Félix Gustave Saussier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Félix-Gustave Saussier

Generał Félix-Gustave Saussier

generał dywizji

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1828
Troyes

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1905
Luzarches

Przebieg służby

Lata służby

1850–1897

Siły zbrojne

Francuskie Siły Zbrojne

Główne wojny i bitwy

wojna krymska,
wojna francusko-austriacka,
francuska interwencja w Meksyku,
wojna francusko-pruska

Multimedia w Wikimedia Commons

Félix-Gustave Saussier (ur. 16 stycznia 1828 w Troyes, zm. 19 grudnia 1905 na zamku Thimécourt, Luzarches) – francuski generał i polityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny przemysłowców tekstylnych z Troyes^[1], uczęszczał do École spéciale militaire de Saint-Cyr, którą ukończył w 1850. Jako podporucznik, a następnie porucznik Legii Cudzoziemskiej brał udział w wojnie krymskiej, został ranny oraz odznaczony orderem Legii Honorowej w 1855 przez generałą Canroberta. Walczył i został ranny w Kabylii, następnie brał udział w wojnie francusko austriackiej w bitwie pdo Magentą i Solferino.

Wziął udział we francuskiej interwencji w Meksyku. Został oficerem Legii Honorowej za udział w oblężeniu Oaxaca.

Wrócił z Meksyku w stopniu podpułkownika i opuścił Legię Cudzoziemską. W stopniu pułkownika dowodził 41. pułkiem piechoty stacjonującym w Metzu i w czasie wojny francusko-pruskiej brał udział w obronie Metzu. Dostał się do niewoli, był przetrzymywany w Kolonii a następnie został osadzony jako jeniec wojenny w cytadeli w Grudziądzu. Korzystając ze swobody poruszania się zagwarantowanej odebranym oficerskim słowem honoru, wieczorem 23 grudnia 1870 roku udał się do Grudziądza, oznajmiając strażnikom, że ma spotkanie z lokalnym właścicielem ziemskim. Saussier nie powrócił do twierdzy, przekroczył granicę z Cesarstwem Rosyjskim w Golubiu, po czym dotarł do Warszawy. Przy pomocy francuskiego konsula dotarł przez Austrię i Włochy do Francji. Tam wznowił służbę w Armii Lotaryńskiej i jako generał brygady brał udział w walkach do zakończenia wojny. W stopniu generała dywizji dowodził francuskimi wojskami w czasie powstania w Algierii. W 1884 roku został gubernatorem wojskowym Paryża. Brał udział w reformie armii francuskiej. W 1887 roku był kandydatem konserwatystów w wyborach na Prezydenta Francji (wybory wygrał Sadi Carnot)^[2]^[3].

W 1894 roku wydał rozkaz rozpoczęcia śledztwa w sprawie Alfreda Dreyfusa.

Zmarł 19 grudnia 1905 na zamku Thimécourt, posiadłości w Luzarches, został pochowany w Troyes^[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ Manufaktura prześcieradeł Saussier & Charve w Troyes
↑ Włodzimierz Grabowski: Cytadela Grudziądz 1776-2016. 240. rocznica rozpoczęcia budowy. Grudziądz: Informacja Turystyczna w Grudziądzu, 2016, s. 33. ISBN 978-83-942813-5-9.
↑ Guy de Cockborne: L'éblouissante carrière du Général Saussier. 1977. [dostęp 2021-06-03]. (fr.).
↑ Ferrari: Le Figaro. Le Monde et la Ville. 1905. s. 2. [dostęp 2021-06-03]. (fr.).

