Franciszek Gudakowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Gudakowski
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 września 1896
Kisielówka

Data śmierci

po 27 maja 1947

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

5 Batalion Strzelców Karpackich

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Franciszek Gudakowski (ur. 25 września[a] 1896 w Kisielówce, zm. po 27 maja 1947) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 września 1896 w kolonii polskiej Kisielówka, w ówczesnym powiecie chersońskim guberni chersońskiej, w rodzinie Antoniego, rolnika i Pauliny z Krukowskich[2]. Uczęszczał do szkoły powszechnej, a następnie gimnazjum w Mikołajowie i Chersoniu, gdzie ukończył siedem klas[2].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 31 pułku strzelców kaniowskich w Łodzi[3][4]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 143. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 78 pułku piechoty w Baranowiczach na stanowisko oficera sztabowego pułku[6][7]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[8][9]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do 25 pułku piechoty w Piotrkowie na stanowisko kwatermistrza[10]. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku komendanta Kadry Zapasowej Piechoty Grodno[11]. We wrześniu 1939, po zakończeniu mobilizacji, przeszedł do Ośrodka Zapasowego 29 Dywizji Piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy[12].

19 września 1939 dostał się do sowieckiej niewoli[13]. 9 października 1940 został wywieziony z Obozu NKWD w Kozielsku („Kozielsk II”) do Moskwy, gdzie był więziony na Łubiance i Butyrkach. 22 czerwca 1941 przeniesiony z Obozu NKWD w Putywlu do Obozu NKWD w Griazowcu, gdzie był przetrzymywany w odosobnieniu od pozostałych jeńców, w tzw. izolatorze[14]. 3 września tego roku został zwolniony i skierowany do Tockoje[13]. W 1942 był dowódcą 26 pułku piechoty, a od 6 maja do 29 czerwca 1942 dowódcą 5 batalionu strzelców karpackich.

Był żonaty z Zofią z Sikorskich, z którą miał troje dzieci: Annę Alicję (ur. 22 sierpnia 1927), Irenę Zofię (ur. 21 stycznia 1931) i Janusza (ur. 27 maja 1939)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia mjr. Franciszka Gudakowskiego z „26 września 1896” na „25 września 1896”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 26.
  2. ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2, 5.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 215, 418.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 200, 361.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 137.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 92, 184.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 606.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21.
  12. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 5.
  13. ↑ a b Indeks Represjonowanych. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2023-12-03].
  14. ↑ Stanisław Jaczyński. Losy oficerów polskich ocalałych z zagłady na Wschodzie po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej, czerwiec-sierpień 1941 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 1 (239), s. 32, 2012. Warszawa: Wojskowe Biuro Badań Historycznych. ISSN 1640-6281. .
  15. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33.
  16. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Gudakowski&oldid=72002104”