Gegard Mousasi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gegard Mousasi
Ilustracja
Mousasi w 2009
Pseudonim

The Dreamcatcher

Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1985
Teheran

Obywatelstwo

Holandia

Wzrost

188 cm

Masa ciała

84 kg

Styl walki

kick-boxing

Trenowany przez

Bert Kops Jr.

Debiut

2003

Federacja

Bellator MMA

Kategoria wagowa

ciężka (2009)
półciężka (2009–2013)
średnia (2003–2008, 2014–obecnie)

Klub

Sportschool Jurojin
Red Devil International
Kops Gym

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

60

Zwycięstwa

49

Przez nokauty

28

Przez poddania

12

Przez decyzje

9

Porażki

9

Remisy

2

  1. Bilans walk aktualny na 13 września 2023.

Gegard Mousasi (ur. 1 sierpnia 1985 w Teheranie) − holenderski kickbokser i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) pochodzenia ormiańskiego, mistrz organizacji DREAM w wadze średniej z 2008 i w wadze półciężkiej z 2010 oraz Strikeforce w wadze półciężkiej z 2009, w latach 2013–2017 zawodnik UFC. Aktualnie zawodnik Bellator MMA, gdzie od 2018 jest mistrzem w wadze średniej.

Sportowa kariera[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie irańskich Ormian. Jego przodkowie pierwotnie nosili nazwisko Mowsesjan, jednak na początku XX wieku zmienili je na bardziej persko brzmiące. W wieku 8 lat Mousasi wraz z rodziną wyemigrował do Holandii. Tam rozwijał zainteresowanie sportami walki. Początkowo trenował judo, a następnie boks. W 2001 został bokserskim mistrzem Holandii juniorów. Wkrótce potem porzucił jednak pięściarstwo na rzecz znacznie bardziej popularnego w Holandii kick-boxingu. W 2002 roku za namową brata rozpoczął treningi mieszanych sztuk walki.

Początki kariery MMA[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą zawodową walkę MMA stoczył w kwietniu 2003 roku w Amsterdamie dla lokalnej organizacji 2H2H. Następnie, w ciągu 3 lat walczył dla różnych organizacji (m.in. M-1 Global, Rings, DEEP), wygrywając większość walk przed czasem.

Legitymując się bilansem 12-1-1, w czerwcu 2006 roku zadebiutował w prestiżowej japońskiej organizacji PRIDE FC. Wystartował wówczas w turnieju PRIDE 2006 Welterweight Grand Prix (do 83 kg). W pierwszej rundzie pokonał przez TKO Makoto Takimoto, ale dwa miesiące później odpadł w ćwierćfinale, poddając się Akihiro Gōno.

W grudniu 2006 roku zdobył mistrzostwo w wadze średniej (do 84 kg) w tamtym czasie mniej znaczącej angielskiej organizacji Cage Warriors.

DREAM / Strikeforce[edytuj | edytuj kod]

W 2008 roku wystartował w 16-osobowym turnieju DREAM Middleweight Grand Prix, mającym wyłonić mistrza wagi średniej (do 84 kg) nowo powstałej japońskiej organizacji DREAM. W drodze do finału Mousasi pokonał kolejno Denisa Kanga, Yoon Dong-sika i Melvina Manhoefa. 23 września 2008 roku w Saitamie zmierzył się w walce o mistrzostwo z faworyzowanym mistrzem brazylijskiego jiu-jitsu, Ronaldo "Jacare" Souzą. Mousasi znokautował go w pierwszej rundzie efektownym kopnięciem w parterze, gdy Brazylijczyk znajdował się w jego gardzie[1].

W maju 2009 roku podjął decyzję o rezygnacji z mistrzostwa DREAM i przejściu do wagi półciężkiej (do 93 kg). Wziął również udział w DREAM Super Hulk Grand Prix − 8-osobowym turnieju bez podziału na kategorie wagowe. W ćwierćfinale pokonał Marka Hunta, zakładając mu dźwignie na ramię, jednak później wycofał się z udziału w półfinałach.

15 sierpnia 2009 roku zadebiutował w amerykańskiej organizacji Strikeforce. Już w swoim pierwszym występie otrzymał szansę walki o tytuł z mistrzem Strikeforce w wadze półciężkiej, Renato Sobralem. Wykorzystał ją, nokautując Brazylijczyka w ciągu jednej minuty ciosami pięściami w parterze. 17 kwietnia 2010 roku w Nashville Mousasi stoczył walkę w obronie mistrzostwa przeciwko amerykańskiemu eks-zapaśnikowi Muhammedowi Lawalowi. Przegrał ją przez jednogłośną decyzję sędziów (wszyscy trzej punktowali 45-49). O wyniku zadecydowały liczne obalenia wykonywane przez Lawala[2].

Trzy miesiące po utracie mistrzostwa Strikeforce powrócił do DREAM, aby wziąć udział w 4-osobowym turnieju DREAM Light Heavyweight Grand Prix o mistrzostwo tej organizacji w wadze półciężkiej. W rozegranym 10 lipca półfinale pokonał przez duszenie gilotynowe Amerykanina Jake’a O’Briena. 25 września w Nogoi zmierzył się w finale z Japończykiem Tatsuyą Mizuno. Pokonał go przez duszenie zza pleców w pierwszej rundzie, zdobywając tytuł.

9 kwietnia 2011 roku stoczył swoją czwartą walkę w Strikeforce. Jego przeciwnikiem miał być pierwotnie Mike Kyle, ale z powodu kontuzji, został zastąpiony przez Keitha Jardine'a. Walka zakończyła się większościowym remisem, na co wpływ miało m.in. odjęcie Mousasiemu w pierwszej rundzie punktu za zadanie nieprzepisowego kopnięcia w parterze.

