kwintet smyczkowy Le quatre saisons, 1845–1846
4 kwartety smyczkowe
3 tria fortepianowe
12 mélodies na skrzypce lub wiolonczelę i fortepian

Opery

La perle du Brésil, libretto J. Gabriel i S. Saint-Etienn, premiera: Paryż 1851
Herculanum, libretto J. Méry i T. Hadot, premiera: Paryż 1859
Lalla-Roukh, libretto H. Lucas i M. Carré według Thomasa Moore’a, premiera: Paryż 1862
La captive, libretto M. Carré, 1860–1864, niewystawiona
Le saphir, libretto M. Carré, T. Hadot i A. de Leuven według Szekspira, premiera: Paryż 1865

Inne utwory

22 miniatury na fortepian Mélodies orientales, 1836
6 esquisses symphoniques, 1856
Le désert na tenora, recytatora, chór mieszany, chór żeński ad libitum i orkiestrę do słów A. Colina, 1844
Christoph Colomb do słów J. Méry’ego, C. Chaubeta i S. Saint-Etienne, 1847
oratorium Moïse au Sinaï do słów S. Saint-Etienne według B.P. Enfantina, 1846
misterium L’Eden do słów J. Méry’ego 1847
walce, mazurki, pieśni

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 355–356. ISBN 83-224-0223-6.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 198. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

Félicien David – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Félicien David – nuty w bibliotece Polona

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 355–356. ISBN 83-224-0223-6.

[harvard-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 198. ISBN 0-674-37299-9.

[1]

[2]