Franciszek Kubicki
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 czerwca 1967 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1915 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
        
| |
.png){kind=small}
Franciszek Zbigniew Kubicki (ur. 5 marca 1897 w Żywcu, zm. 6 czerwca 1967 w Krakowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 5 marca 1897 w Żywcu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Marii z Brydzińskich[1][2]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3]. W 1922 roku został przeniesiony do 14 pułku piechoty we Włocławku na stanowisko adiutanta[4][5]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[6][7]. W 1924 był oficerem 12 pułku piechoty w Wadowicach[8]. W kwietniu 1928 został przesunięty w 79 pułku piechoty w Słonimiu ze stanowiska dowódcy I batalionu na stanowisko kwatermistrza[9]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy batalionu[10]. Powierzono mu dowodzenie 28 baonem odwodowym w Wołożynie, a w listopadzie 1931 roku dowództwo batalionu KOP „Niemenczyn”[4].
Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku[11]. W 1932 był oficerem piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza[12]. W czerwcu 1932 roku został przeniesiony z KOP do 75 pułku piechoty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[13]. Od 23 listopada 1937 roku sprawował stanowisko dowódcy 43 pułku piechoty w Dubnie.
Na czele 43 pułku piechoty walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, między innymi w walkach o podwarszawską Falenicę[14]. Został wzięty przez Niemców do niewoli i był osadzony w Oflagu VII A Murnau, gdzie jako mąż zaufania obozu współpracował z Międzynarodowym Czerwonym Krzyżem[15].
Zmarł 6 czerwca 1967 w Krakowie[16][17]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XIV B-8-3a)[16].
Był żonaty z Aleksandrą Zającówną (1903–1980), z którą miał córkę Aleksandrę Janinę (ur. 11 listopada 1923, zm. 15 września 2015), zamężną z Józefem Karzbon, i syna Zbigniewa Stanisława (ur. 11 listopada 1923)[18][16].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 229[19]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1936 „za zasługi w służbie wojskowej”[20][21]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[22]
- Medal Niepodległości – 16 marca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][24]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 3 sierpnia 1928 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”[25]
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I stopnia[22]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[22]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[22]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z trzema gwiazdkami[26]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-01-22].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 416.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 164.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 352.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 177.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 150.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 93.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 117.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 905.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 439.
- ↑ Piotr Bieliński: Zapomniane Życiorysy – ppłk dypl. Franciszek Kubicki. wiadomoscisasiedzkie.pl, 2014-09-30. [dostęp 2016-12-03].
- ↑ Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 131.
- ↑ a b c Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-01-22].
- ↑ Piotr Bieliński, Wielka księga piechoty polskiej 1918–1939. 13 Dywizja Piechoty Legionów, 2017.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1936, s. 18.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 285.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kubicki Franciszek. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.62-5212 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-30].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Dowódcy 43 Pułku Strzelców Legionu Bajończyków
- Dowódcy batalionu KOP „Niemenczyn”
- Dowódcy batalionu KOP „Wołożyn”
- Jeńcy Oflagu VII A Murnau
- Kwatermistrzowie 79 Pułku Piechoty (II RP)
- Ludzie urodzeni w Żywcu
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na cmentarzu Rakowickim
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej
- Uczestnicy III powstania śląskiego
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zastępcy dowódcy 75 Pułku Piechoty (II RP)
- Zmarli w 1967