16 lipca 2011 roku w Tokio obronił mistrzostwo DREAM, pokonując przez techniczny nokaut byłego judokę, Hiroshiego Izumiego[3]. 17 grudnia 2011 roku stoczył wygrany pojedynek z Ovince St. Preux na gali Strikeforce - Melendez vs. Masvidal.

UFC[edytuj | edytuj kod]

W 2011 organizacja Strikeforce została kupiona przez Zuffa, właściciela m.in. konkurencyjnego UFC, a dwa lata później zakończyło swoją działalność. Zawodnicy z ważnymi kontraktami zostali przeniesieni do UFC - również Mousasi. W debiucie 6 kwietnia 2013 miał stoczyć pojedynek ze Szwedem Alexandrem Gustafssonem, lecz na kilka dni przed galą uległ kontuzji i jego miejsce zajął pochodzący z Albanii Ilir Latifi[4] którego Mousasi pokonał na punkty. W latach 2014–2015 notował dotkliwe porażki z byłym mistrzem UFC Lyoto Machidą oraz w rewanżu z Souzą. 24 stycznia 2015 znokautował byłego dwukrotnego mistrza PRIDE FC Dana Hendersona w 1 minucie i 10 sekundzie pojedynku. Po porażce z rąk Uriah Halla we wrześniu 2015 zanotował trzy wygrane z rzędu m.in. nad Vitorem Belfortem, którego pokonał przez TKO.

8 kwietnia 2017 na UFC 210 pokonał w kontrowersyjnych okolicznościach Chrisa Weidmana przez techniczny nokaut. Mousasi w drugiej rundzie zadał ciosy kolanem w głowę Amerykanina przy trzech punktach podparcia (stopy i jedna dłoń na ziemi, wg Unified Rules of Mixed Martial Arts od 2017 są legalne) które sędzia przez niedopatrzenie zinterpretował jako faul jakoby Mousasi zadał ciosy w momencie gdy Weidman posiadał cztery punkty podparcia (czyli stopy i obie dłonie) co w świetle zunifikowanych reguł MMA jest już zabronione. Zarządzono kilkuminutową przerwę w czasie której przejrzano powtórki z kontrowersyjną akcją z której wynikało iż Mousasi zadał legalne ciosy[5].

Bellator MMA[edytuj | edytuj kod]

10 lipca 2017 podpisał kontrakt z Bellator MMA na sześć walk[6], natomiast 20 października 2017 zadebiutował w niej, pokonując jednogłośną decyzją sędziów Rosjanina Aleksandra Szlemienkę[7].

25 maja 2018 na jubileuszowej dwusetnej gali pokonał ówczesnego posiadacza tytułu wagi średniej Brazylijczyka Rafaela Carvalho przez TKO w pierwszej rundzie, zostając tym samym nowym mistrzem[8].

K-1[edytuj | edytuj kod]

Podczas specjalnej sylwestrowej gali Dynamite!! 2008, na której wystąpili wspólnie zawodnicy DREAM i K-1, zmierzył się w walce na zasadach K-1 z dwukrotnym wicemistrzem K-1 WGP, Musashim. Mousasi zdominował pojedynek, dwukrotnie posyłając rywala na deski szybkimi kombinacjami bokserskimi. W końcu, po upływie 2,5 minuty pierwszej rundy i trzecim nokdaunie Japończyka sędzia ogłosił nokaut[9].

Dwa lata później, podczas gali Dynamite!! 2010 walczył przeciwko mistrzowi K-1 w wadze ciężkiej, Kyōtarō Fujimoto. Pokonał go przez jednogłośną decyzję sędziów (w 2. rundzie Japończyk był liczony)[10].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]

Boks[edytuj | edytuj kod]

  • 2001: mistrz Holandii juniorów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Monty DiPietro: Mousasi Wins DREAM Middleweight GP; CroCop vs Overeem Ruled 'No Contest'. 23 września 2008. [dostęp 2010-07-13]. (ang.).
  2. Brian Knapp: Shields Upsets Henderson; Melee Ensues. sherdog.com, 17 kwietnia 2010. [dostęp 2010-07-13]. (ang.).
  3. Tony Loiseleur: Takaya, Mousasi Retain Gold in Dream Title Doubleheader. [dostęp 2011-07-17]. (ang.).
  4. Ilir Latifi replaces Alexander Gustafsson vs. Gegard Mousasi at UFC on Fuel 9 – MMA Fighting [online], mmafighting.com [dostęp 2017-11-23].
  5. Bartłomiej Zubkiewicz: Gegard Mousasi po wielkich kontrowersjach wygrywa z Chrisem Weidmanem na UFC 210. 2017-04-09. [dostęp 2017-04-09]. (pol.).
  6. Marc Raimondi: Gegard Mousasi departs UFC for Bellator. 2017-07-10. [dostęp 2017-10-21]. (ang.).
  7. K. Witek: Wyniki Bellator 185: Mousasi pokonał Shlemenko decyzją, Van Steenis poddał Skrzata. 2017-10-21. [dostęp 2017-10-21]. (pol.).
  8. K. Witek: Bellator 200: Mousasi szybko rozbił Carvalho i został mistrzem wagi średniej. 2018-05-25. [dostęp 2018-05-26]. (pol.).
  9. Monty DiPietro: MMA Rules at DYNAMITE!! 2008. [dostęp 2009-01-28]. (ang.).
  10. Stuart Tonkin: DYNAMITE!! A Carnival of Carnage. k-1.co.jp, 31 grudnia 2010. [dostęp 2011-01-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]