Garbno (województwo zachodniopomorskie)
54°06′38″N 16°32′17″E/54,110556 16,538056
| wieś | |
 pałac w Garbnie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
187[2] |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
76-010[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZKO |
| SIMC |
0308749 |
Położenie na mapie gminy Polanów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego  | |
| 54°06′38″N 16°32′17″E/54,110556 16,538056[1]
| |
Garbno (niem. Gerbin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Polanów.
W latach 1954–1959 wieś należała do i była siedzibą władz gromady Garbno, po jej zniesieniu w gromadzie Kościernica. W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie koszalińskim. W latach 1973–76 w gminie Sianów[4].
Wieś Garbno znajduje się 25 km od Koszalina przy drodze wiodącej do Cetunia. W 1284 roku wraz z innymi ziemiami przeszła we władanie Niemców. Od 1472 r. należała do rodu von Glasenapp, od którego w 1718 r. odkupił ją major Johann Christian Juliusz von Aschenbach. W roku 1820 przeszła na własność rodziny von Kannenberg, a następnie w roku 1879 przeszła we władanie Karla Freisherra von Senden, właściciela dóbr w Nacławiu. W XIX wieku von Senden wybudował w Garbnie dwór klasycystyczny istniejący do dzisiaj na planie litery L otoczonym niegdyś krajobrazowym parkiem, obecnie w stanie szczątkowym. Ostatnim właścicielem Garbna był Axel Freiherr von Senden władający dobrami o powierzchni 1047 hektarów. Po II wojnie światowej dobra zostały przejęte przez PGR. Obecnie pałac wpisany do rejestru zabytków pod nr. 23 pełni funkcję kilkurodzinnego budynku mieszkalnego i jest własnością poszczególnych lokatorów. Prawdziwą osobliwością Garbna jest szachulcowy kościół pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy[5], także znajdujący się na liście zabytków pod nr. 24, wybudowany w 1769 r. na miejscu świątyni gotyckiej powstałej w 1550 roku. Z kościoła ewangelickiego został wyświęcony na katolicki w 1948 r. Kościół jest kryty strzechą z trzciny. Wewnątrz zachowały się liczne zabytki: ołtarz barokowy, chrzcielnica i ambona z 1600 r., późnogotycki krucyfiks, witraż z 1769 r. i dzwon z XVII wieku. W kościele jest też nagrobek z 1772 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 31634
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 255 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Dz.U. z 1976 r. nr 1, poz. 12
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 220, ISBN 978-83-7495-133-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Der Kresis Schlawe in Pommern, Gazeta Ziemska nr.6/66 czerwiec 2006
- Siedziba gminy: miasto Polanów
