Górnica (województwo wielkopolskie)
52°58′58″N 16°19′11″E/52,982778 16,319722
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
67 |
| Kod pocztowy |
64-910[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PCT |
| SIMC |
0530287 |
Położenie na mapie gminy Trzcianka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego  | |
| 52°58′58″N 16°19′11″E/52,982778 16,319722[1]
| |
Górnica (niem. Gornitz) – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 1005554 | Młynek | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Górnica jest położona pośród lasów, w dolinie Bukówki, w południowo-zachodniej części gminy, 14 km od Trzcianki. Niedaleko wsi przebiega turystyczny szlak rowerowy.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś powstała w 1801 r. w ramach akcji kolonizacyjnej, mającej na celu szybką germanizację zdobytych po rozbiorach ziem polskich. Od 1807 do 1815 roku niedaleko Górnicy przebiegała granica z Księstwem Warszawskim.
W Górnicy działał młyn, hotel, restauracja i szkoła. Młyn na rzece Kamionce został rozebrany w latach 60. dwudziestego wieku. W trakcie działań wojennych II wojny światowej Górnica została znacznie zniszczona, wyzwolenie nastąpiło 26 stycznia 1945[5].
Po II wojnie światowej wieś znalazła się w polskich granicach. Opuszczoną wieś zamieszkała w większości ludność z Kresów Wschodnich oraz województw: poznańskiego, warszawskiego i łódzkiego. W grudniu 1947 odbyło się w Górnicy i Przyłękach pierwsze po wojnie zbiorowe polowanie zorganizowane przez Koło Łowieckie z Trzcianki[6].
Ogólne informacje
[edytuj | edytuj kod]Obecnie wieś straciła charakter rolniczy ze względu na słabe piaszczyste gleby, natomiast przekształca się w miejscowość rekreacyjną dla ludności z pobliskiej Trzcianki oraz Poznania.
Przy drodze leśnej z Górnicy do Rychlika znajdują się pozostałości poniemieckiego cmentarza ewangelickiego, obecnie porośniętego lasem[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 36488
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 328 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ gornitz [online], www.netzekreis.de [dostęp 2021-03-20].
- ↑ Anna Szymaszek, Koło Łowieckie nr 21 "Dzik" w Trzciance 1947 - 2017, Muzeum Ziemi Nadnoteckiej w Trzciance, 2017, s. 5
- ↑ Krzysztof Bogdanowicz, Wypoczynek nad wodą w gminie Trzcianka, Fundacja Centrum Aktywności Obywatelskiej Wydawnictwo Kresy Zachodnie, 2020, s. 27, ISBN 978-83-958376-2-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Małgorzata Linettej, Andrzej Świątek: Trzcianka. Miasto i gmina.. Poznań: Oficyna Wydawnicza GŁOS WIELKOPOLSKI, 2002, s. 18-19. ISBN 83-88965-26-3.
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