Gubernatorzy wojskowi Paryża

Gubernatorzy Paryża	Louis I d’Anjou (1356–1357) Jean de Berry (1411) Waléran III de Ligny (1411–1413) Jean II de Ligny (1418–1420) Jean de La Baume (1422–142.) Jean de Villiers (1429–14..) Philippe de Ternant (14..–14..) Jacques de Villiers (1461) Charles d’Artois (1465) Charles de Melun (1465–1467) Charles I d’Amboise (1467–1470) Charles de Gaucourt (14..–1472) Antoine de Chabannes (1472–147.) Guillaume de Poitiers (1478–14..) Louis d’Orléans (1483–1485) Antoine de Chabannes (1485–1488) Gilbert de Montpensier (14..–1494) Charles II d’Amboise (1493–1496) Antoine de La Rochefoucauld (15..–15..) Paul de Thermes (1559–1562) Charles de Cossé (1562–1563) François de Montmorency (15..–1572) René de Villequier (1580) François d’O (158.–1589) Charles-Emmanuel de Savoie (1589–1590) Jean Francois de Faudoas (1590–1594) Charles II de Cossé (1594) François d’O (1594) Charles du Plessis (1616) Hercule de Rohan (1643–16..) François de L’Hospital (1648–1657) Duc de Bournonville (1657–1662) Antoine d’Aumont (1662–1669) Gabriel de Rochechouart (1669–1675) Charles III de Créquy (1676–1687) Léon Potier (1687–1704) Duc de Tresmes (1704–1739) Bernard Potier (1739–1757) Charles Louis d’Albert (1757–1771) Jean de Cossé-Brissac (1771–1780) Louis de Cossé-Brissac (1780–1791)
Dowódcy generalni sił zbrojnych w Paryżu	Louis d’Affry (1791–1792) Jacques-François de Menou (1792–1794) Jean Thierry (1794–1795) Jacques-François de Menou (1795) Paul de Barras (1795) Napoléon Bonaparte (1795–1796) Jacques Maurice Hatry (1796–1797) Pierre Augereau (1797) Louis Lemoine (1797) Jean-François Moulin (1797–1798) Joseph Gilot (1798–1799) Barthélemy Catherine Joubert (1799) Jean-Antoine Marbot (1799) François Joseph Lefebvre (1799–1800) Édouard Mortier (1800–1803) Jean Andoche Junot (1803–1804)
Gubernatorzy wojskowi Paryża	Joachim Murat (1804–1805) Louis Bonaparte (1805–1806) Joachim Murat (1806) Jean Andoche Junot (1806–1807) Pierre-Augustin Hulin (1807–1814) Louis de Rochechouart (1814) Louis Sébastien Grundler (1814–1815) Nicolas Joseph Maison (1815) Pierre-Augustin Hulin (1815) André Masséna (1815) Nicolas Joseph Maison (1815) Hyacinthe Despinoy (1815–1816) Catherine-Dominique de Pérignon (1816–1818) Nicolas Joseph Maison (1819–1821) Auguste de Marmont (1821–1830) Pierre Claude Pajol (1830–1842) Tiburce Sébastiani (1842–1848) Nicolas Changarnier (1848–1851) Achille Baraguey d’Hilliers (1851) Bernard Pierre Magnan (1851–1865) François Certain de Canrobert (1865–1870) Achille Baraguey d’Hilliers (1870) Louis Jules Trochu (1870–1871) Joseph Vinoy (1871) Paul de Ladmirault (1871–1878) Édouard Aymard (1878–1880) Justin Clinchant (1880–1881) Alphonse Théodore Lecointe (1882–1884) Félix Gustave Saussier (1884–1898) Émile Zurlinden (1898–1899) Joseph Brugère (1899–1900) Georges-Auguste Florentin (1900–1901) Paul-Vincent Faure-Biguet (1901–1903) Jean Dessirier (1903–1906) Jean Baptiste Dalstein (1906–1910) Michel Maunoury (1910–1912) Victor-Constant Michel (1912–1914) Joseph Gallieni (1914–1915) Michel Maunoury (1915–1916) Auguste Dubail (1916–1918) Adolphe Guillaumat (1918) Charles Emile Moinier (1918–1919) Pierre Berdoulat (1919–1923) Henri Gouraud (1923–1937) Gaston Billotte (1937–1939) Pierre Héring (1939–1940) Henri Dentz (1940)
Okupacja niemiecka	Ernst Schaumburg (1940–1943) Hans von Boineburg-Lengsfeld (1943–1944) Dietrich von Choltitz (1944)
Gubernatorzy wojskowi Paryża	Philippe Leclerc (1944) Marie Pierre Kœnig (1944–1945) Paul Legentilhomme (1945–1947) René Chouteau (1947–1953) Henri Zeller (1953–1957) Louis-Constant Morlière (1957–1958) Pierre Garbay (1958–1959) Raoul Salan (1959–1960) Maurice Gazin (1960) André Demetz (1960–1962) Louis Dodelier (1962–1965) Philippe de Camas (1965–1968) André Meltz (1968–1971) Bernard Usureau (1971–1974) Philippe Clave (1974–1975) Jean Favreau (1975–1977) Jacques de Barry (1977–1980) Jeannou Lacaze (1980–1981) Roger Périer (1981–1982) Alban Barthez (1982–1984) Michel Fennebresque (1984–1987) Hervé Navereau (1987–1991) Daniel Valéry (1991–1992) Michel Guignon (1992–1996) Michel Billot (1996–2000) Pierre Costedoat (2000–2002) Marcel Valentin (2002–2005) Xavier de Zuchowicz (2005–2007) Bruno Dary (2007–2012) Hervé Charpentier (2012–2015) Bruno Le Ray (2015–2020) Christophe Abad (od 2020)

Kontrola autorytatywna (osoba):